Prapaskenat e Kadri Hazbiut në Konferencën e Tiranës

Ka qenë fundi i janarit ‘83, kur në seancat hetimore ndaj Kadri
Hazbiut është zbuluar një fakt i panjohur më parë: Në vitet ‘54-‘57,
Sigurimi i Shtetit ka ndërprerë veprimtarinë agjenturore kundër
Jugosllavisë!

Gati 30 vjet më vonë, kjo ngjarje, me pasoja të rënda për sigurinë
kombëtare, siç cilësohej për kohën, artikulohej si akuzë për njeriun që
në atë periudhë ka pasur detyrën e ministrit të Brendshëm. Grupi i
hetuesve pretendon se ka siguruar prova që këtë urdhër e ka dhënë Kadri
Hazbiu. Madje, duke e interpretuar më tej, njerëzit e akuzës bëjnë të
njohur qëllimet që fshiheshin pas ndërprerjes së punës agjenturore me
Jugosllavinë. Për ta, as më pak dhe as më shumë, kjo ka qenë një tradhti
e hapur. I vëmendshëm ndaj akuzës, Kadri Hazbiu mohon në mënyrë
kategorike të ketë qenë protagonist i kësaj sjelljeje që ka pasuar me jo
pak andralla për çështjen shqiptare në përgjithësi dhe për fatin e
bashkëkombësve në Kosovë në veçanti, duke pohuar se ka qenë Enver Hoxha
ai që ka orientuar për të spostuar Kundërzbulimin nga gjurmimi i UDB-së
në përshtatje me koniunkturën politike të kohës, kur nga Beogradi nuk
pritej ndonjë kërcënim real. Në procesverbalet që “Panorama” zbardh sot
nga libri i studiuesit Kastriot Dervishi, “Kadri Hazbiu, krimet dhe
vrasja e tij”, zbulohen arsyet e ndërprerjes së punës agjenturore ndaj
UDB-së dhe stafit diplomatik deri në vigjilje të Konferencës së Tiranës,
si dhe porositë e Enver Hoxhës për problemet që do ngrite kreu i
Sigurimit në mbledhjen e ministrave të Punëve të Brendshme në Pragë.