Pema e Vitit te Ri: histori dhe legjend

Ekzistojne peme te cdo lloji, me dimensione dhe materiale te ndryshme, mund te zbukurohen ashti sic deshironi, duke i dhene liri te plote fantazise, globe me ngjyra, kembana, engjej, babagjysh, shirita, fjongo, drita, lule dhe lista eshte shume e gjate, pasi cdo gje qe deshironi mund te behet zbukurim per pemen tuaj.

Origjina e pemes se Vitit te Ri vjen nga Egjipti i vjeter. Ne fakt per egjiptianet kishte nje vlere per te dekoruar piramidat e vogla prej druri, per me teper ato e konsideronin bredhin simbol te lindjes, sepse sipas traditave te tyre, nen rrenjet e tij kishte lindut Perendia Biblos. Ne Greqine antike, bredhi ishte pema e shenjte e perendeshes Artemide, ndersa ne Azin Verioire bredhi konsiderohej si nje peme kozmike, e mbjellur ne qender te universit dhe simbol i evolucionit. Ne Europe popujt e lashte festonin solstikun dimeror duke mbjellur perpara shtepive te tyre bredha.

Martin Luther futi bredhin e zbukuar me qerinj te ndezur te cilet simbolizonin driten e krishtit ndaj njerzimit. Deri ne shekullin e XIX pema e Vitit te Ri mbeti nje tradite tipike e Jugut te Europes, dhe ne vecanti ne qytet ne jug te lumit Reno. Per katoliket, ne fakt pema e Vitit te Ri ishte nje tradite pagane dhe protestuese. Ne Veriun e Europes u perhap kjo tradite duke filluar nga kongresi i Vienes kur nje princeshe austriake deshironte te adaptonte ne pallatin e saj bredhin me dekoracionet.


Ka disa legjenda te cilat flasin per pemen e Vitit te Ri

Ne mesjete, nje murg anlgez, San Bonifiacio organizoi ne meshat kristiane ne France dhe ne Gjermani. Gjate udhetimeve te tij ne Gjermani pa disa pagan nen nje peme te cilet po sakrifikonin nje femije, per hir te perendise Thor(perendi e Vikingeve), i shenjti per te ndaluar kete sakrific, i dha nje grushte te forte pemes e cila u rrezua ne toke dhe ne vend te saj mbolli nje bredh. Murgu i shpjegoi grupit pagan se bredhi ishte simbol i jetes se Krishtit.

Nje legjende tjeter tregon per nje druvare i varfer i cili nje mbremje para Krishtlindjeve takoi nje femije te uritur. Druvari i varfer i dha femijes ate pak buke qe i kishte mbetur dhe e strehoi gjate nates. Ne mengjesin e Krishtlindjeve, kur druvari u zgjua, femija qe ne te vertet ishte krishti, nuk ishte me, por perpara deres gjendej nje bredh i madhe dhe i ndricuar. Ikub