Uria, 1 miliard dollarë për të shpëtuar fëmijët e botës!

Miliona fëmijë afrikanë vazhdojnë të vdesin urie. UNICEF bën një apel për vendet e pasura: Më shumë fonde, pavarësisht krizës, për të shpëtuar këto krijesa të pafajshme

Çdo gjashtë sekonda, një fëmijë vdes nga uria në botë. Kjo ndodh në Bririn e Afrikës, të pllakosur nga thatësira e jashtëzakonshme, por edhe në Punjabin pakistanez, nga përmbytjet katastrofike. Por këtu nuk mund të lëmë pa përmendur Korenë e Veriut, ku zitë e bukës janë fenomen i përvitshëm. Të tjerë fëmijë janë vrarë gjatë konflikteve, nga dhuna apo luftërat politike që gjakosin Sirinë, Sudanin, Irakun, Bregun e Fildishtë, Jemenin apo territoret palestineze. Sigurisht që për t’i shpëtuar të gjithë nga kjo gjendje duhen para. Do të mjaftonin vetëm 1.3 miliardë dollarë për të shpëtuar 100 milionë fëmijë. Kjo, sipas llogarive të UNICEF-it, që i ka kërkuar të pasurve të planetit në raportin e tij, “Humanitarian action for children 2012”, i redaktuar nga Agjencia e Kombeve të Bashkuara për fëmijët në 25 territore të botës të prekur nga kriza të rënda. Një pjesë e mirë e këtyre fondeve, rreth një miliard dollarë, duhen shpenzuar në Afrikë, kontinentin më të varfër, në këto muaj të trazuar nga konfliktet dhe luftëra të përgjakshme. Vendi që ka më shumë nevojë për para, d.m.th ai ku ka më shumë persona që kanë nevojë për ushqim dhe mbrojtje, është Somalia. Këtu, sipas vlerësimit të UNICEF-it, duhen shpenzuar rreth 300 milionë dollarë, një e katërta e gjithë shifrës së parashikuar për të gjithë vitin në vazhdim. Në vitin 2011, Somalia ishte vendi i Bririt të Afrikës që vuajti më shumë nga uria, për shkak të një thatësie të paprecedentë: 13 milionë qenie njerëzore vuanin për mungesën e ujit të pijshëm dhe shumë fëmijë humbën edhe jetën. Tetorin e kaluar, organizatat humanitare të pranishme në terren kishin vlerësuar se ishin ende në rrezik 750 mijë fëmijë. Po në Afrikë, një tjetër vend i “frikshëm” është Sudani i Veriut, që pas pavarësisë aq shumë të dëshiruar nga Kartumi, është mbërthyer në një luftë të paprecedentë mes tribuve të ndryshme. Që nga nisja e konfliktit me Sudanin Verior, më shumë se 300 mijë persona janë përfshirë në konfliktet përgjatë kufirit dhe 350 mijë kanë rihyrë në pjesën jugore të vendit. Një tjetër plagë e kontinentit të zi është Republika Demokratike e Kongos, në veçanti në rajonet e saj veriore dhe lindore, me një shtrirje sa gjysma e Europës. Në raport është shpjeguar me detaje se si për të shpëtuar jetët e të vegjëlve kongolezë, duhen 44 miliardë dollarë. Në fakt, konflikti dhjetëra vjeçar që zhvillohet aty ka shkaktuar largimin e një milion e gjysmë personave, gjysma e të cilëve janë minorenë. Miliona fëmijë të tjerë, gjithmonë për shkak të luftës, nuk shkojnë në shkollë dhe përfundojnë viktima të përdhunimeve nga ana e ushtarëve që komandojnë në atë tokë të mallkuar. Në pesë muajt e parë të vitit 2011, 15 mijë fëmijë u shtruan në spital për ndihmë mjekësore, pasi i mbijetuan abuzimeve seksuale të kryera nga ushtarët. Përkundrazi, vetëm 90 milionë dollarë duhen për të shpëtuar të vegjlit pakistanezë, mbi të gjitha ata të Punjabit, ku dy vjet më parë, një përmbytje me përmasa apokaliptike shkatërroi dhe mori përpara fshatra të tëra. Këtu, gjysmë milioni fëmijë janë shpëtuar nga uria dhe 6 milionë të tjerë janë vaksinuar kundër poliomielitit, që në këtë zonë të botës është ende një plagë e hapur. Mund të përmendim edhe 50 milionë dollarët që i nevojiten Jemenit të gjakosur nga “pranvera arabe” dhe i zhytur në luftë civile, apo 27 milionët pa të cilat kushedi sa vogëlushë do të humbnin jetën në Bregun e Fildishtë, të detyruar të jetojnë në kampe refugjatësh, pas dhunës së shpërthyer në zgjedhjet e 2010-s, ose 24 milionë dollarë që i nevojiten vetëm fëmijëve të mbijetuar nga tërmeti i Haitit për të shpëtuar nga kolera. Problemi është se vetëm një përqindje e këtyre parave mbërrijnë në destinacionin e duhur, e kështu vetëm një pjesë e këtyre 100 milionë fëmijëve do të shpëtohet në 2012-n. Për fat të keq, nuk mjafton vetëm menaxhimi i mirë i fondeve për të funksionuar aparati humanitar. Puna e operatorëve të UNICEF-it, ashtu si dhe e organizatave të tjera, konsiston pikërisht në kalimin e pengesave logjistike, ushtarake apo burokratike vend më vend, rajon më rajon. Zakonisht këto pengesa vendosen mes organizatave dhe popullsisë në nevojë. Por, t’ia dalësh mbanë nuk është gjithmonë e lehtë. Vitin e kaluar, për shembull, në Zimbabve mbërriti vetëm 13 për qind e fondeve për të cilat fëmijët kishin nevojë. Në Kongo, 51 për qind, ndërsa në Somali, 86 për qind. Pak optimizëm mund të dallohet në shifrat e raportit të publikuar, që tregon gjithashtu se si vetëm në 2011-n ishin rreth 36 milionë fëmijë të vaksinuar në zonat më të varfra, 1.2 milionë u kuruan nga mosushqyerja, 4 milionë patën askes ndaj shkollimit dhe rreth 1 milion u morën në mbrojtje. Rima Salah, zëvendësdrejtoreshë e UNICEF-it, thotë se fëmijët jo vetëm përfaqësojnë të ardhmen, por janë të brishtë dhe meritojnë një mbështetje bujare dhe të vazhdueshme nga ana e donatorëve”. Shpresojmë që fjalët e saj të dëgjohen.

Ndërhyrja

Kriza të mos jetë një alibi për t’u ndërprerë ndihmat atyre që kanë nevojë

Këtë vit festohet përvjetori i dhjetë i Fondit global për luftën kundër AIDS, tuberkulozit dhe malaries. Fondi kryen një punë të jashtëzakonshme dhe ka një impakt të madh mbi tri sëmundjet e tmerrshme: HIV, malaria dhe tuberkulozi. Falë angazhimit të tij kemi arritur rezultate të mëdha, ndaj meriton vëmendjen dhe mbështetjen tonë të vazhdueshme. Është e vërtetë se këto janë kohë të vështira për ekonominë globale, për bilancet e qeverive, madje edhe vetë njerëzit tregojnë shumë interes mbi atë që shpenzojnë. Por e gjithë kjo nuk duhet të justifikojë asnjë shkurtim ndihmash të destinuara për zhvillimin e më të varfërve të planetit. Fondi (i OKB) është një nga mjetet më efikase për të investuar çdo vit paratë tona. Duhet të gjithë të kujtojmë se sa e rëndësishme është bujaria jonë. Flitet gjithmonë për statistika dhe fondi global i jep me detaje, por ajo që ndikon më shumë në sensibilizimin e njerëzve është njohja e personave dhe vendeve ku Fondi global vepron. Vetë ne përpiqemi t’i vizitojmë kur mundemi. Po ju jap shembullin e një burri me emrin Prince Lamaray. Punon si vullnetar në spitalin tonë në Kebali dhe drejton një kolektiv artistësh. Pa ndihmën e fondit global, sot, as ai dhe as gruaja e tij nuk do të ishin gjallë. Miliona e miliona njerëz marrin ndihma që i bëjnë ta shohin jetën ndryshe. Mekanizmi i veprimit është shumë i thjeshtë: blihen ilaçe, dhe mes kostos së ilaçeve dhe personelit, çdo vit për të mbajtur në jetë një person, shpenzohen rreth 300 dollarë. Për fat të keq, nuk ekziston një kurë për HIV-in, kështu shpenzimet për t’i zgjatur jetën një personi vazhdojnë gjithë jetën. Por nëse duam të kurojmë të tjerë, kemi nevojë për kontribuues më të mëdhenj. BotaSot