Ritmi është pika jonë e fortë!

Agron Vula nga Kosova është njëri nga regjisorët e Festivalit të 51 të RTSh-së. Transmetimin live për publikun në sallën e Kongreseve, në tri net 20-22 dhjetor, dhe për mijëra teleshikues në mbarë botën, Agroni e konsideron një sfidë si për veten dhe kolegu Astrit Idrizi, dhe për këngëtarët. “Vërtet është fat i madh që punoj së bashku me Astritin, por puna varet nga të gjithë anëtarët e stafit.”

Dilema më e madhe për regjisorin është nëse do të mund të përcjellë tek publiku, atë zë që ai ndien dhe në ekran. Këtë premton se mund ta arrijë nëpërmjet ritmit të planeve. Ritmin e këngëve pjesëmarrëse e shikon në favor të punës së tij, po ashtu edhe lirinë e kufizuar që do të kenë këtë herë këngëtarët për të lëvizur nëpër skenë.

Agron Vula dhe Astrit Idrizi kanë punuar për disa festivale kënge në Tiranë. Prej pesë vitesh kanë punuar bashkë me Astritin për regjinë e Këngës Magjike, por ama e kanë për herë të parë që marrin në dorë regjinë e një festivali live.

Agron Vula (1960) është nga Prishtina. Ka përfunduar studimet për Montazh Filmi në Zagreb. Sot është pranë RTK-së.



Si u bëtë pjesë e Festivalit?

Ka qenë një kërkesë e drejtorit të RTSh-së, Petrit Beci, të cilën e mirëpritëm me kënaqësi. Për ne është një mundësi e mirë për të prezantuar punën tonë.

Çfarë sillni ndryshe në aspektin regjisorial?

Ndoshta i vetmi ndryshim do të jemi ne (qesh), pasi është hera e parë që ne jemi këtu. Por është nder jo vetëm sepse është hera e parë që punojmë si regjisorë të RTSh-së, por dhe sepse është hera e parë që ky festival punon me regjisorë nga jashtë Shqipërie. Dallimi nga festivalet e tjera është që këngëtari është pak i kufizuar në lëvizjet në skenë. Nuk do të ketë përcjellje me shumë kërcime pasi duhet të kontrollohet ndriçimi i zërit, prandaj nuk mund të bësh siç bën në këngët e festivaleve të tjera që nuk janë live. Kjo mund të jetë e thjeshtë për ne si regjisorë pasi përqendrohemi në një vend dhe e kemi më të lehtë për realizimet filmike.

Çfarë e karakterizon punën e përbashkët, tuajën dhe Astrit Idrizit?

Mendojmë njësoj, edhe muzikën e ndiejmë njësoj. Unë jam pak më i vjetër se ai, por në shpirt e ndiejmë ritmin po njësoj. Nuk di si ta shpjegoj. Çdo gjë që realizojmë e bëjmë bashkë, sidomos lidhja midis mikserit dhe regjisorit. Vendosja e planeve që del në ekran bëhet nga miksimi i punës së të dyve. Pra të dy e ndiejmë këngën më ndryshe se të tjerët, pa vënë në diskutim punën e asnjërit, por jemi me impulsivë, më ritmikë. Kjo do të thotë se mundohemi që secilën frazë, secilën ndarje të muzikës ta sjellim dhe në ekran.

Ndryshe kjo si shpjegohet?

Unë bëj përgatitjen e asaj që do të dal në Tv, kjo domethënë se unë përgatis kameramanin. I them më parë bëhu gati, merre këtë plan. Pastaj në momentin kur do ta prezantojë Astriti nuk është e nevojshme që të njëjtën gjë t’ia them dhe atij. Pasi nëse i them dhe atij, se duhet të vazhdojë ose të ndalë, aty të kalon ritmi dhe nuk arrin dot të realizosh planin si duhet. Prandaj ngelet me rëndësi që ai që është me ty, duhet të ndiejë muzikën njëlloj si ti në festival. Ka shumë rëndësi ta përcjellësh muzikën me kamera. Njëlloj si dirigjenti duhet të dirigjojë orkestrën, ashtu dhe regjisori duhet të dirigjojë punën e kameramanëve dhe nëpërmjet miksimit të përcjell dhe ritmin e këngëve. Kjo do të thotë se kur ka ngritje apo ulje të muzikës së instrumenteve në përgjithësi, duhet të kuptohet nga publiku.

Çfarë peshe ngre për ju skenari?

Skenari ka rëndësi të madhe sepse për të realizuar çdo gjë në rregull, për të bërë çdo gjë të planifikuar duhet që të ekzistojë një skenar i mirë. Nëse nuk ka skenar, nuk ka asnjë përgatitje dhe atëherë ja fusim kot (qesh). Duhet të respektojmë skenarin për sa i përket pjesës foljore. Ndërsa skenarin për realizimin e këngëve e bëjmë vetë me bashkëpunimin e kompozitorëve të RTSh-së, të cilët ndodhen së bashku me ne në autobus dhe mund të na orientojnë. Prandaj mendoj shumë më e lehtë. Dhe kostumografia dhe skenografia kanë shumë rëndësi. Madje mund të them se janë ëmbëlsira e programit. Është vetëm dita e parë e punës sonë. Por kam parë se udhëheqësit e programit në festival janë shumë të angazhuar dhe kjo ka mjaftë rëndësi. Ndërsa drejtorit i fotografisë dhe skenografi janë italianë, prandaj unë nuk preferoj të përzihem shumë në ketë pjesë. Puna ime konsiston më tepër në pjesën e realizimit televiziv. Nuk kam asnjë dëshirë për të ndërhyrë në punën e drejtorit të fotografisë, pasi ai është i thirrur si ekspert i kësaj fushe.

Është hera e parë që bashkëpunoni me këtë staf. A ndikon ambienti i ri në realizimin e punës suaj?

Në fillim e kemi marrë pak me frik, pasi është një punë e re me një ekip të ri. Por na pritën shumë mirë, tani po punojmë së bashku me ekipin e RTSh-së. Ndërsa kur punojmë në Prishtinë, atje kemi një ekip tonin dhe gjatë gjithë kohës mund t’i drejtohemi njëri-tjetrit pa druajtje. Atje kemi shumë kohë së bashku. Ndoshta mund t’i flas dy apo tre herë njërit nga anëtareve të stafit, pasi e dimë më mirë punën që duhet të bëjnë. Ky është një festival i madh që pa bashkëpunim dhe pa përgatitje nuk mundet të bësh asgjë. Por këtë bashkëpunim të realizuar mund ta shikoni gjatë festivalit. E njëjta këngë do jetë dhe natën e parë dhe në finale, pa asnjë ndryshim. Nëntëdhjetë për qind do jetë realizimi i njëjtë siç është planifikuar. Kamerat nuk hyjnë rastësisht, por secili e di se në çfarë momenti duhet të filmojë.

Ritmi?

Me siguri do të ketë plane më të shpeshta. Madje ne na kritikojnë se i kemi tepër të shpeshta planet (qesh). Kjo mendoj se është risi. Ndërsa ritmi është punë shije, pasi nëse është një festival që i drejtohet të rinjve, flas për matësin e audiencës, atëherë ritmi medoemos duhet të jetë. Por ky festival është për çdo moshë, jo vetëm në sallë, por i drejtohet një publiku më të gjerë brenda dhe jashtë vendit, pasi vendos dhe këngën që do të shkojë në Eurovizon. Këngëtarët që kam parë janë shumica shumë të rinj, prandaj në planet tona do të ndihmojë dhe ritmi i këngës.

Cili është premtimi që ju i bëni publikut për tri netët e Festivalit?

Dëshira ime si regjisor i këtij festivali është që përjetimin që pata pasi dëgjova Orkestrën e RTSh-së për herë të parë, t’ia përcjell publikut në shtëpi. Nëse unë e arrij këtë, kam realizuar gjithçka. Kur kam filluar të dëgjoj këngët, sidomos të parat që kanë qenë demo, përjetimi këngës dhe mendimi se çfarë do bëj, nuk ka qenë më e njëjtë si para se të vija në sallë. Handikapi më i madh i shqiptarëve është sepse nuk kemi festivale ku këndohet live dhe orkestra të jetë live. Prandaj është i veçantë Festivali i Këngës.

Po thoni që kjo është përvoja e parë e vërtetë pas pesë vjet si regjisor i Këngës Magjikë?

Është hera e parë për një festival live. Por në Kosovë punoj për RTV 21 të Kosovës dhe mbuloj festivalin që zhvillohet atje. Prej shumë vitesh jam regjisor i festivalit “Zambaku i Prizrenit”.

Po këngët e Festivalit XI i keni dëgjuar?

Këngëtarët e Festivalit të 11-të di se do të jenë surprizë, pasi do të dalin në skenë natën finale. Të them të drejtën nuk e di sesa këngë do të jenë nga ai festival. Vetëm mbrëmë kam parë disa dhe ishin me të vërtet perfekte. Madje shumë më bukur dhe sa ka qenë në Festivalin XI. Është një stil tjetër. Kur i kam dëgjuar jam çuditur se si muzika që në atë kohë ka qenë e përparuar, aq sa kur orkestra përcjell muzikën e këngëve të sotme nuk shikojmë asnjë indiferencë. /Shekulli/