Çmimi i letërsisë!

Kur akademiku Sabri Hamiti promovoi në fundvitin e 2009 variantin e tij letrar të një shekulli, “Albanica” tha se puna e tij rreh t’i kthehet idesë së Çabejt në vitet ’39 se do të vijë koha që literatura e Ballkanit, ndër to dhe shqipja, të mos kenë detyra historike dhe politike po të bëhet letërsi për vetveten. Insistimi që letërsia të lexohet si e vetëmjaftueshme për vetveten, se i mjafton njohja që ka brenda, vetënjohja e njeriut, estetikisht e nevojshme për njeriun, pa pasur shtesa ideologjike.

Pasi ka sistemuar letërsinë shqiptare të një shekulli, ardhur deri në ditët e sotme, duke na sjellë edhe leksionin se letërsia bëhet funksionale përmes leximeve të reja, me plot bindje Hamiti pohoi; se tani është absolutisht koha e një jete të brendshme letrare. Të gjitha debatet për një shkrimtar sigurisht që lidhen në një pikë: se çfarë mund të tregojë ai për atë që është sot, sidomos kur është fjala për lëmin e rrëfimit.