Me ndodh shpesh here qe mendoj, kerkoj...prap kerkoj...mendoj!
Hmmm...sa te ngatarruara qe jane gjerat?! Shpesh mendoja qe c`do gje
qe me pelqente e doja me c`do kusht ta beja, hmmm...sa cinike!
Mendoja...( THE WORLD IS MINE )kerkoja ta kisha...por pa ditur nga t`ia filloj!
T`ia filloj nga vetja ime, do jem e afte te mbaj boten me, intrigat, urrejtjen,hipokrizine
e saj?! Jo! As qe diskutohet, atehere...cfare kerkoj, dhe perse mendoje ne gjera
kaq...absurde, kaq...abstrakte! Sepse.. isha naive...dhe mendoja, ose me mire
kerkoja... qe edhe bota te ishte si une,hmmmm...dhe shpesh here te thoja ty, qe une
jam kjo qe jam, ndersa ti qeshje! Sa pa lidhje...! Ti perse qeshje?! Qeshje me mua?!
Apo...qeshje me hipokrizine tende, sepse...kur une te flisja drejte, ty te dukej shtrembet!
Sepse...une nuk arrija te isha si ty, pamvarsisht qe isha bere pjese e jetes tende!
U mundove, u lodhe, por...nuk ja arrite te me besh si veten,doje me cdo kusht qe
une te ndryshoja...perse?! Mos...valle doje qe edhe une te isha si ty,arrogante,
hipokrite?! Sa keq u lodhe i dashur, te shkoi gjithe ai mundim kot, por...prap nuk arrite
te me besh per vete,por...gjithe kete e mbylle me nje fjale ( *****THE LIFE )...
E c`faj te kishte jeta ,kur ajo te ofronte driten dhe ti kerkoje erresiren, e c`faj te ka
jeta qe te hapi krahet ndersa ti i mbylle deren?! Mendoje...kerkoje...dhe me thoje, nuk
mundem te dal nga kjo gracke e mallkuar, me ndihmo?! Dhe une...nuk te ndihmova
sepse...nuk te besoja! Me fal qe shkove ne ate rruge, edhe
une e ndjej veten time fajtore, te te kerkoja , te te ndihmoja mbase nuk do ishe, nuk
do ishim aty ku jemi tani...atje...ne pluhurin e harreses! Dhe une...prap kerkoj, mendoj
mendoj...kerkoj, ate...qe nuk arrita ta gjej asnjehere! ARSYEN...!!