Ku ka melhem me te embel per shpirtin se nje nate me hene?
Hena e mire tregon gjithmone ate faqen e vet te embel, me buzeqeshje melankolike! Me shkelqimin dehes! Trondites! Orgjiak!
Pas perdes time te tylte, o pas perdeve reore te saj, pasqyre e shpirtit, besnikja ime hene!
Ne te vertete ajo seshte vecse nje lajkatare e sjellshme.
Nje psikologe e mire. Gjithmone thote ate qe dua une te degjoj: nje klithme renkimi dje, nje ulerime terbimi sot, nje kenge qetesie a harmoni euforie neser!
Po se mos eshte vetem e imja. Eshte besnike, po e secilit me vete. E te tereve!
Ajo eshte si zoti, nje e vetme mjeke e mike per tere shpirterat e qenieve!
Puthje epshore per vajzen! Trajte e rrumbullaket femre per mua!
Po thelbi I saj eshte hermafrodit. Me tiparet e nje vajze dhe zakonin e permuajshem per te mos dale ca dite te errta te muajit kur eshte vecanerisht e nxehur!
Po sot ka dale! Me vellon e saj aureolare kendon! Kendon per mua dhe per keto flete!
Ngroh ajrin e ftohte te dimrit me driten dhe nxehtesine e babait te saj. Ej!
E dini nga doli hena? Nga gjiri I erresires mbarsur nga zoti diell!
Ati dhe nena, kaq te kundert, paten nje vajze te brishte! Nje perendeshe te vogel, te embel, me dy fytyra. Po qe neve na do. Na jep gjithmone me te miren e saj.
Sa e dashur eshte! Shpesh me mbyt xhelozia. Si dreqin eshte e mundur te flase me ujqit, me qente, macet maje pullazeve? Edhe pse e di qe me do, ne dialogun mes tyre ndihem I tepert. Jam jashte. Dhe ne ato momente misteri e ben me sensuale! Me seksi!
Ooh! Eja moj! Shpirt! Zbrit njehere poshte! Te te perqafoj njehere! Te te shtrydh! Te puthemi, bashkohemi ne shtratin e ujrave te detit! Jasteku me rere te lagur bregu, mbulesa me ujra te kripura dhe ne te dy cmund te ndodhe?! Cdo te linde nga bashkimi I henes me mua?! I njeriut me dheun qiellor? I mishit me shpirtin
Hena e mire tregon gjithmone ate faqen e vet te embel, me buzeqeshje melankolike! Me shkelqimin dehes! Trondites! Orgjiak!
Pas perdes time te tylte, o pas perdeve reore te saj, pasqyre e shpirtit, besnikja ime hene!
Ne te vertete ajo seshte vecse nje lajkatare e sjellshme.
Nje psikologe e mire. Gjithmone thote ate qe dua une te degjoj: nje klithme renkimi dje, nje ulerime terbimi sot, nje kenge qetesie a harmoni euforie neser!
Po se mos eshte vetem e imja. Eshte besnike, po e secilit me vete. E te tereve!
Ajo eshte si zoti, nje e vetme mjeke e mike per tere shpirterat e qenieve!
Puthje epshore per vajzen! Trajte e rrumbullaket femre per mua!
Po thelbi I saj eshte hermafrodit. Me tiparet e nje vajze dhe zakonin e permuajshem per te mos dale ca dite te errta te muajit kur eshte vecanerisht e nxehur!
Po sot ka dale! Me vellon e saj aureolare kendon! Kendon per mua dhe per keto flete!
Ngroh ajrin e ftohte te dimrit me driten dhe nxehtesine e babait te saj. Ej!
E dini nga doli hena? Nga gjiri I erresires mbarsur nga zoti diell!
Ati dhe nena, kaq te kundert, paten nje vajze te brishte! Nje perendeshe te vogel, te embel, me dy fytyra. Po qe neve na do. Na jep gjithmone me te miren e saj.
Sa e dashur eshte! Shpesh me mbyt xhelozia. Si dreqin eshte e mundur te flase me ujqit, me qente, macet maje pullazeve? Edhe pse e di qe me do, ne dialogun mes tyre ndihem I tepert. Jam jashte. Dhe ne ato momente misteri e ben me sensuale! Me seksi!
Ooh! Eja moj! Shpirt! Zbrit njehere poshte! Te te perqafoj njehere! Te te shtrydh! Te puthemi, bashkohemi ne shtratin e ujrave te detit! Jasteku me rere te lagur bregu, mbulesa me ujra te kripura dhe ne te dy cmund te ndodhe?! Cdo te linde nga bashkimi I henes me mua?! I njeriut me dheun qiellor? I mishit me shpirtin