Udhetimi i deshires"

Ne secilin nga ne ekziston nje etje ne zemer.
Shpesh shkon pa u vene re, shpesh nuk i veme dot nje emer dhe pjesen me te madhe te kohes qendron ne thellesi te qenies sone.
Eshte kjo etja per jeten qe kemi enderruar, per jeten sic mendojme se duhet te ishte.

A nuk kerkojme te gjithe nje gje te tille?

Ne pergjithesi, te gjithe ne perjetojme te njejten dileme: zemrat tona jane te bindura se jemi krijur per dicka me te mire. Ne e kerkojme kete lloj jete, por nuk e gjejme.
Mund te kemi patur raste kur kemi thene me vete: "Me ne fund! Kjo eshte ajo per te cilen jam krijuar", por me tutje nuk ka ecur.

Cfare mund te bejme atehere?

A mos valle duhet ta kuptojme arsyen pse na duket sikur gjerat nuk jane sic duhet te jene?

A duhet te heqim dore nga kerkimi per te arritur deri tek synimet tona, pavaresisht pengesave qe na dalin para?

Asnjehere nuk e dim se cfare ka ofruar e ardhmja per ne.
Nje e ardhme ku gjithcka eshte e mundur.

Shume gjera me kane deshperuar, por gjithmone kam ecur me kembe ne toke dhe kam shpresuar dhe kam patur perhere besimin e forte qe ndikon ne ate qe une dua te arrij. E shikoj te ardhmen time me nje parandjenje te lumtur, dhe asnjehere te zymte.

Jeta ime e tanishme nuk eshte nje beteje e kote, por nje mjet per te mbledhur si thesar te sigurt per veten nje baze te shkelqyer per te ardhmen ne menyre qe arritjet te behen reale dhe mos te ngelen vetem shpresa.

Asnjehere nuk duhet te heqim dore pavarsisht pengesave qe na dalin, duhet te stervitemi t'i kapercejme dhe nese rrezohemi te gjejme forcen per t'u ngritur