Një klip për sopranon Ertila Koka!

Ertila Koka në tregun modern të muzikës. Është soprano, e diplomuar në Akademinë e Arteve. Pëlqen klasiken dhe muzikën e lehtë. Por meqë skena e operas nuk ofron ende asnjë shans, Ertila Koka ka zgjedhur të luajë sipas rregullave që tregu i muzikës shqiptare ofron. Sipas standardeve të Akademisë së Arteve është soprano liriko-kolorative. Që e përkthyer në shqipe më të thjeshtë do të thotë se është nga ato soj sopranosh që arrijnë nota të larta. Nga klasat e akademisë ka dalë me diplomë fundvitin e shkuar akademik, megjithatë Ertila Koka, ndryshe nga shoqet e veta të shkollës, nuk e ka mbajtur frymën para derës së Teatrit të Operas dhe Baletit. Lista e gjatë e pritjes dhe perspektiva, në rastin më të mirë, për të fituar një vend pune me rrogë të ulët dhe pak ose aspak role në skenën e tij, nuk bën për të. Roli i Zerlinës që Nikolin Gurakuqi i besoi si sot një vit më parë, në operan “Don Zhuani” e Moxartit, tani për tani është vetëm pjesë e një arkivi, ende të paplotë të muzikës klasike, i destinuar të qëndrojë i fjetur edhe për shumë kohë të tjera. Sidoqoftë, mësimet e kantos, edhe tani që shkolla ka mbaruar, i ndjek pothuaj çdo ditë. Duke pranuar kështu kompromisin e harxhimit të disa orëve të mira të 24 orëshit të një prej këngëtareve më të reja, që jo shumë javë të shkuara tentoi tregun muzikor me një klip dhe këngë të re, në këmbim të ruajtjes së zërit.

Ertila Koka buzëqesh fort përballë pyetjes që, sidomos këto kohët e fundit, i drejtojnë të gjithë në takimin e parë. Ngjashmëria e emrit dhe mbiemri i njëjtë me një prej këngëtareve të njohura të muzikës së lehtë, Nertila Koka, të shtyn në ngasje të besosh se në mos bëhet fjalë për një lidhje fisnore, diçka e frymëzuar prej saj i takon merita e emrit me të cilin prezantohet në çdo skenë që këndon. “Por nuk kam asnjë lidhje me Nertilën në fakt. Mbase im atë kur më quajti kështu, kishte simpati për Nertilën, por më shumë është një rastësi”. Është e nesërmja e 29 nëntorit dhe një natë më parë, Ertila Koka ka përsëritur të njëjtën përgjigje në skenën e improvizuar të një prej restoranteve ku këndon prej pesë vjetësh. Me rastin e festës, pjesë e programit ka qenë edhe Redon Makashi dhe para se Ertila të shfaqej krah tij, edhe ai i ka drejtuar të njëjtën pyetje para publikut. E rrëfen këtë ndërsa përfshihet nga përshkrimi deri në detaje i mbrëmjes së shkuar, i fustanit me shqiponjë të gdhendur mbi shpinë, atmosferës festive të krijuar aty, repertorin që i rroku të gjitha krahinat, nga Veriu në Jug. Mbrëmje të tilla janë puna e zakonshme e Ertilës, burimi i të ardhurave të jetesës, por edhe një prej kënaqësive të saj. Është e diplomuar soprano, por që në fëmijëri i ka dashur të dyja, edhe muzikën klasike, edhe muzikën e lehtë. Zakonisht ekziston ideja se një këngëtare nuk mundet ose e ka të vështirë t’i bëjë të dyja. Impostimi i zërit gjatë shkollës në Akademinë e Arteve pak mundësi i lë këngës së lehtë. Por me raste ndodh edhe kështu si me Ertilën. Mbase falë një talenti të lindur, pasi mbyll partiturat e operetave, 23 vjeçarja ndërron kostumin e kordave të veta zanore. Nxiton për në punën e përditshme, që më së shumti i zë orët e mbrëmjes, dhe këndon repertor të muzikës së lehtë, tituj këngësh të kënduara nga diva të muzikës botërore, po aq sa edhe muzikë të mirë shqiptare. Siç tregon, gjithçka e bën “live”. Nuk ia ka mësuar ende hilet zanatit, ose refuzon t’i mësojë. Të mbajturit kot një mikrofon para vetes me një cd të fshehur diku në paskuinta që këndon në vend të saj, i duket diçka e ftohtë, një lloj pabesie për publikun që në heshtje dhe gjysmëerrësirë i ndjek lëvizjet dhe interpretimin. “Pastaj nëse unë nuk e ndjej këngën, nëse do të jem e ftohtë dhe ta lë veten në shpresën e një cd-je si mundet të përcjell emocion tek ata që më ndjekin çdo mbrëmje! Kjo është e pamundur”. Kështu i ka dhënë karar të sforcohet shumë më tepër në skenë, por të paktën të kënaqë gjithkënd që ka përpara. Duke siguruar në të njëjtën kohë edhe jetëgjatësinë e kësaj pune, e cila tanimë nuk është e kufizuar vetëm në emrat e dy bareve, “Il gusto” dhe “Kaon”, por edhe me shumë ftesa nëpër aktivitete, koncerte apo mbrëmje festive.

Megjithatë ka ende diçka që nuk shkon kur Ertila Koka bën rezymenë e karrierës 5 vjeçare. I ka ndodhur të gjendet shumë herë nëpër koncerte më të tjerë, kolegë të muzikës së lehtë, nga ata që dinë dhe nuk dinë të këndojnë. Janë vënë përballë të dyja variantet: live dhe play back dhe pavarësisht të gjithave kur ka ardhur puna për t’iu gëzuar shpërblimit, Ertilës i është dashur të kënaqet me një pagesë shumë herë më të vogël, krahasuar me të tjerë që ndoshta as që do t’i afroheshin vokalit të saj. Prandaj, tani kur edhe financiarisht ka më shumë mundësi, por kur edhe njohjet nuk janë më të paktëa si në fillimet e veta, ka vendosur të ndryshojë strategji. Të ndjekë atë formulën që tek e fundit zbatojnë të gjithë: disa këngë të reja ritmike, siç i do tregu dhe klipe të realizuar bukur, të prezantuara në çdo kanal muzikor, mundësisht në sezonet kur këngëtarët vetë e kanë kthyer traditë të prezantojnë këngë të reja – kryesisht në fundvit dhe verë.



Këngën e parë e ka prezantuar tashmë. Sipas planit, “Feel the Beat” duhet të kishte filluar transmetimin këtë verë, por disa vonesa të paparashikuara gjatë realizimit të këngës e shtynë projektin deri në tetor. “Nuk është problem megjithatë”, thotë Ertila. “Meqë është këngë ritmike, e rrymës house, e mira do të kishte qenë të hidhej në treg në verë, por edhe kështu nuk besoj se kam humbur. Përkundrazi. Surprizohem çdo ditë me efektin që ka shkaktuar klipi. Më ndodh shpesh që të rinj të panjohur të më drejtohen: “Ti je ajo e klipit”. Të them të vërtetën një efekt të tillë, sado që e ëndërroja, nuk e kisha menduar. Është më shumë se ç’e prisja”.

Në fakt kështu ka ndodhur me të gjithë përpara saj. Nuk është më sekret fakti se ajo që mund të bëjë një klip i realizuar bukur, nuk mund ta bëjnë dhjetra pjesëmarrje nëpër festivale. Madje konkurimi në këta të fundit ndonjëherë varet nga fama që të kanë dhuruar këngët dhe klipet e transmetuara non stop në televizor. Edhe këtë Ertila e ka provuar mbi kurriz. Sepse nuk është nga ato që një ditë të bukur vendosi të realizonte një klip dhe të bëhej e famshme. Pasi u bind që muzikën klasike ta linte për më vonë dhe të mjaftohej vetëm më shkollën, të parat që provoi ishin festivalet. E re, jo më shumë se 18 vjeçe, trokiti për herë të parë në derën e edicionit të tretë të Top Fest. Ndryshe i thonë festivali i muzikës moderne dhe sidomos atokohë, Top Fest ishte i destinuar vetëm për këngëtarë të rinj. Këndoi “Mos prit të kthehem”, kompozim i Edmond Mancakut, por, si herë e parë që ishte, jo vetëm që nuk arriti tek nominimet, por as në finale. Këngëtare e re, krejtësisht e panjohur, Ertila u mjaftua edhe me aq, pa hequr dorë, me mendimin se festivalet ishin mundësia më e mirë për një këngëtare në hapat e parë. Një vit më vonë u prezantua në edicionin e radhës me një rock baladë të Valton Prodanit, “Sa do të doja” dhe meqë as kësaj here nuk goditi në shenjë, mori masat për të hyrë edhe në edicionin e pestë. Të fundit herë që konkuroi në Top Fest, tekstin e këngës e kishte shkruar vetë, ndërsa muzikën e “Nuk mund të harroj”, kompozitori Kledi Bahiti. Por meqë edhe kësaj here nata finale nuk ishte shkruar për të, Ertila Koka vendosi të tërhiqej. Kishte filluar punë ndërkohë dhe për të arritur destinacionin final i duheshin mbi të gjitha, para. Një këngë dhe një klip, me gjithë aksesorët që i duhen këngëtares vetë, kushtojnë shtrenjtë këto kohë kur muzika është shndërruar në alternativën më të mirë për shumë djem e vajza, prandaj edhe asaj i nevojitej një llogari e mirë bankare për të menduar më me detaje se çdo të bënte më vonë. Ndryshe nga festivalet, të kënduarit live nëpër restorante qëlloi të ishte një punë jo vetëm e fitimprurëse, por edhe me mundësi që ndoshta në fillimet e veta Ertila nuk i kishte menduar. Nga një u bënë dy të tillë dhe më vonë, zgjerimi i njohjeve dhe mbi të gjitha fama e zërit të saj i shtoi edhe ofertat e punës, edhe skenat në të cilat ftohej të këndonte. “U bënë pesë vjet tashmë dhe besoj se kjo është koha e duhur për të hedhur hapin e radhës”, thotë ajo. “Këto vite kanë qenë një eksperiencë shumë e mirë. Jam mësuar me skenën, me spektatorin, më të kënduarit live dhe improvizimin në momentet kur publiku e do. Është e lodhshme, por edhe kënaqësi shumë e madhe. Sidomos për mua që muzikën e lehtë e kam dashur dhe ëndërruar qysh fëmijë. Madje mbaj mend, pasi mbarova tetë vitet e para të shkollës nuk doja të konkuroja në Liceun Artistik. E doja aq shumë muzikën e lehtë sa më dukej se po të filloja studimet për kanto do të prishja punë, nuk do të mund t’i këndoja të dyja. Më vonë kuptova se po të ushtrohesha siç duhej mund t’ia dilja”. Siç edhe ndodhi, pas viteve të Liceut dhe Akademisë së Arteve. “I dua shumë të dy këto zhanre, nuk i ndaj dot”. Por meqë klasikja nuk është edhe aq shpresëdhënëse për të siguruar jetesën, Ertila ka vendosur të investojë tek e dyta. Por jo me festivale. Këta të fundit mund të jenë pjesë e programit në një fazë të tretë. Tani i duhet pak famë dhe këtë mund t’ia sigurojë vetëm ekrani, në të cilin transmetohen këngë edhe të atyre kolegëve që vërtetë paguhen më tepër se ajo, por që në fakt më shumë nuk dinë, se dinë të këndojnë. “Nuk më shqetëson kjo pjesë. Seleksionimin do ta bëjë vetë koha. Me kalimin e viteve vlera do të dallojë nga antivlera”, shton me sigurinë dhe pasionin e një vajze të re që beson në atë çka bën. Njëherësh kjo do të thotë se akoma pa e shijuar deri në fund kënaqësinë e klipit të parë, Ertila i është futur punës për realizimin e një të dyti. Hekuri rrihet sa është i nxehtë dhe kjo nënkupton se ata që e klikojnë këngën e saj në youtube, duhet të kenë një tjetër në dispozicion ende pa i harruar pamjet e vajzës seksi nën dushin e ftohtë shfaqur në klip. “Besoj do të jetë gati në fund të dhjetorit ose në janar”, thotë ajo. Më vonë është e përgatitur të kapë ritmin e pranverës që paralajmëron verën e nxehtë ose thënë ndryshe projektin për të pasur disa klipe të realizuar bukur brenda një harku të shkurtër kohor.

Sa për muzikën klasike? Dhjetorin e kaluar regjisori Nikolin Gurakuqi e përzgjodhi ndër studentët e brezit të saj për rolin e Zerlinës në operan “Don Zhuani”, vënë në skenën e Akademisë së Arteve. Atë të Teatrit të Operas dhe Baletit nuk e ka prekur akoma dhe është e përgatitur ti qëndrojë larg, mbase edhe për shumë kohë të tjera. Ëndrrat nuk i ka lejuar të fluturojnë as përtej kufirit në shpresë të ndonjë mundësie nga jashtë. Pas një kompromisi me veten Ertila ka vendosur që sopranon që fle brenda saj ta lërë të qetë për disa kohë. Për të mos e humbur edhe sot ndjek me rregull mësimet e kantos, ushtron zërin dhe këndon për orë të tëra me partitura përpara. Pjesën tjetër vrapon për në punën e përditshme që nuk ka fare lidhje me Moxartin, Verdin apo ndonjë të ngjashëm të tyre. Është vajzë e bukur dhe këndon bukur. Prandaj atë që skena e operas nuk ia jep dot, Ertila po kërkon t’ia marrë muzikës klasike. Duke luajtur sipas rregullave të lojës.

Revista Klan