Shendeti sa me i mire per mendjen dhe shpirtin!

Shumë media të specializuara në të gjithë botën kanë ngritur shqetësimin e një të ardhmeje “pa antibiotikë”.

Gjatë javëve të fundit, artikuj të ndryshëm janë shkruar në lidhje me shtimin e numrit të infeksioneve, të cilat është e pamundur që të kurohen me antibiotikë, madje edhe ata me spektër të gjerë. Bëhet fjalë për një skenar deri-diku të frikshëm dhe për një alarm që po merr gjithnjë e më shumë përmasa të mëdha, me paralajmërime nga ekspertë të fushës

Së fundi, shumë media të specializuara në të gjithë botën kanë ngritur shqetësimin e një të ardhmeje “pa antibiotikë”. Kjo në kontekstin kur një pjesë e madhe e infeksioneve që shfaqen sot nuk po gjejnë shërim nga përdorimi i medikamenteve, të cilat më parë ishin me shumë rezultat. Gjatë javëve të fundit, artikuj të ndryshëm janë shkruar në lidhje me shtimin e numrit të infeksioneve, të cilat është e pamundur që të kurohen me antibiotikë, madje edhe ata me spektër të gjerë. Bëhet fjalë për një skenar deri-diku të frikshëm dhe për një alarm që po merr gjithnjë e më shumë përmasa të mëdha, me paralajmërime nga ekspertë të fushës, të cilat kanë pasur kryesisht disa komente të bëra së fundi nga drejtoresha e përgjithshme e Organizatës Botërore të Shëndetësisë, Margaret Chan, në një takim për infeksionet në Kopenhagën. Sipas saj, një epokë post-antibiotike do të thotë fund i epokës së mjekësisë moderne, siç njihet deri më sot. Të gjithë ata që i lexojnë lajme të tilla - dhe së fundi OBSH, ka publikuar edhe një libër për këtë argument – do të faleshin nëse do të çonin nëpër mend se jemi përballë një të ardhmeje të paqartë në mjekësi.

Por kjo, në një tjetër këndvështrim, mund të jetë një krizë me një fund pozitiv. Mund të dalin mënyra dhe metoda të reja të kujdesit shëndetësor dhe të shëndetësisë vetë, që janë në pritje të “futjes në skenë” si për të ashtuquajturën “mjekësia e mrekullive”. Sot ka nga ata që mendojnë dhe madje bëjnë thirrje për një mënyrë tërësisht të ndryshme të të bërit mjekësi, tërësisht radikale nga ajo që ekziston. Flitet për një mënyrë shumë intriguese, e bazuar në punën e njeriut me veten, e cila thuhet se arrin që të shmangë 50% të problemeve tona shëndetësore dhe të na mbajë kësisoj larg spitaleve, klinikave, ambulancave. Bëhet thirrje për rikthimin në masë te mënyrat e vjetra të ekzaminimit fizik, si bisedat e gjata me mjekun, mirëqenia e brendshme, informacioni i bollshëm, si dhe futjen e së kundërtës së kulturës aktuale të mohimit, që i parandalon mjekët nga përmirësimi i kujdesit për pacientin, përmes mësimit nga gabimet e së shkuarës dhe përvoja.

Një tjetër zë alternativ nënvizon rolin e mendjes në çështjet e shëndetit tonë dhe mbi të gjitha, rolin e spiritualitetit. Në rizbulimin e mjekësisë ekzistojnë tri epoka të kujdesit shëndetësor: E para është mënyra familjare e “mjekësisë mekanike, materiale apo fizike”. E dyta, epoka e “mjekësisë mendje-tru”, në të cilën mjekët dhe pacientët njihen me njëri-tjetrin hollësisht përmes përdorimit terapeutik të psikoneuroimunologjisë, kujdesit, relaksimit. Mjekësia mendje-trup bazohet në faktin se mendimet tona luajnë rol shumë të madh në shëndetin tonë, në rimarrjen dhe kurimin e tij. Në fakt, lidhja që ekziston midis mendjes dhe trupit është studiuar shumë nga shkencëtarët dhe tashmë është e dokumentuar.

Epoka e tretë ofron një dritë të re në horizont, në të cilën do të shohim qartazi se si mendja është faktor në procesin e shërimit si brenda njeriut, ashtu edhe midis personave. Kjo përfshin procesin e vështirë të të kuptuarit të rolit të madh që kemi ne vetë në shëndetin dhe mirëqenien tonë fizike, pra të pasurit të ndjenjës së pronësisë ndaj shëndetit tonë. Por shpesh ky është një proces i vështirë, që na bën në rrugë e sipër ta braktisim dhe të kërkojmë të tjera mundësi shërimi, që kanë një dukje më intriguese. A mos vallë deklaratat dhe vëzhgimet e OBSH-së për problemet e fundit janë në fakt sinjali i një periudhe tranzicioni dhe futja e një mënyre krejtësisht të re të të bërit mjekësi? Thelbi i forcës së mendjes dhe shpirtit në mirëqenien e organizmit tonë dhe në vetë shërimin e tij, kjo metodë që ka nevojë për vëmendjen dhe besimin tonë, është pikërisht fuqia shëndet-dhënëse e një mënyre më shpirtërore të të jetuarit. Në këtë kuadër, mbrojtësit e kësaj teorie thonë se “fuqia e dashurisë për të ndryshuar trupat është legjendare dhe atë e gjejmë kudo, duke filluar që nga folklori, fjalët e urëta që janë trashëguar brez pas brezi, në përralla e legjenda dhe në përvojën e përditshme.

Autori i këtyre radhëve, një mjek britanik, rrëfen se pas një lufte të gjatë për të shëruar një infeksion të sinusit, që nuk u shërua nga antibiotikët, e prezantuan me një mënyrë shpirtërore të shërimit. Duke e zbatuar këtë praktikë në momentet e krizës shëndetësore me sinusin e infektuar, dhimbja e tij nisi që të pakësohej dhe më pas, të zhdukej tërësisht. Kjo ndodhi 25 vjet më parë dhe që nga ajo kohë, ai nuk ka ndjerë më probleme me sinusin e tij. Por fatkeqësisht, përvoja të tilla janë konsideruar deri më tani si “anekdota” ose “mashtrime”, duke qenë se hedhin poshtë dhe kundërshtojnë mjekësinë shkencore. Profesorët e shkencës thonë se sado joshëse, histori të tilla nuk e përcaktojnë të vërtetën empirike. Megjithatë, përmirësimet e shëndetit përmes metodës shpirtërore dhe asaj të mendjes janë shumë të vërteta dhe reale, por vetëm për ata individë që kërkojnë dhe gjejnë shpëtim të përhershëm nga një problem që nuk mund të zgjidhet nga mjekësia shkencore.

Ndërsa paralajmërimi i OBSH-së tingëllon në veshët tanë i qartë, duhet ta dimë që ekziston mundësia për ne që të zhvendosemi përtej kufijve të paramenduar të pritshmërive materiale dhe të eksplorojmë rrugë më shpirtërore. Ndërsa e bëjmë këtë gjë, mund ta gjejmë veten në një epokë të re fuqizimi. Antibiotikët mund të shndërrohen shumë shpejt në një gjë që i përket së shkuarës, por e ardhmja jonë nuk duhet kurrsesi të jetë një skenar frike nga sulmi i infeksioneve të pakontrolluara.