nga Vizitor 17/7/2012, 10:44Gjithmon kur kaloj kah lumi me kujtohesh ti dhe koha me ty. Me kujtohen ditet e asaj dashurie qe tani ka humbur dhe ka mbetur vetem kujtimi.
Ateher ishim te lumtur, ishim shume te lumtur, por kjo nuk zgjati edhe aq shum dhe ti me tradhtove me tjetrin. U ndame!
Deri tani e pyesja veten? "Ēka kishte aj, qe mua me mungonte?", por nuk e gjeta pergjigjjen. Si duket fati na ndau se ti nuk dije ta ēmon dashurine time.
U ndame, kurse ti nuk me the as "mir u pafshime" nuk me the as "lamtumir". Ket ma pate borgj, apo jo? Ia pate borgj dashuris ton. Nuk e meritova nje ndarje tė tille.
Te kame pritur disa dit, disa jav ndoshta edhe disa muaj, por ti qe ke ate krenari aq te madhe nuk u ktheve dot.
Tash, tash akoma mendoj ne ty. Ndoshta akoma te dua, por te me kthehesh nuk do te pranoja. Ndoshta jam egoist per veten time, por me merre mendja se nje shanc tjeter nuk e meriton! Mendon se je e bukur, i ke te gjitha, por jo, jo aty ku esht bukuria duhet te jet edhe menquria, e kjo te mungon ty!
Ne fillim nuk mundesha te pajtohem me fatin qe u ndam. Mendoja se s`do te mundem te jetoj pa ty, por tani jam mesuar, dhe nga nje her i them vetes se kjo ishte me e mira per mua, se nuk e ke merituar dashurinė time kurr, dhe nuk e meriton te dashuron dikush ashtu si te desha une!
Veteme kur te permend dikush emrin tend me dridhet zemra. Kur me vjen ne mend, me vjen te qaj, dhe e pys veten "pse ka te till njerz, nuk din apo nuk duan qe tjetri t`i dashuroj qe tjetrit t“ja kthejn dashurin!?
Me thoshte nj i vjeter : "Dashurin duhet ta ruajsh sikur syt. Mund te jet e gjat sa jeta, e embel si mjalti por edhe e rend si vdekja. Kete duhesh ta ruajsh se s`te vje per ēdo dit. Kjo te ndodh nje her ne jet, vetem nje her. Esht si jeta, qe nese vdek ke humb, dhe mbetet vetem kujtimi aty!" Dhe tash e kuptoj porosin e tij.
E ty, te dhasht Zoti at qe e meriton!
Ateher ishim te lumtur, ishim shume te lumtur, por kjo nuk zgjati edhe aq shum dhe ti me tradhtove me tjetrin. U ndame!
Deri tani e pyesja veten? "Ēka kishte aj, qe mua me mungonte?", por nuk e gjeta pergjigjjen. Si duket fati na ndau se ti nuk dije ta ēmon dashurine time.
U ndame, kurse ti nuk me the as "mir u pafshime" nuk me the as "lamtumir". Ket ma pate borgj, apo jo? Ia pate borgj dashuris ton. Nuk e meritova nje ndarje tė tille.
Te kame pritur disa dit, disa jav ndoshta edhe disa muaj, por ti qe ke ate krenari aq te madhe nuk u ktheve dot.
Tash, tash akoma mendoj ne ty. Ndoshta akoma te dua, por te me kthehesh nuk do te pranoja. Ndoshta jam egoist per veten time, por me merre mendja se nje shanc tjeter nuk e meriton! Mendon se je e bukur, i ke te gjitha, por jo, jo aty ku esht bukuria duhet te jet edhe menquria, e kjo te mungon ty!
Ne fillim nuk mundesha te pajtohem me fatin qe u ndam. Mendoja se s`do te mundem te jetoj pa ty, por tani jam mesuar, dhe nga nje her i them vetes se kjo ishte me e mira per mua, se nuk e ke merituar dashurinė time kurr, dhe nuk e meriton te dashuron dikush ashtu si te desha une!
Veteme kur te permend dikush emrin tend me dridhet zemra. Kur me vjen ne mend, me vjen te qaj, dhe e pys veten "pse ka te till njerz, nuk din apo nuk duan qe tjetri t`i dashuroj qe tjetrit t“ja kthejn dashurin!?
Me thoshte nj i vjeter : "Dashurin duhet ta ruajsh sikur syt. Mund te jet e gjat sa jeta, e embel si mjalti por edhe e rend si vdekja. Kete duhesh ta ruajsh se s`te vje per ēdo dit. Kjo te ndodh nje her ne jet, vetem nje her. Esht si jeta, qe nese vdek ke humb, dhe mbetet vetem kujtimi aty!" Dhe tash e kuptoj porosin e tij.
E ty, te dhasht Zoti at qe e meriton!
Shteti
Pikėt