Koha esht flori ajo te jep dhe ajo te mer dikur me mori jeten time,kurse tani me ktheu perseri [size]
Pra ai u kthye ,ndodhi ajo qe po prisja prej kohesh .. Mirepo koha me kishte ndryshuar aq shum sa spo mundja
te njihja as veten.Kur ai po lutej per kthim,un fillova te mendoja dhe ti merja gjerat me seriozitet ..
A ja vlen ta falesh dike qe te beri te qash ēdo natė? Qe nuk te dha vemendje kur ti e doje me se shumti?
Ateher kur ti ishe krejt vetem, dhe ja kishe nevojen?Jo , smund tja lejoj vetes te bej edhe nje gabim me shum ... Koha me paska mesuar shum gjera qe nuk ishte i paskam ditur me heret!
Nuk do kthehem , ne asnje menyr, kurr sdo i harroj ato perjetime t'tmerrshme! Nuk dua ti perseris edhe nje her tjeter.
Eshte mirė te gjesh forcen e duhur , prandaj un e gjeta dhe i thash JO KURR ME!
E genjeva i thash qe se dua , dhe vazhdova rruges, nuk ktheva koken mbrapa edhe qe lotet po me rridhnin faqeve.Nuk doja ta perserisja dhimbjen e njejt . Nese do e falja , ai do ikte prap..
Lutjet tani me sme benin pershtypje!
Eh moj kohė, pavarsisht te gjithave un te falenderoj shumė.
Shpresoj te jet nje mesim per te gjitha vajzat, asnjehere mos fal dike qe iku dhe u kthye prap, nese te ka dashur ,nuk do ikte kurrė.[/size]