Shteti
Pikėt
Titulli Preferuar
nga 
Realiteti qe jetojme eshte i eger. Jetojme ne nje kohe ku, ajo qe ti ua jep te tjereve, jo domosdoshmerisht do te te kthehet ty. Perpiqesh! Por edhe atehere kur jep maksimumin, as ajo nuk mjafton. Derisa je i domosdoshem, njerezit te rrahin shpinen. Me pas? Mesohu me faktin se njerezit sot harrojne! Me lehte harrojne sesa ta ngrohin shpirtin me nje fjale,madje mos prit as qe te ta kthejne dashurine. Mos prit as qastet e gezimit t'i ndajne me ty. Duhet te jesh e lumtur nese, ne fund, nuk te fyejne. Mos u habit pse ndodh kjo. Tek disa shoh veten time. Ashtu siq isha une dikur. Enderrimtar! Duke kaluar koh, njeriu jo domosdoshmerisht behet i menqur por, ne qdo kohe, kupton vetem kete: gjerat e bukura, ato te sinqertat, qe burojne nga loqka e zemres, i bejme vetem pse kete e kerkon shpirti yne dhe jo domosdo pse ato i do bota! Vetem keshtu mund ta bejme dike me te mire! Sod te besosh ne dashuri,te quajne enderrimtar, Ta vleresosh dhe ta kerkosh perkedheljen,te shprehesh ndjenjat qe ke ne zemer, rrezikon te te perqeshin pas fetyre. Njeriu qe guxon te enderroje, harron se eshte vetem nje drite e vetmuar ne kopshtin e madh perplot me endrra te shuara. A thua, valle, duhet te heqim dore nga endrra,vetem e vetem pse te tjeret i kane vrare te vetat? Nese nuk guxojme ta vleresojme te bukuren ne zemer, atehere qtjeter gje e bukur mbetet per te jetuar? Le te quajne enderrimtar! Enderro, se jo te gjithe ata qe marrin fryme me te vertete jetojne! Dashuria e vertete per nje njeri eshte e verber! Nuk ka si te jete ndryshe. Ndonjehere mendoj se zemra jeton ne nje bote tjeter. Nje bote, ku koha nuk leviz. Nje enderr, ku gjithqka vazhdon te jete e ngrire ne ndjenjat e fillimit. E roberuar ne qastin kur gjithqka duket e lehte. E lehte dhe e bukur. Refuzon ta pranoje se njerezit ndryshojne. Refuzon ta pranoje se njerezit kalkulojne. E tille eshte bota e zemres. E strukur nen shtresime, ku qdo gezim eshte nje histori ne vete, nje koleksion i vrazhde dhimbjesh. E bukur ne naivitetin e vet. E tille eshte bota e zemres! Andaj edhe dashuron! Dashuron, madje edhe atehere kur qdo gje ia thote te kunderten. Me kryeneqesi refuzon te dashuroje dike tjeter. Refuzon, sepse zemra dashuron vetem nje here. Qdo gje tjeter eshte kompromis. Vetem edhe nje breng me shume per t'u shqetesuar. Qdo dhembje ka nevoje per nje permbyllje. Kjo eshte e vetmja menyre, qe nje plage qe kullon te kthehet ne nje vrage, sepse asnje plage nuk mund te mbyllet teresisht, saqe te mos ngele as edhe nje shenje e vetme. Qfaredo qe te behet dhe qfaredo qe te ndodhe, nje pjese e dhembjes do te vazhdoje te jetoje pergjithmone brenda nesh. Ai me mesoi se te qenit femer eshte ndjenje dhe jo gjendje fizike. Diqka qe une e kom nenvleresu, apo nuk e kom marr fare parasysh. Me shume kujdes me udhehoqi ne boten e fshehte te endrrave te tij. Aty ku e zbulova se bukuria e vertete nuk eshte vetem imazh. Mbi te gjitha, eshte ndjesi. Nje sekret i fshehur, nje eliksir magjik, qe i zbulohet vetem atij qe eshte i denje. Nuk u dashurova me ate menjehere, as nuk kisha nga ato parandjenjat qe do dashurohesha, e konsiderova shok qe mund ti tregoja gjithqka. Me hyri ne tru, para se te me hynte ne zemer. Me kuptoi? Ai dinte si te me qonte peshe dhe vetem me fjale, dinte te me lodhte, dhe sa me shume lodhesha aq me shume e doja por per qdo gje dikur bohet von,mo sun e gjon qat person qatu ku e ki
