Shteti
Pikėt
Titulli Preferuar
nga Moza 4/11/2009, 17:52Te dashuroja edhe te vdekur,ashtu si ti mua!
U njoftuam rastesisht kur une erdha si nje mysafire ne qytetin tend.Kisha arrdhur tek nje kusherire e imja qe banonte prane shtepis tende aty ku isha nisur te qendroj per dy muaj sepse e kisha nje arsye qe me duhej te qendroja.
Krejt rastesisht te takova diten e dyte pasi kisha arrdhur ne at qytet ku ti ishe lindur dhe banoje,kurr nuk i kam besuar "dashuris ne shikim te pare", ate dite mu rrenqeth i tere trupi kur ti pashe ato sy qe pa nderpreje me trazuan mua dhe shpirtin tim.
Mbasi dilnim nga e njejta mahalle,mendove se ishe banues i ri i asaj shtepie dhe ma bere me koke,kurse une ne shenje respekti te pershendeta..
Mendova se nga ai moment nuk te dhashe vetem nje pershendetje por edhe shpirtin qe kurr me pare se kishte njohur dashurine. Edhe ti e di mire se qe nga ajo dite ne dy muaj te tere qendruam se bashku si shok-shoqe me te ngusht se askush tjeter.Sa mire ishte kur bisedonim se bashku, kur qeshnim dhe fatkeqesisht kur per here te pare qavem se bashku ateher kur ti morre lajmin afer meje se kishe humbur baben.E ndaje kete hidherim me mua sikurse me nje moter apo grua.Po asnjera nga keto nuk isha une,une isha thjesht nje vajz qe te dashuroja dhe nuk mund te tregoja per kete, dhe ti nje djal qe me dashuroje dhe njejt si une nuk mundje te ma thoje.
Dita e fundit..Ateher kur mua me duheshte te kethehem ne qytetin tim,ishte pak vone por ne te dyte vendosem ne nje moment te thonim nje fjal,nje fjal te cilen e thame ne nje moment sikurse i kishim shume gjera te perbashketa edhe mendimet i kishim ashtu..Ti fillove te pershperisesh kurse une mblodha fuqi dhe nga te dyte doli nje fjale qe e prisnim me pa durim nga njeri tjetri..me shume se gjithcka tjeter ne bote,shikuam njeri tjetrin ne sy dhe foli zemra nga per brenda duke nje fjal te perbashket "Te Dua"
Edhe pse kane kaluar kater vite nga dita qe lam dashurine,kur flas dhe kur e kujtoj po me dridhet zemra e po me qan shpirti.Por nuk me mjafton nje leter edhe nje roman qe te pershkruaj te gjitha ato qe ne te dy i perjetuam dhe i lam pas.
Kaloi nje muaj nga dita qe me percolle dhe kur per here te fundit te foli shpirti jot duke me thene te dua,nje muaj i tere qe s'te kisha pare dhe qe s'ta kisha degjuar zerin.Nje pasdite te bukur kur po mendoja gjithcka nga emocionet tona,nje telefonat me prishi mendimin dhe me la ne gjysem kenaqesin qe po perjetoja shpirterisht.Ishte nena e cila kishte bere zemren gur per te me lajmin me te zi te jetes time,lajmin qe gjithe bota me dukeshte e kote,lajmin qe ndalonte kengen e bilbilave,lajmin qe mua me ndaloj zemren,lajmin qe kurr nuk ma hoqi lotin nga syri dhe lajmin qe kurr ne jet nuk e kisha paramenduar se do e digjoja..me ze te ngjirur zemer te thyer me tha se
jal qe une e dashuroja kishte bere ndeshje ne te cilen kishte humbur jeten, fjala ishte per ty i dashur,si do vazhdoja jeten une,kush do me thoshte te dua,kush do me bente te qesh,kush do me fshinte lotin kur do qaja kuuuush?!
Vetem nje lajme e ketheu jeten time nga nje lule ne nje ferr te tmerrshem..ohhh zot ēpo me ndodh mua!
Erdha te nesermen, kerkoja qe te vizitoj varrin tend pasi s'pata mundesi te vija ne varrimin tend.Por me nje zemer te ngrir dhe me nje shpirt te pa shpirt u nisa per tek ty,bile nuk di edhe nga ku e mora ate guxim per te te vizituar jo te gjall.Nder gjerat qe me habiti me teper ishte se tek varri jot kishe vetem emrin e shkruar,as daten e linjdes e as te vdekjes,as edhe ndonje foto per kujtim.
Vendosa te flas me babin dhe kerkova nga ai ndihme qe mbasi familja jote s'kishte ndermar asgje,vendosem qe ne te bejme varrin me te bukur ne ate qytet qe ekzistonte.E bera..Por ajo ishte e kote dhe e tepert.Pse i dashur e bere me mua perse?!
Pasi kaluan tre vite duke ardhur une ē'do dy jave te vizitoj varrin tend,gjithmon ne zemer me dashurine qe kisha per ty, isha betuar se s'do njihja njeri tjeter peros teje.
A te kujtohet?Ne ateher kur takoheshim fshehurazi kishim nje shoqe qe na ndihmonte te takohemi dhe te shmangim "flagrancat".Mendova se e kisha shoqe te zemres por pse nuk ishte ashtu?
Ehhh sa here kisha ardhur une ne at qytet ku ju te dy banonit dhe sa her te thash te varri se te dua duke derdhur nje liqen me lot,sa her te thash se me mungon,sa her te thash se jeta ime pa ty skishte kuptim,sa her te thash qe zemra ime pa zemren tende as nuk rrihte me,sa her te thash i dashur sa?Nuk me ketheve pergjigjie asnjeher..Por nuk e kisha ditur se vertet ne jet ndodhin ēudira te pa besueshme te cilat na bejne te mos besojm as "kemishen" tone.
Asnjeher nuk besoja ne keto gjera,deri diten kur kusherirja ime me thirri urgjentisht ne qytetin tend per te par "realitetin e hidhur"
Erdha dhe fjala e saj e pare ishte qe te behem e fort sepse deshironte te me tregonte diēka,une shume gjentile e pranova..Por e quajta te marr ate kur filloj te me tregoi se ti ishe gjalle dhe ishe kthyer mbas tre viteve nga Gjermani dhe se te kishin fejuar me shoqen me te mire te zemres time qe ne dy kishim dikur e qe na ndihmonte te takoheshim fshehurazi ne dashurine tone.
Jo o zot jo,nuk mund te ndodhin gjerat keshtu kaq thjehst edhe kaq pa pritur.Pse une isha kaq e humbur,pse kisha besuar te gjitha ato gjera perse?
Nuk mund ti besoja sepse une isha e bindur se ti kishe vdekur,jo vetem aq por edhe te kisha bere varrin me te bukur ne at qytet.Qendruam ne ballkonin e shtepis te kusherires time qe ndodheshte perball shtepis tende deri moemntin kur ti dole dore per dore me shoqen time.Asnjeher skisha besuar se qielli mund te dukeshte i zi..ai moment ma vertetoj ate gje.Nuk shihja nga syt,zemra pothuajse u ndal,fryme nuk merrja dot,truri nuk funksiononte dhe asgje tek une me nuk ishte e gjall.
Ashtu si isha e ulur duke shikuar nga ballkoni mendova se me s'do levizja nga ai vend sepse per mua ne at moment jeta kishte marre fund. Njeriun qe e kisha qar per tre vite duke menduar se eshte i vdekur, njeriun qe kisha dashur me shpirt dhe qe ende e doja, ishte gjalle..ishte gjall dhe ishte fejuar me shoqen tone me te mire.
Akoma me dukeshte enderr..nuk arrija te besoja asgje.Vetem ne nje moment fillova te pajtohem me te vertetn dhe nuk di pse e bera.Por serish fillova te mendoj!Pse une isha e genjyer se ai njeri kishte vdekur?Me ēdo kusht kerkova te takoj nenen e tije dhe e bera.Pas pyetjes qe i bera une se perse me genjeu duke me thene se djali i saj kishte vdekur ne nje aksident rrugor,nena e tije duke u pergjigjur shkurt me tha se ishte ajo qe kishte menduar genjeshtren e saj e "shpifur" per ndarjen tone.Dhe se arsyja ishte shume e thjesht.I urrente njerzit dhe familjen time..edhe ty i dashur te kishte derguar ne Gjermani dhe pas nje kohe te kishte thene se edhe une jam e vdekur.Pra per nenen tende ne te dy ishim te vdekur per se gjalli..
-Mund te paramendosh se ēfare na ka bere nena e jote,vetem pse i urrente njerezit e qytetit tim,na ndau dhe na shkaterroi jeten.
Degjova kusheriren nje dite duke biseduar me ty kur i thoje se ende me dashuron edhe pse je me dike tjeter.Ti e dije tashme se une jam e gjalle,por nuk mund te ishe me mua sepse ishe fejuar me dikend tjeter dhe prisje qe te martohesh brenda nje muaji.
Une isha e ftuar ne at darsem,dhe ftesen e kisha pranuar me gjithe zemer,jo se mund te duroja te te shoh me shoqen me te mire dhe te ngusht,por qe te te shoh se a dukej lumturia ne fytyren tende apo do te vuash ne diten me te bukur te jetes tende.Dhe shume qart tregonte fytyra jote pasqyren e zemres tende.Ndonese askush nuk arrinte te kuptoj ate buzeqeshjen tend eironike,isha une ajo qe te njihja shume thell dhe te kuptoj shpirtin dhe fjalen e zemres tende.Ty te priste nje jet me vuajtje dhe pa dashuri..njejt si ajo qe me priste mua!
Une nuk ndjehem fajtore,ishte nena e jote qe na ndau,ajo e cila shkaterroi te birin e saj por edhe shpirtin e nje vajze me dashuri te kristalte.
Edhe pas shume viteve e di se sa zemra jote vuan per mua..me shume flet emri i vajzes tende te pare,e cila mban emrin tim.
Jame shume e lumtur qe vajza jote mbane emrin tim,por lutja ime deri tek zoti eshte qe ajo mos te kete te njejtin fate te "ish te dashures" te babait te saj.
Kurse une po jetoja krenare me betimin tim qe kurr nuk do dashuroj nje djal tjeter..
U njoftuam rastesisht kur une erdha si nje mysafire ne qytetin tend.Kisha arrdhur tek nje kusherire e imja qe banonte prane shtepis tende aty ku isha nisur te qendroj per dy muaj sepse e kisha nje arsye qe me duhej te qendroja.
Krejt rastesisht te takova diten e dyte pasi kisha arrdhur ne at qytet ku ti ishe lindur dhe banoje,kurr nuk i kam besuar "dashuris ne shikim te pare", ate dite mu rrenqeth i tere trupi kur ti pashe ato sy qe pa nderpreje me trazuan mua dhe shpirtin tim.
Mbasi dilnim nga e njejta mahalle,mendove se ishe banues i ri i asaj shtepie dhe ma bere me koke,kurse une ne shenje respekti te pershendeta..
Mendova se nga ai moment nuk te dhashe vetem nje pershendetje por edhe shpirtin qe kurr me pare se kishte njohur dashurine. Edhe ti e di mire se qe nga ajo dite ne dy muaj te tere qendruam se bashku si shok-shoqe me te ngusht se askush tjeter.Sa mire ishte kur bisedonim se bashku, kur qeshnim dhe fatkeqesisht kur per here te pare qavem se bashku ateher kur ti morre lajmin afer meje se kishe humbur baben.E ndaje kete hidherim me mua sikurse me nje moter apo grua.Po asnjera nga keto nuk isha une,une isha thjesht nje vajz qe te dashuroja dhe nuk mund te tregoja per kete, dhe ti nje djal qe me dashuroje dhe njejt si une nuk mundje te ma thoje.
Dita e fundit..Ateher kur mua me duheshte te kethehem ne qytetin tim,ishte pak vone por ne te dyte vendosem ne nje moment te thonim nje fjal,nje fjal te cilen e thame ne nje moment sikurse i kishim shume gjera te perbashketa edhe mendimet i kishim ashtu..Ti fillove te pershperisesh kurse une mblodha fuqi dhe nga te dyte doli nje fjale qe e prisnim me pa durim nga njeri tjetri..me shume se gjithcka tjeter ne bote,shikuam njeri tjetrin ne sy dhe foli zemra nga per brenda duke nje fjal te perbashket "Te Dua"
Edhe pse kane kaluar kater vite nga dita qe lam dashurine,kur flas dhe kur e kujtoj po me dridhet zemra e po me qan shpirti.Por nuk me mjafton nje leter edhe nje roman qe te pershkruaj te gjitha ato qe ne te dy i perjetuam dhe i lam pas.
Kaloi nje muaj nga dita qe me percolle dhe kur per here te fundit te foli shpirti jot duke me thene te dua,nje muaj i tere qe s'te kisha pare dhe qe s'ta kisha degjuar zerin.Nje pasdite te bukur kur po mendoja gjithcka nga emocionet tona,nje telefonat me prishi mendimin dhe me la ne gjysem kenaqesin qe po perjetoja shpirterisht.Ishte nena e cila kishte bere zemren gur per te me lajmin me te zi te jetes time,lajmin qe gjithe bota me dukeshte e kote,lajmin qe ndalonte kengen e bilbilave,lajmin qe mua me ndaloj zemren,lajmin qe kurr nuk ma hoqi lotin nga syri dhe lajmin qe kurr ne jet nuk e kisha paramenduar se do e digjoja..me ze te ngjirur zemer te thyer me tha se
jal qe une e dashuroja kishte bere ndeshje ne te cilen kishte humbur jeten, fjala ishte per ty i dashur,si do vazhdoja jeten une,kush do me thoshte te dua,kush do me bente te qesh,kush do me fshinte lotin kur do qaja kuuuush?!Vetem nje lajme e ketheu jeten time nga nje lule ne nje ferr te tmerrshem..ohhh zot ēpo me ndodh mua!
Erdha te nesermen, kerkoja qe te vizitoj varrin tend pasi s'pata mundesi te vija ne varrimin tend.Por me nje zemer te ngrir dhe me nje shpirt te pa shpirt u nisa per tek ty,bile nuk di edhe nga ku e mora ate guxim per te te vizituar jo te gjall.Nder gjerat qe me habiti me teper ishte se tek varri jot kishe vetem emrin e shkruar,as daten e linjdes e as te vdekjes,as edhe ndonje foto per kujtim.
Vendosa te flas me babin dhe kerkova nga ai ndihme qe mbasi familja jote s'kishte ndermar asgje,vendosem qe ne te bejme varrin me te bukur ne ate qytet qe ekzistonte.E bera..Por ajo ishte e kote dhe e tepert.Pse i dashur e bere me mua perse?!
Pasi kaluan tre vite duke ardhur une ē'do dy jave te vizitoj varrin tend,gjithmon ne zemer me dashurine qe kisha per ty, isha betuar se s'do njihja njeri tjeter peros teje.
A te kujtohet?Ne ateher kur takoheshim fshehurazi kishim nje shoqe qe na ndihmonte te takohemi dhe te shmangim "flagrancat".Mendova se e kisha shoqe te zemres por pse nuk ishte ashtu?
Ehhh sa here kisha ardhur une ne at qytet ku ju te dy banonit dhe sa her te thash te varri se te dua duke derdhur nje liqen me lot,sa her te thash se me mungon,sa her te thash se jeta ime pa ty skishte kuptim,sa her te thash qe zemra ime pa zemren tende as nuk rrihte me,sa her te thash i dashur sa?Nuk me ketheve pergjigjie asnjeher..Por nuk e kisha ditur se vertet ne jet ndodhin ēudira te pa besueshme te cilat na bejne te mos besojm as "kemishen" tone.
Asnjeher nuk besoja ne keto gjera,deri diten kur kusherirja ime me thirri urgjentisht ne qytetin tend per te par "realitetin e hidhur"
Erdha dhe fjala e saj e pare ishte qe te behem e fort sepse deshironte te me tregonte diēka,une shume gjentile e pranova..Por e quajta te marr ate kur filloj te me tregoi se ti ishe gjalle dhe ishe kthyer mbas tre viteve nga Gjermani dhe se te kishin fejuar me shoqen me te mire te zemres time qe ne dy kishim dikur e qe na ndihmonte te takoheshim fshehurazi ne dashurine tone.
Jo o zot jo,nuk mund te ndodhin gjerat keshtu kaq thjehst edhe kaq pa pritur.Pse une isha kaq e humbur,pse kisha besuar te gjitha ato gjera perse?
Nuk mund ti besoja sepse une isha e bindur se ti kishe vdekur,jo vetem aq por edhe te kisha bere varrin me te bukur ne at qytet.Qendruam ne ballkonin e shtepis te kusherires time qe ndodheshte perball shtepis tende deri moemntin kur ti dole dore per dore me shoqen time.Asnjeher skisha besuar se qielli mund te dukeshte i zi..ai moment ma vertetoj ate gje.Nuk shihja nga syt,zemra pothuajse u ndal,fryme nuk merrja dot,truri nuk funksiononte dhe asgje tek une me nuk ishte e gjall.
Ashtu si isha e ulur duke shikuar nga ballkoni mendova se me s'do levizja nga ai vend sepse per mua ne at moment jeta kishte marre fund. Njeriun qe e kisha qar per tre vite duke menduar se eshte i vdekur, njeriun qe kisha dashur me shpirt dhe qe ende e doja, ishte gjalle..ishte gjall dhe ishte fejuar me shoqen tone me te mire.
Akoma me dukeshte enderr..nuk arrija te besoja asgje.Vetem ne nje moment fillova te pajtohem me te vertetn dhe nuk di pse e bera.Por serish fillova te mendoj!Pse une isha e genjyer se ai njeri kishte vdekur?Me ēdo kusht kerkova te takoj nenen e tije dhe e bera.Pas pyetjes qe i bera une se perse me genjeu duke me thene se djali i saj kishte vdekur ne nje aksident rrugor,nena e tije duke u pergjigjur shkurt me tha se ishte ajo qe kishte menduar genjeshtren e saj e "shpifur" per ndarjen tone.Dhe se arsyja ishte shume e thjesht.I urrente njerzit dhe familjen time..edhe ty i dashur te kishte derguar ne Gjermani dhe pas nje kohe te kishte thene se edhe une jam e vdekur.Pra per nenen tende ne te dy ishim te vdekur per se gjalli..
-Mund te paramendosh se ēfare na ka bere nena e jote,vetem pse i urrente njerezit e qytetit tim,na ndau dhe na shkaterroi jeten.
Degjova kusheriren nje dite duke biseduar me ty kur i thoje se ende me dashuron edhe pse je me dike tjeter.Ti e dije tashme se une jam e gjalle,por nuk mund te ishe me mua sepse ishe fejuar me dikend tjeter dhe prisje qe te martohesh brenda nje muaji.
Une isha e ftuar ne at darsem,dhe ftesen e kisha pranuar me gjithe zemer,jo se mund te duroja te te shoh me shoqen me te mire dhe te ngusht,por qe te te shoh se a dukej lumturia ne fytyren tende apo do te vuash ne diten me te bukur te jetes tende.Dhe shume qart tregonte fytyra jote pasqyren e zemres tende.Ndonese askush nuk arrinte te kuptoj ate buzeqeshjen tend eironike,isha une ajo qe te njihja shume thell dhe te kuptoj shpirtin dhe fjalen e zemres tende.Ty te priste nje jet me vuajtje dhe pa dashuri..njejt si ajo qe me priste mua!
Une nuk ndjehem fajtore,ishte nena e jote qe na ndau,ajo e cila shkaterroi te birin e saj por edhe shpirtin e nje vajze me dashuri te kristalte.
Edhe pas shume viteve e di se sa zemra jote vuan per mua..me shume flet emri i vajzes tende te pare,e cila mban emrin tim.
Jame shume e lumtur qe vajza jote mbane emrin tim,por lutja ime deri tek zoti eshte qe ajo mos te kete te njejtin fate te "ish te dashures" te babait te saj.
Kurse une po jetoja krenare me betimin tim qe kurr nuk do dashuroj nje djal tjeter..
paaaaaaaa