MAGJIA E BARDHË

Ky nocion, që e ka një të kaluar shumë të largët, e që
përdoret edhe sot e kësaj dite në mbarë rruzullin tokësor, interpretohet në
mënyra nga më të ndryshmet dhe zakonisht merret si sinonim i së keqes, e që në
fakt nuk është plotësisht e vërtet. Magji do të thotë: mrekulli, çudi, aftësi e
jashtëzakonshme që ka dikush, për të ndikuar tek tjetri etj., e sipas Franc
Bardonit ajo konsiderohet edhe si shkencë e shenjtë.

Siç dihet, në natyrë gjithçka rrezaton. Njeriu si qenie me
komplekse ka llojin e veçantë të rrezatimit. Rrezatimi, sipas parimit të
përgjithshëm të antipolaritetit, mund të jetë pozitiv ose negativ, tërheqës ose
dëbues, i mirë ose i keq etj. Gjithashtu, rrezatimet varen edhe nga shkalla e
zhvillimit të jetës shpirtërore të personit. Mendimet, dëshirat, ndjenjat tona
paraqesin burim shumë të madh të energjisë rrezatuese. Në qoftë se jeta jonë
shpirtërore është e drejtuar në një drejtim të caktuar, atëherë edhe rrezatimet
përkatëse kanë karakterin e vet të caktuar. E në qoftë se në të kundërtën, u
nënshtrohen labiliteteve të ndryshme, atëherë edhe rrezatimet pasuese do t’u
nënshtrohen oscilimeve të përhershme dhe dobësimit të tyre.

Drejtimi i caktuar i mendimeve (energjisë psikike), i
drejtuar qoftë për të mirë, ose për të keq, në qoftë se ka karakter stabil,
formon rrymë të fortë psikike, e cila rrezaton në rreth dhe formon tek rrethi
ndjenjën e simpatisë ose antipatisë, dashurisë ose urrejtjes etj.

Kjo energji psikike është sikurse çdo lloj tjetër i
energjisë, neutrale: as e mirë as e keqe, i mirë ose i keq është përdorimi i
saj. Te dyja këto komponentë e ndjekin njëra tjetrën. Sikurse nata që në mënyrë
të pashmangshme ndjek ditën, po kështu edhe e mira zëvendëson të keqën në çdo
hap. Dallimi qëndron vetëm në kuptimet individuale, sepse derisa diçka në sytë e
dikujt është e mirë, për tjetrin ajo mund të ketë kuptim negativ. Parimi i
përgjithshëm natyror formohet nga e mira, ndërsa e keqja është prodhim i
mospranimit të së mirës. Këtu pra, qëndron edhe esenca e magjisë. Në fushën e
„Magjisë së Bardhë“, vihen në dukje, në rend të parë, lutjet e ndryshme, në të
cilat: dëshira, besimi, dashuria, dhe shpresa e koncentruar veprojnë në mënyrë
magjike. Kështu pra, secili mendim, në qoftë se është i pastër, intensiv, dhe
stabil, ka tendenca që të realizohet. Në qoftë se në këtë bindje ekziston edhe
besimi i patundur se ajo do të plotësohet dhe se dëshira e caktuar do të
realizohet, atëherë veç janë të plotësuara kushtet kryesore që të vijë gjer te
realizimi i qëllimit.

„Magjinë e Bardhë“ mund ta aplikoj vetëm ai individ, që ka
arritur ta njohë vetveten, i cili ka transparent mendimin dhe esencën e jetës si
dhe me ushtrime të gjata dhe të mundimshme ka arritur të koncentrojë gjithë
forcën e vet psikike dhe ta përkryej deri në atë masë mendimin sa që qëllimisht
dhe vetëdijshëm ta përdor me qëllim që t’i shërbej së mirës. Pra „Magjia e
Bardhë“ vjen si rezultat i produktit të së mirës dhe operimet e saj janë:
shërimet psikike, lutjet, largimet e vetive të paqëndrueshme të karakterit,
zhvillimin e aftësive mentale etj.

Ndërsa, për dallim nga kjo, „Magjia e Zezë“ si rezultat ka
produktin e së keqes. “Magjia e Zezë“ ka për qëllim që të prish dhe të
shkatërroj gjithçka që është lartësuar si e bukur dhe si e mirë, ashtu që e
keqja të triumfojë mbi të mirën. Veprimet e individit që zbaton „Magjinë e Zezë“
janë të lidhura ngushtë me interesat materiale dhe plotësimin e motiveve nga
sferat më të ulëta shpirtërore e sidomos ajo seksuale, nëpërmjet së cilës
instinktet e shëmtuara dhe nervat e topitura duhet të gjejnë kënaqësi. I lidhur
për këto veprime të llojit më të ulët, ai gjen kulmin e kënaqësisë në dhimbjet e
huaja. Nderi, dinjiteti, dhembshuria, keqardhja janë ndjenja, të cilat qysh në
fillim i shuan në vete.

Për lexuesin e rëndomtë kjo gjendje është e vështirë të
kuptohet, sepse ajo është transcendentale, një gjendje e cila shumë vështirë
kapet nëpërmjet pesë shqisave që i pranon shkenca bashkëkohore. Si krahasim mund
të merret orgazma ku humbin kufijtë midis objektives dhe subjektives. Në kohën e
sotme, kur shkenca ka arritur përparime të mëdha në kërkimet teknike, industri,
mjekësi etj, njeriu modern vështirë edhe pajtohet me këtë dukuri, që në biseda
formale vlerësohet si marrësi supersticioze (besim i kot), por, prapëseprapë në
thellësitë e shpirtit të tij fshihet një dozë e misteriozitetit.

Lind pyetja përse?

Sepse gati të gjitha të arriturat shkencore i plotësojnë
vetëm nevojat tona materiale, fizike etj.! Po shpirti (psika) ku
mbeti?

Ai mbeti në prapavijë. Gjithashtu, në prapavijë mbeti edhe
ana etike e njeriu! Pra, shkenca harroi se pranë kauzalitetit fizik, ekziston
edhe ai psikik dhe ai është shumë më i rëndësishëm për jetën e njeriut (këtë e
vërtetojnë edhe kërkimet më të reja në lidhje me trurin, nga të cilat rezulton
se truri i njeriut është një gjigant i fjetur dhe se kapaciteti i tij
shfrytëzohet vetëm 4%). Njeriu modern mashtrohet kur mendon se shkenca e
kompjuterizimit do t’i zgjidh të gjitha dilemat tona. Ajo me të vërtet lehtëson
jetën tonë elementare, por nuk i zgjidh dot të gjitha mungesat, përkundrazi, ajo
na bën që t’i ndiejmë edhe më qartë ato...!

Por, edhe përkundër këtij mosbesimi, njeriut modern nuk i
pengon që edhe sot, si para disa mijëra vjetësh, të lidhet ngushtë me disa
dukuri për të cilat pikërisht ai shpreh dyshim, e në anën tjetër ato i ruan me
xhelozi, si: bartjen e unazës në gisht, zinxhirit, shamisë etj. (si dhuratë nga
më e dashura, nga miku, shoku etj.), për t‘i sjellë, kujtim, fat, disponim,
dashuri etj.

Po të shikohen zakonet e popullit, do të vërejmë se ato janë
të mbushura me rituale magjike, të cilave ju përmbahet edhe ai, pra, njeriu
modern. Në ato rituale dihet saktësisht secili veprim dhe kush duhet ta bëj. Të
gjitha këto veprime në të shumtën e rasteve kanë karakter pozitiv. Mirëpo,
sikurse „Magjia e Bardhë“ që disponon me veprime të shumë llojshme dhe shumë
drejtimshme, ashtu edhe „Magjia e Zezë“ operon me shumëllojshmëri ceremonish,
rrjedhash e kahjesh për orientimin e mendimeve.

Për rituale magjike zakonisht përdoren pjesë të trupit dhe të
rrobave. Duhet të cekim se të gjitha sekrecionet, si: jashtëqitja, urina,
djersa, por edhe thonjtë, flokët, dhëmbët e sidomos gjaku e sperma, pas ndarjes,
mbesin në gjendje okultike në raport me trupin nga i cili e kanë prejardhjen,
pasi ato përmbajnë energjinë rrezatuese të po atij trupi. E siç e cekem edhe më
lartë, energjia e gjithmbarshme natyrore përshkon në masë më të madhe ose më të
vogël gjithçka që ndodhet në natyrë, pavarësisht se a janë qenie të gjalla apo
të vdekura. Pasi që të gjitha këto gjëra (edhe njeriu me gjithë përbërjen e
tij), u nënshtrohen këtyre lëvizjeve të pandërprera të grimcave, ato e pranojnë
këtë energji, e absorbojnë, e transformojnë dhe në raste të caktuara, siç ndodh
tek rastet e operacioneve magjike, edhe e emetojnë atë.

Këto operime magjike, të cilat në esencën e vet bazohen në
aktivizimin e energjisë, nuk duhet të na çudisin, e sidomos sot, në kohën e
zbulimeve të mëdha elektronike. Në mënyrë të njëjtë sikurse energjia e emetuar
nëpërmjet radio-valëve, që bartet nëpër eter, që në radioaparatet pranuese të
shndërrohet në zë ose fotografi, po kështu edhe energjia e pjesëve të ndryshme
të trupit, e sidomos ajo psikike mund të shërbej si detektor ose indikator.
Duhet të theksojmë se të gjitha dëshirat dhe mendimet tona paraqesin energjinë,
e cila aq sa është e fortë, po aq nxit ndjeshmëri të pastër dhe të fortë.
Gjithashtu, suksesi i ritualit është i lidhur ngushtë me kualifikimin moral, si
të personit që operon me këtë lloj energjie, ashtu edhe të atij kundër të cilit
është drejtuar ajo. Njëjtë, sikurse të radio-valët, mendimi mund të rrezatoj më
fortë ose më dobët, varësisht nga fuqia e energjisë me të cilën është i
përcjell. Në qoftë se emetimi është më i fuqishëm edhe radio-valët do të
transmetohen më larg dhe pranimi i tyre do të jetë më i mirë. Kështu pra, edhe
mendimi kur është më intensiv, veprimi i tij do të jetë më i
fuqishëm...

Dhe së fundi dua të theksoj, se pavarësisht nga tempoja e
jetës në shoqëritë e sotme ku ne jetojmë, e e cila është aq e shpejtë, dinamike,
automatike dhe e ngarkuar me materialiste (sidomos
në perëndim), synim themelor i secilës qenie njerëzore duhet të mbetet kultivimi
i mendimeve dhe veprimeve pozitive. Forca krijuese e njeriut, qoftë psikike apo
fizike, është e pakufishme. Jeta e tij është shesh ku zhvillohen procese të
panumërta emocionale, mendore e trupore, prandaj varët plotësisht prej tij se
çfarë fare do të hedh në kopshtin shpirtëror.