Alexia në Tiranë për “Dancing with the stars”

Këngëtarja e njohur italiane, Alexia, do të startojë sonte në mbrëmje spektaklin më të madh në “Tring” dhe “Vizion plus”, e jo vetëm, “Dancing with the stars”. Ndonëse prej vitesh ajo është e njohur për shqiptarët, mundësia për të vizituar fqinjët deri më tani nuk i ishte dhënë për shkak edhe të impenjimeve të shumta. Alexia tregon për gazetën “Korrieri” mbi këtë vizitë për herë të parë të saj në Tiranë, këngët e albumit më të ri, “Ale & C.”, të cilin na e dhuroi gjatë takimit tonë me të, si dhe episode nga Sanremoja, për të kaluar kështu te planet për të ardhmen me studion e menaxhimit që ajo ka ngritur në Itali dhe që e ka shumë për zemër. Ajo tregon për këngën që i ka dedikuar së motrës, lidhjet me bashkëpunëtorët e grupit që e shoqëron apo edhe për një moment tjetër delikat, siç ishte humbja e babait të saj, çka natyrisht nuk mund të mos shndërrohej në një tjetër këngë gjithë ndjenjë...

Vetë këngëtarja ka sjellë në kujtesë dy momente kulmore të karrierës sa saj, siç ishte viti 2002, kur Alexia zuri vendin e dytë në festivalin e Sanremos dhe suksesi më i fundit me “Borëbardhën”, këngë që gjendet edhe në albumin “Ale & C”. Alexia beson se tashmë ndihet më e maturuar se kurrë ndonjëherë dhe gjithçka në punën e saj lind nga konceptet që këngëtarja ka krijuar, qoftë kjo edhe kur i duhet të marrë vendime të rëndësishme e të vështira. Për më tepër detaje, Alexia tregon në intervistën që vijon.

-Që prej vitit 2002, pas suksesin tuaj në Sanremo, u bëtë e famshme edhe në Shqipëri. Pse vetëm tani kjo vizitë e vonuar?

Krijimtaria artistike dhe menaxhimi i saj kërkojnë vëmendje të madhe dhe një impenjim serioz për të qenë e suksesshme. Kështu që disa gjëra, në njëfarë mënyre, mbeten për t’u kryer në një kohë të dytë, më të vonë... Më kujtohet njëherë, se një gazetar shumë i thjeshtë dhe i sjellshëm i “Nova Gorica”-s, prej pesë ditësh priste në radhë që të më intervistonte pranë studios së regjistrimit. Ai nuk kishte një paraqitje “cool”, siç zakonisht prezantohen gazetarët e njohur dhe të suksesshëm. Kjo bëri që të mos e linin të më afrohej. Në momentin që e mora vesh për të, unë kundër të gjithëve e ftova të vinte në dhomën time, gjë që nuk ndodh kurrë me një artist, e më pas dolëm në verandë për të biseduar më të qetë. Sot teksa flasim, vendosa ta pranoj ftesën për të ardhur në Shqipëri, sepse publiku shqiptar i adhuron këngët italiane dhe më bëhet qejfi për këtë, ndaj jam këtu, për të krijuar një lidhje më të drejtpërdrejtë me shqiptarët dhe për t’i njohur më mirë. Prezantimi im i parë me publikun shqiptar do të bëhet pikërisht nesër (sot), në spektaklin “Dancing with the stars”.

- Në një moment të rëndësishëm për muzikën italiane, si zhvillimi i Festivalit të Sanremos vendosët të vinit në Tiranë. Si ka mundësi?

Vendosa të mos marr pjesë në Sanremon e këtij viti, pasi ruaj të freskët një kujtim të shkëlqyer nga edicioni i kaluar dhe kjo më duket një arsye e mirë. Nuk është se më mungonte materiali, pasi po punoj ndërkaq me shumë pjesë, por kujtimi që ju thashë, ishte aq i bukur për mua, saqë nuk doja në asnjë mënyrë ta prishja.

-Si e pritët ftesën e “Dancing with the stars” për të ardhur në Shqipëri dhe a jeni ndopak fanse e emisionit analog që zhvillohet në Itali? Së dyti, ç’mund të na rrëfeni mbi ndjesinë e të vizituarit për herë të parë vendin tonë?

Njoh shumë nga patriotët tuaj në Itali që nuk po i përmend, pasi nuk është rasti dhe di që thuajse të gjithë shqiptarët e njohin mirë gjuhën tonë. Kjo më bën të ndihem e qetë dhe të familjarizohem shpejt, më duket sikur jam në shtëpinë time...Sa i takon emisionit që zhvillohet në Itali, “Balla con le stelle”, është mjaft i bukur e tërheqës dhe uroj që të ketë të njëjtin sukses edhe tek ju. Dallimi mes dy emisioneve është që “Dancing with the stars” në Shqipëri fton edhe këngëtarë, gjë që është shumë e mirë dhe i mungon spektaklit që zhvillohet në Itali.

-Sa i takon Sanremos, në vitin 2002 kënga juaj ishte e jashtëzakonshme dhe me një ritëm të veçantë nga të tjerat. Ç’mendim keni për rrymat, stilet e këngëve të Sanremos dhe debatet që hapen shpesh mbi to, sa herë që zhvillohet ky festival?

Diskutimet më tepër bëhen në shtëpitë e italianëve, nëse duhet të jemi më tradicionalë apo jo. Të gjitha meloditë, tradicionale apo moderne qofshin duhet të jenë së bashku në këtë festival të ndërthurura me elasticitet.

-Cilat do të veçonit nga këngët e albumit të ri që prezantoni?

Natyrisht që për mua ka rëndësi kënga, të cilën ia kam kushtuar babait. Humbja e tij ishte e rëndë për mua. E përjetova shumë. Një tjetër këngë vjen sërish për një njeri që nuk është artist, por që mbetet mjaft i dashur për mua; luanim kur ishim fëmijë dhe u rritëm së bashku, duke kaluar momente të paharrueshme. E kam fjalën për motrën time...

-Këngëtarët shpesh performojnë edhe me lëvizjet e tyre gjatë interpretimit. Pra, sa i rëndësishëm është vallëzimi për ju?

Lidhja mes të kënduarit dhe vallëzimit është e qenësishme dhe shumë natyrale. Madje, kur më është dashur të shkoj për koncerte të ndryshme në Angli dhe në Amerikë, jam nisur disa ditë më parë dhe kur kam mbërritur, jam mbyllur në një dhomë duke përgatitur një koreografi të re dhe të mirëstudiuar. Më duket e drejtë që trupi dhe zëri të shkojnë në harmoni me njëri-tjetrin gjatë interpretimit.