Besa Imami, “Donika”, roli që i solli famën

Besa Imami, aktorja me origjinë nga Gjakova, është një ndër aktoret e para të skenës shqiptare dhe figurat më të ndritshme të teatrit dhe ekranit shqiptar.

Për artdashësit dhe në veçanti adhuruesit e kinemasë shqiptare sjellim një copëz nga jeta dhe vepra e aktores së madhe Besa Imami. Një ndër aktoret e para, që i kontribuoi me talentin e saj zhvillimit të kinematografisë dhe filmit shqip. Renditet krahas emrave më të shquar të aktoreve tona, siç janë Margarita Xhepa, Maria Llogoreci, Tinka Kurti, Roza Anagnosti, Edi Luarasi dhe të tjera, është njëra ndër figurat më të ndritshme të teatrit dhe ekranit.

Besa Imami lindi me 1928 në qytetin e Gjakovës dhe në moshë shumë të re së bashku me familjen u vendosen në Shqipëri. Në vitin 1945, luan rolin e parë në teatër me regjisorin Pandi Stillu. Është futur në botën e teatrit dhe filmit pothuajse rastësisht, pas çlirimit kur një grup amator po përgatiste shfaqjen “Burri burrë”, në mungesë të një aktoreje i ishte ofruara roli i një prej karaktereve të shfaqjes. Pas atij interpretimit të mrekullueshëm, ajo nuk u nda asnjëherë nga skena dhe vazhdoi të shfaqej edhe nëpër projekte tjera të asaj periudhe. Në ato vite, si shumë aktorë të tjerë shqiptar, edhe Besa Imami nuk kishte kontakt me këtë lloj të artit. Por pasioni për skenën ishte më i madh.

Filmi i parë i Besa Imamit ishte spektakli historik ‘’Skënderbeu’’i regjisorit sovjetik Sergej Jutkeviq. Gjatë përzgjedhjes së saj për rolin e Donikës ajo kishte qenë e shtruar në spital por me intervenimin shtetëror, ajo ishte kuruar më shpejt për ta marrë rolin e theksuar. Me Donika Kastriotin ajo arriti famë madhështore me të cilin i befasoi të gjithë, e që edhe sot kujtohet me nostalgji të madhe. Sidomos na kujtohet veshja e saj me kostume kombëtare si gruaja e heroit tonë legjendar. Më 1946, bëhet pjesë e Teatrit Popullor, të cilit i përkushtohet deri në vitin 1990. Në jetën e saj si aktore numërohen mbi 90 role, shumica e të cilëve janë dramatike. Në moshën 31-vjeçare, Besa Imami është vlerësuar me titullin "Artiste e Merituar" dhe qëndroi e papërkulur për 50 vjet në skenat shqiptare. Emri i saj ishte krenari e madhe për të gjithë shqiptarët dhe sa herë që është dëgjuar zëri i saj të gjithë ishin të mahnitur me forcën që ajo tregonte.

“Streha e të harruarve” është një nga shfaqjet që ka mbetur sot e kësaj dite në kujtesën e adhuruesve të saj, në të cilën ajo interpreton rolin e një malësoreje, që vuan tragjedinë e madhe të gjakmarrjes, me ç’rast ajo citon, “vij nga një familje, që ka pasur drama të mëdha në brezat e saj”.

Në çdo rol të saj ishte e njëjtë dhe asnjëri nuk mund të dallohej nga tjetri për nga perfeksionimi, që kjo aktore e madhe i kushtoi.