si ndihem pa ty ???

First topic message reminder :

Ku me ike ku humbe ku u tretë
një plage ne zemër me mbete
një zjarr që kurr nuk shuhet
një emër që perjete ruhet


Se di c'me ndodh kur jam me ty
Kur me shikon me ata sy
Kur me buzeqesh me ledhaton
Koke e këmbë ti me pushton.

S'e di se c'ndjen kur me ke pranë
Kur te dy vetëm rrimë menjane
Kur koken ve tek gjoksi im
S'e di a e ndjen shpirtin tim ?!

S'e di c'mendim ke ti për mua
Kur te shtrengoj por s'them te dua
Kur them se vdes për buzët e tua
S'e di a me beson ti mua?

S'e di c'do të ndodhë me ne te dy
Sikur të mos jem më me ty
Sikur kjo ender te ndalet një ditë
S'e di a do të shoh me o drite?

S'e di pa ty çdo bëj o yll
Pa ty kjo botë me duket një pyll
Pa ty kjo botë s'do këtë kuptim
S'e di o fiksim i trurit tim.

S'e di valle a do të duroj
Pa e puthur me atë goje
Pa e prekur me atë dorë
S'e di a do ndjej me nxehte a bore.

S'e di sa gjatë do të vazhdoje
Por di sa shumë te dëshiroj
E di sa shumë ti me gezon
Kur pak vëmendje me kushton.

E ndjej se shumë do të te dua
Sa kohe këto buzë do me puthin mua
Sa kohe që zemra do t'me punoje
Emrin tënd do të kem ne goje.

S'e di sa shumë do të zgjase kjo jetë
S'di si do shkoje ne te vërtetë
Por diçka di me siguri :
Ajo që dua je veç.......... Ti.

Dritare e mbyllur adresë e pashkruar
Kërkoj unë e mjera si një zog e trembur
Puthje e padhënë zjarr i pashuar
që vuan në shpirtin e shembur.

Loti më pikoi, nata me mu foli
Yjet lart në qiell qanin bashkë me mua
Nga thellësia e shpirtit veç një fjalë më doli
Hape dritarën tënde, se e dinë shumë mirë se sa të dua...

e strukur në natën e pa mbarim
Të ftohtit e natës e vrau zemrën time
Lotët unë i derdha për ty shpirti im
Dritare e mbyllur dashuria ime!

Poshtë dritarës tënde zemra më pushoi
Syri im me lotë deshi të të fliste
Fjala në fyt më mbeti, shpirti më vajtoi
Dritare e mbyllur ai më s'më priste.!

Ra loti pikoi iku dashuria
e fshehur nën hijen e mobesimit
qau zemra
shpirti vajtoi
këndoi zemra me nota vajtimi!

U shemb ndjenja vdiq ne zemër
qielli u përmbys
nga dhembjet dëshpërimi!
Do vdes në shpirt, thellë një emër
i tretur
i humbur
si një lotë jetimi!

Kam mallë vuaj, dashuroj se di,
ikjet e pafund
dashuri e fikur!
Ti do jesh gjithmonë në lotët e mi
sa të desha ty...
kurrë s'ke për ta ditur!

Cfarë ndodhi me yjet
pse humbën shkelqimin,
çfarë ndodhi me diellin
pse nuk bënë më dritë,
çfarë ndodhi me ty
ku e le betimin,
çfare ndodhi në zemrën time - kurrë s'ke për ta dit?!

Ra loti pikoi
u ngul në shpirtin tim
zemra filloj vajin - me këngen e mallkuar!
Unë tash jam e vdekur
pa ty...
një lotë dashurie - një lotë i harruar.!
u bëra pre e tradhëtisë - mbeta gjithmonë lotë i dashurisë.!

Çudi sa të lumtur ishim,
sikur kishim kapur retë,
s'pushonim së foluri kur u njoftuam unë e ti
në internet!

Ku i gjenim vallë tërë ato fjalë,
atë dialog që fund s'kish...
Natën s'na zinte gjumi
duke pritur ditën të vinte
sërish...

Sa netë pa gjumë ia falum njëri-tjetrit,
unë ty e ti mua,
sa puthje e epshe i shkëmbyem në telefon
e sa fjalë " Të Dua, Të Dua "...
Edhe pse ne ishim larg, por dashuria na bashkonte,
ajo edhe më shumë ndaj njëri-tjetrit na afronte...

S' ishim parë kurrë,
Por kjo ç'ka rëndësi?
Kur ty të dukej se je unë
e mua më dukej
se jam ti!

Eh, sëfundi kuptuam
se s'ishim vetëm shpirtëra...
por erdhi ai moment
ngopje apo urie?!
(qe moment gjenie)
kur unë doja të vija tek ti,
apo ndoshta
doje të vije ti tek un

Dhe erdhem...
e bashkë me ne erdhi edhe
zgjimi
i dashur,
ekrani duhej të kishte pasqyrë
që t'na ruante nga
zhgënjimi!!!

Nuk të dua më, o jetë,
as nuk dua në ty të rrojë,
ngase je e pavërtetë,
e përse në ty të jetoj?

Tani se dua as dritën e diellit,
se dua më as dashurinë!
edhe nëse jetoj në zjarr të tmerrit,
më në ty s'dua të rri.

Mos vajtoni as ju oj qyqe të mjera,
se s'dua t'ju dëgjoj as zërin më,
se lumturinë më mori era,
e në këtë jetë më askund vend nuk zë.

Po bëjë lutje, e pse o Zot s'më dëgjon,
po e thërras vdekjen, e pse nuk vjen?
E çka o jetë tani nga unë kërkon,
kur e gjithë rininë më shkatërron?!

Mjaft o jetë më mundove,
s'më le vend askund në këtë botë,
mjaft dhembje më shkaktove,
e dhembjen time e dëshmojnë këta lotë.

O, mos ago as ti o dritë,
se më shumë më pëlqen nata,
errësirën tani jam duke e pritë,
ngase kurrë lumturi në këtë jetë nuk pata.

Ah sikur ta dije, se sa të urrej,
t'ma merrje shpirtin këtu tek shkruaj,
që ti s'më do mua, unë e vërej,
e përse më lë që të vuaj?

Ka kohë që po të kërkoj,
e askund nuk të gjej,
në çdo vend po gjurmoj,
Vallë?! Ku je mshef?

Po! Tek unë nuk pate mëshirë,
që në këtë moshë ta urrej jetën,
të vdes ndoshta është më mirë,
nga ky tmerr ta shpëtojë vehtën.

Mos ke mëshirë për mua,
eja e më shpëto,
se jetën më se dua,
të lutem, mos më tradhëto.