Dashuria e parë nuk harrohet

Në një shoqëri ku erosi është bërë një mall konsumi, na duket shumë e arsyeshme që të kthehemi në atë periudhë kur ne ishim më të lumtur, si një tentativë e dëshpëruar për t’i ikur realitetit banal që na rrethon.

Marrëdhëniet e dashurisë kohët e fundit janë bërë pak a shumë çështje tregu, njerëzit tani shumë rrallë nisen në një lidhje nga dashuria që mund të ndiejnë për një person, më shumë është stimul dashuria që kanë për paratë e atij personi.

Kjo lloj shoqërie na shtyn të mendojmë për një periudhë të jetës sonë, në të cilën shoqëria ishte më naive dhe ndjenjat e dashurisë ishin më të vërteta. Pra na bën që t’i rikthehemi dashurisë së parë. Ky rikthim në të kaluarën nuk vjen si një rrjedhojë e një historie të mrekullueshme të jetuar, por si rrjedhojë e një të tashmeje shumë zhgënjyese. Ky kalim nga realiteti në një ëndërr mund të jetë shumë tronditës, megjithatë në jetë duhet rrezikuar dhe duhet të mendoni se nesër në një vend apo në një rrugë në të cilën kaloni do të gjeni dashurinë e jetës suaj.

Mjafton shumë pak për të kujtuar magjinë e dashurisë së parë: një aromë parfumi që të kujton atë, një peizazh ku ti ke kaluar çaste të bukura, një fotografi e vjetër, etj. Dhe të gjitha këto është vështirë për t’i harruar. Për ta rigjetur këtë dashuri, shumë njerëz do të ishin në gjendje të bënin çmendurira. Kjo është një sindromë e vërtetë që mund të godasë çdo lloj moshe. Studimet e bëra dëshmojnë një nevojë gjithmonë në rritje të gjuetisë në të kaluarën e shumë njerëzve, gjueti kjo që bëhet me një qëllim të vetëm, të rigjejnë copëza nga ajo dashuri e parë dhe e paharrueshme, mbase për t’u ridashuruar, mbase për ta ndjerë veten sërish të ri.

Dashuria e parë është e mbushur me shumë ideale është shumë më intensive se lidhjet që vijnë më pas, sepse këto të fundit kalojnë në një rrugë tashme të njohur dhe të eksploruar. Sa më shumë të jetohet, aq më shumë eksperienca kalohen dhe aq më shumë humbet fantazia për t’i lënë vendin reales. Të vihesh në kërkim të dashurisë së parë është kështu një mundësi për të rijetuar një të shkuar, që tashmë nuk është gjë tjetër vetëm një pjesë e fantazisë suaj dhe ëndrrave tuaja të pafundme.

Kjo gjë bën që të mos jetoni asnjëherë realitetin, por ta rikrijoni dhe idealizoni në atë mënyrë sa t’ju duket se po jetoni në një përrallë. Dëshirat për të shkuarën mund të jenë pasoja thjesht të zhgënjimeve dhe të stresit që njerëzit kalojnë në jetën e tyre dhe për të shpëtuar nga të gjitha mundohen që të gjejnë pak qetësi në historinë e tyre më të bukur të dashurisë. Këto emocione bëjnë të mundur që tek ne të ndizen ndjenja mbrojtëse psikologjike. Në një moment stresi imagjinojmë se njëherë dhe një kohë në jetën tonë ekzistonte një njeri që na kuptonte dhe ai vazhdon të jetë aty perfekt si gjithmonë.

Cdo gje harrohet me kalimin e kohes!