Shteti
Pikėt
nga Kleandra 10/5/2010, 18:49DHUNA KUNDER GRAVE ME AFTESI TE KUFIZUARA MENDORE
Larg nga syte e
opinionit ato jane subject I disa nga format me ekstreme te trajtimit
qnjerezor dhe degradues.Bile edhe Brenda komuniteteve,stigma dhe
diskriminimi rezultojne ne ndarjen ,izolimin,dhe shfuqizimin e njerezve
me aftesi te kufizuara mendore.Keta faktore I lene njerezit me aftesi te
kufizuara mendore edhe te lendueshem ndaj te gjitha formave te dhunes
dhe abuzimit,edhe te perjashtuar nga mekanizmat mbrojtese dhe sherbimet
ne dispozicion te anetareve te tjere te shoqerise.
Grate e
etiketuara me aftesi te kufizuara mendore jane subject I tri niveleve te
ndryshme te diskriminimit te cilat ndrlidhen dhe mbeshtesin njera
tjetren ne krijimin e faktoreve te rrezikut per viktimizim.I pari eshte
diskriminimi gjinor I perjetuar nga te gjitha grate posaqerisht ne
shoqerite patriarkale.I dyti eshte diskriminimi per shkak te aftesise
see kufizuar I cili eshte shpesh I determinuar nga qasjet shoqerore per
tin dare njerezit me aftesi te kufizuara nga shoqeria normale .
Dhe
ne fund ne shoqerite edhe Brenda komunitetit me aftesi te
kufizuara,ushtrohet diskriminim kunder njerezve me aftesi te kufizuara
mendore meqe stigma e shoqeruar me etiketen e aftesise se kufizuar
mendore eshte dukshem me e madhe se sa stigma e bashkangjitur me
aftesine e kufizuar fizike ose ndijore.
Njerezit me aftesi te
kufizuara mendore jane shpesh anetaret me se shumti te margjinalizuar
dhe dehumanizuar te shoqerise.Si pasoje ,grate me aftesi te kufizuara
mendore mund te jene nengrupi me I lendueshem nga te gjithe kur eshte
fjala per dhunen dhe format e tjera te abuzimit.Ato shpesh konsiderohen
si me se paku te besueshme kur I raportojne abuzimet keshtu qe dhuna
kunder grave me aftesi te kufizuar mendore shpesh minimalizohet
injorohet ose nuk zbulohet .Shoqeria shpesh ia bashkangjet fajin
viktimes se dhunes dhe kjo eshte edhe me e shpeshte Brenda ketij nen
grupi te grave.
Rrefim i njeres nga ato gra
Kete
une e kam kuptuar shume vone vetem atehere pasi qe rruget e mija kishin
marre kahje tjeter.per nje kohe te gjate gati 15 vjeqare une isha
mesuar vetem te jipja ndjenja se paku keshtu une e kuptoja ndersa me
dukej se asnjehere nuk me jipnin apo me jipnin shum pak nga ajo qe une
kerkoja.duke u munduar te dilja nga vetvetja thjesht per tu transformuar
ne nje njeri tjeter une gati gati kisha harruar personalitetin tim qka
do te thote se kisha filluar te mos ishja vetvetja. Ne fillim nuk e kam
hetuar kete derisa nje dite para pasqyres fillova te flisja me veteveten
dhe pashe se diqka nuk shkonte.Une aq shume kisha ndryshuar apo thjesht
te them per tere keto vite vetem kisha luajtur nje rol te cilin nuk e
luaja me deshire dhe I cili po me mundonte perdite e me shume dhe I cili
po qonte buze shkaterrimit te vetevetes.Po une vertete e dija se diqka
nuk shkonte diqka me bente gjithnje te palumtur nuk plotesohesha dot me
fjalet kur dikush me thonte je e bukurapo ti je e zgjuar apo diqka te
ngjashme ku ne kete rast nje tjeter do te kenaqej.Mua thjesht me
mungonte diqka, diqka qe une edhe vete nuk dija si ta kerkoja.isha
munduar per vite te tera ta gjeja ate mungese shpirterore sepse gjendja
ne te cilen isha sa vinte eethellohej me teper .dikur pas shume
perpjekjeve une kuptova vetem nje pjese te problemit tim. Femijeria ime
kish qene e lumtur mjaft, me donin te gjithe dhe gjithnje isha mesuar ta
kem ate dashuri si diqka qe me jepte kuptimin perse jam une kaq e
dashur dhe se kisha fituar aq vetebesim sa mendoja se te tjeret nuk mund
te bejne pa mua. Keshtu ne fazen e pjekurise dhe ne martese une kisha
hyre me mendimin se te gjithe ata njerez do te me donin poaq sa me
kishin dashur keta ketu.Ky ishte gabimi per te cilin une kisha filluar
edhe te perdorja qetesues te dozave te renda.kerkoja nga njerezit te me
jipnin pa u dhene atyre asgje kerkoja te me donin aq shume sa une as nje
qerekun nuk u ofroja,Prandaj ketu ishte konflikti im I pare me
veteveten ku une nuk mundja te pajtohesha dot me faktin se te te duan
duhet ti duash .edhe pse ne veten time mua me dukej se dashuroja kjo
sishte gje tjeter veqse frika nga braktisja dhe frika e te qenurit
vetem. Nuk mund te beja dot dallimin ne mes asaj se qfar do te thot te
jesh I lire dhe qfare I mvarrur kisha krijuar nje mvaresi nga
bashkeshorti sa edhe atij kisha filluar ti behesha monotone derisa nje
dite me tha se kisha nevoje per mjek thjesht nje psikiater gje te cilen
une e pranova por me shume zhurme.Une nuk e pranoja dot faktin se te
shkosh tek nje psikiater ishte shpetimi im duke harruar gjithnje se
gjendja ime emocionale ishte qekuilibruar.Personaliteti im ishte buze
shkaterrimit te vertete .Kete vetem tani e kuptoj se qfar isha ne
gjendje te humbja gje per te cilen ne shume momente sme qonte peshe
fare.ne disa raste edhe isha ne gjendje ta braktisja ku vetem pas nje
kohe shume te shkurter une perseri kaloja ne gjendje depressive gjendje
kjo e cila po me shkaterronte perdite e me shume.pas shume kohesh do te
thote pas nje psiko terapie te gjate une fillova ta shoh boten ndryshe
sepse bota perjashta ishte ndryshe ishte lumturia qe kisha kerkuar
Larg nga syte e
opinionit ato jane subject I disa nga format me ekstreme te trajtimit
qnjerezor dhe degradues.Bile edhe Brenda komuniteteve,stigma dhe
diskriminimi rezultojne ne ndarjen ,izolimin,dhe shfuqizimin e njerezve
me aftesi te kufizuara mendore.Keta faktore I lene njerezit me aftesi te
kufizuara mendore edhe te lendueshem ndaj te gjitha formave te dhunes
dhe abuzimit,edhe te perjashtuar nga mekanizmat mbrojtese dhe sherbimet
ne dispozicion te anetareve te tjere te shoqerise.
Grate e
etiketuara me aftesi te kufizuara mendore jane subject I tri niveleve te
ndryshme te diskriminimit te cilat ndrlidhen dhe mbeshtesin njera
tjetren ne krijimin e faktoreve te rrezikut per viktimizim.I pari eshte
diskriminimi gjinor I perjetuar nga te gjitha grate posaqerisht ne
shoqerite patriarkale.I dyti eshte diskriminimi per shkak te aftesise
see kufizuar I cili eshte shpesh I determinuar nga qasjet shoqerore per
tin dare njerezit me aftesi te kufizuara nga shoqeria normale .
Dhe
ne fund ne shoqerite edhe Brenda komunitetit me aftesi te
kufizuara,ushtrohet diskriminim kunder njerezve me aftesi te kufizuara
mendore meqe stigma e shoqeruar me etiketen e aftesise se kufizuar
mendore eshte dukshem me e madhe se sa stigma e bashkangjitur me
aftesine e kufizuar fizike ose ndijore.
Njerezit me aftesi te
kufizuara mendore jane shpesh anetaret me se shumti te margjinalizuar
dhe dehumanizuar te shoqerise.Si pasoje ,grate me aftesi te kufizuara
mendore mund te jene nengrupi me I lendueshem nga te gjithe kur eshte
fjala per dhunen dhe format e tjera te abuzimit.Ato shpesh konsiderohen
si me se paku te besueshme kur I raportojne abuzimet keshtu qe dhuna
kunder grave me aftesi te kufizuar mendore shpesh minimalizohet
injorohet ose nuk zbulohet .Shoqeria shpesh ia bashkangjet fajin
viktimes se dhunes dhe kjo eshte edhe me e shpeshte Brenda ketij nen
grupi te grave.
Rrefim i njeres nga ato gra
Kete
une e kam kuptuar shume vone vetem atehere pasi qe rruget e mija kishin
marre kahje tjeter.per nje kohe te gjate gati 15 vjeqare une isha
mesuar vetem te jipja ndjenja se paku keshtu une e kuptoja ndersa me
dukej se asnjehere nuk me jipnin apo me jipnin shum pak nga ajo qe une
kerkoja.duke u munduar te dilja nga vetvetja thjesht per tu transformuar
ne nje njeri tjeter une gati gati kisha harruar personalitetin tim qka
do te thote se kisha filluar te mos ishja vetvetja. Ne fillim nuk e kam
hetuar kete derisa nje dite para pasqyres fillova te flisja me veteveten
dhe pashe se diqka nuk shkonte.Une aq shume kisha ndryshuar apo thjesht
te them per tere keto vite vetem kisha luajtur nje rol te cilin nuk e
luaja me deshire dhe I cili po me mundonte perdite e me shume dhe I cili
po qonte buze shkaterrimit te vetevetes.Po une vertete e dija se diqka
nuk shkonte diqka me bente gjithnje te palumtur nuk plotesohesha dot me
fjalet kur dikush me thonte je e bukurapo ti je e zgjuar apo diqka te
ngjashme ku ne kete rast nje tjeter do te kenaqej.Mua thjesht me
mungonte diqka, diqka qe une edhe vete nuk dija si ta kerkoja.isha
munduar per vite te tera ta gjeja ate mungese shpirterore sepse gjendja
ne te cilen isha sa vinte eethellohej me teper .dikur pas shume
perpjekjeve une kuptova vetem nje pjese te problemit tim. Femijeria ime
kish qene e lumtur mjaft, me donin te gjithe dhe gjithnje isha mesuar ta
kem ate dashuri si diqka qe me jepte kuptimin perse jam une kaq e
dashur dhe se kisha fituar aq vetebesim sa mendoja se te tjeret nuk mund
te bejne pa mua. Keshtu ne fazen e pjekurise dhe ne martese une kisha
hyre me mendimin se te gjithe ata njerez do te me donin poaq sa me
kishin dashur keta ketu.Ky ishte gabimi per te cilin une kisha filluar
edhe te perdorja qetesues te dozave te renda.kerkoja nga njerezit te me
jipnin pa u dhene atyre asgje kerkoja te me donin aq shume sa une as nje
qerekun nuk u ofroja,Prandaj ketu ishte konflikti im I pare me
veteveten ku une nuk mundja te pajtohesha dot me faktin se te te duan
duhet ti duash .edhe pse ne veten time mua me dukej se dashuroja kjo
sishte gje tjeter veqse frika nga braktisja dhe frika e te qenurit
vetem. Nuk mund te beja dot dallimin ne mes asaj se qfar do te thot te
jesh I lire dhe qfare I mvarrur kisha krijuar nje mvaresi nga
bashkeshorti sa edhe atij kisha filluar ti behesha monotone derisa nje
dite me tha se kisha nevoje per mjek thjesht nje psikiater gje te cilen
une e pranova por me shume zhurme.Une nuk e pranoja dot faktin se te
shkosh tek nje psikiater ishte shpetimi im duke harruar gjithnje se
gjendja ime emocionale ishte qekuilibruar.Personaliteti im ishte buze
shkaterrimit te vertete .Kete vetem tani e kuptoj se qfar isha ne
gjendje te humbja gje per te cilen ne shume momente sme qonte peshe
fare.ne disa raste edhe isha ne gjendje ta braktisja ku vetem pas nje
kohe shume te shkurter une perseri kaloja ne gjendje depressive gjendje
kjo e cila po me shkaterronte perdite e me shume.pas shume kohesh do te
thote pas nje psiko terapie te gjate une fillova ta shoh boten ndryshe
sepse bota perjashta ishte ndryshe ishte lumturia qe kisha kerkuar
