nga Vizitor 30/6/2011, 17:02Dite vjeshteNje rruge e shkrete
.
shume gjethe te vyshkura shtruar
si nje qilim
vjeshtor plot trishtim
nje ere e thate me perplaset fytyres
shume ftohtesi
me sjell
Ne kete dite Tetori dicka ndodhi
Se ndjej egersine e natyres
pasi..
skutat e shpirtit tim jane ndezur
si vullkane te shumte, ku
llava
si nje lum i marre merr cdo ndjenje
qe del
perpara. Eeshte egersia, krenariae thyer
humbja dhe se fudni dashuria e
lenduar. Pse duhet te
ndodhte, Pse?
Eshte pyetja qe me persekuton
qe
nga momenti qe morra ate telefonate
e cila shkundi pemen e dahsurise sime te
paster,
ku cdo frute ra pa jete ne tokene copetuar
nga korrupsioni
imoral.
Ai ze me kumbon akoma, me ndjek me sy hapur, ne
enderr,
kudo.
Ai njeriu qe i dhurova zemren time shpirtin tim,
kohen time, me theu
ne bese. Mbylli me force librin
e dashurise sone pa pyetur, pa pandehur dhe
gervishi
cdo kapitull te saj. Pse, pse , pse me kumbon si nje refren i forte
Rocku qe kalon cdo limit me nje shpejtesi sketerre.
Dritherimat e trupit
akoma i ndjej, qenien time
te shtypur ne nje imazh bardhe e zi e shoh,
kur
ajo lajmeroi ne telefon, Im pissed at you!! Dont talk to him anymore!!!. Ishte
sikur melodia e jetes sime u shkeput dhe cdo tingull ndaloi, qetesia therese
nxiste me shume rrahjet e zemres qe po dilte nga kraharori si nje kal i terbuar,
deshte lirine, hapesiren per te jetuar por ishte vone. Cdo gje u erresua,
degjova zerin tim qe morri komande dhe mesazhin qe perpunoi, Ypu deal with him
as for me i am done with him long time ago! Dhe mbyllja e receptorit me pas si
nje akt i pakontrollueshem. Spyeta kush ishte, perse ma bente mua kete gjest por
ishte nje femer e irrituar , e ere ne moshe, ndoshta adoleshente qe deshte te
pronezonte dike qe une ejetoja dhe me perkiste mua per nje kohe te
gjate.
Euforia u shnderruar ne dhimbje, lot pa fund qe merrnin me rrjedhen
etyre gishterinjt e mi te ftohte nga era e cmendur kembet me conin ne drejtim te
paditur, e rrisnin ritmin e tyre si ne nje gare ku trofeu do te ishte
shkaterrimi.
Por une eksiha marr goditjen tashmeajo cngelej ishte perfundimi
im. Sdija cte beja, imazhet e momenteve te kaluara bashke me shkonin si nje film
pa muzike, pa ndjenje, lotet u zevendesuan nga nje ngurtesim, perqendrimi ne nje
vend te caktuar dhe e vecuar nga cdo gje e gjalle rreth meje. Mneodja se
telefoni do binte, do degjoja zerin e tij por intuita me kishte genjyer kesaj
here, prisja buze krevatit si nje femij qe pret gjoksin e nenes te ushqehet por
asgje .. qetesia varr me tmerronte, me ritkhente ngjarjen e asaj dite. Mendja
me punonte si nje formular shkencor duke kerkuar pergjigje, Pse ma beri keshtu?
Cte kisha bere valle? Pyetje te pafundme qe me fusnin ne nje vorbull te pafund
konfuzioni,une isha vetem, e dermuar, e lenduar por mbi te gjitha e thyer ne
krenari. Mu thye ajo gje qe askush sarrinte ta prekte, ma burgosi, gozhdoi si
nje krisht, e vari e dogji si nje Zhan Dark.
E doja? Jo, nese e doja sdo ta lija te lire. E adhuroja? Jo te gjithe qenien
e tij mbase natyren e qeshur. Kisha nevoje per te? Po, ai erdhi atehere kur une
dnjeja boshllek, desha nje fare ngrohtesie. Por cte jete valle qe me lidh me
kete qenie kaq mizore, Ah po, raporti qe ndertuam qeshjet , lotet.
Serish jam
vetem, e plagosur, carmatosur nga cdo imunitet social, shpirteror , shendetsor.
me neveritet fjala buke, me neveritet akti te qesh, e urrej te ndjerit
gjume, kam dal nga cdo faze njerezoredhe kam krijuar nje guacke mbrojtese qe
eshte larg njerezve, jetes, eshte brenda dhe vetem brenda dhimbjes sime.
Kane
kaluar 4 dite, zeri i tij akoma ska trokitur ne veshet e mi, tani cdo shprese po
tretet, ai sdo marr kushedi nga eshte duke ecur, qeshur, folur, me ke? Ajo qe
vret me shume eshte serish. Pse ma shperbleu keshtu, pse theu ate gje te
shtrenjte te jetes sime. I dhurova shume kehsilla, ngrohtesi, vend ku te qante
hallet dhe vjen nje dite si per ironi te fatit e ben zemren gure, me hedh tutje
si nje leter pa vlere. Me kujtohet nata e fundit me te, thote te dua te dua pa
rreshtur duke kafshuar puthjen time ne marrezine e pijes dhe e besoj me shume se
cdo here tjeter por ploti i kesaj historie mbyllet, sperfundon si nje film
Holliwoodian, happily ever after, por nje telefonate e shnderron nje lidhje kaq
te bukur me shpejtesine e drites ne nje te shkuar. Ajo e shkuar akoma me ndjek
pas si nje fantazme qe sgjen qetesi, duke me torturar ne lengimin tim dhe smund
ta ngushelloj, nje perqafim ti afroj , se ajo jam une.
Jtea vazhdon dhe oret
kalojne, dhe e di se rete do shkojne nje dite dhe dielli do ndricoj serish, por
tek tuk ndonje pike shiu ne ajer do lag faqen time e do me sjell dhimbjen e nje
dite vjeshte. Diten kur mu thye krenaria e bashke me te besimi tek njeriu .
Te duash eshte te vuash, por ska gje me te bukur sesa vuajtja per dashurine e
paster e te sinqerte .
shume gjethe te vyshkura shtruar
si nje qilim
vjeshtor plot trishtim
nje ere e thate me perplaset fytyres
shume ftohtesi
me sjell
Ne kete dite Tetori dicka ndodhi
Se ndjej egersine e natyres
pasi..
skutat e shpirtit tim jane ndezur
si vullkane te shumte, ku
llava
si nje lum i marre merr cdo ndjenje
qe del
perpara. Eeshte egersia, krenariae thyer
humbja dhe se fudni dashuria e
lenduar. Pse duhet te
ndodhte, Pse?
Eshte pyetja qe me persekuton
qe
nga momenti qe morra ate telefonate
e cila shkundi pemen e dahsurise sime te
paster,
ku cdo frute ra pa jete ne tokene copetuar
nga korrupsioni
imoral.
Ai ze me kumbon akoma, me ndjek me sy hapur, ne
enderr,
kudo.
Ai njeriu qe i dhurova zemren time shpirtin tim,
kohen time, me theu
ne bese. Mbylli me force librin
e dashurise sone pa pyetur, pa pandehur dhe
gervishi
cdo kapitull te saj. Pse, pse , pse me kumbon si nje refren i forte
Rocku qe kalon cdo limit me nje shpejtesi sketerre.
Dritherimat e trupit
akoma i ndjej, qenien time
te shtypur ne nje imazh bardhe e zi e shoh,
kur
ajo lajmeroi ne telefon, Im pissed at you!! Dont talk to him anymore!!!. Ishte
sikur melodia e jetes sime u shkeput dhe cdo tingull ndaloi, qetesia therese
nxiste me shume rrahjet e zemres qe po dilte nga kraharori si nje kal i terbuar,
deshte lirine, hapesiren per te jetuar por ishte vone. Cdo gje u erresua,
degjova zerin tim qe morri komande dhe mesazhin qe perpunoi, Ypu deal with him
as for me i am done with him long time ago! Dhe mbyllja e receptorit me pas si
nje akt i pakontrollueshem. Spyeta kush ishte, perse ma bente mua kete gjest por
ishte nje femer e irrituar , e ere ne moshe, ndoshta adoleshente qe deshte te
pronezonte dike qe une ejetoja dhe me perkiste mua per nje kohe te
gjate.
Euforia u shnderruar ne dhimbje, lot pa fund qe merrnin me rrjedhen
etyre gishterinjt e mi te ftohte nga era e cmendur kembet me conin ne drejtim te
paditur, e rrisnin ritmin e tyre si ne nje gare ku trofeu do te ishte
shkaterrimi.
Por une eksiha marr goditjen tashmeajo cngelej ishte perfundimi
im. Sdija cte beja, imazhet e momenteve te kaluara bashke me shkonin si nje film
pa muzike, pa ndjenje, lotet u zevendesuan nga nje ngurtesim, perqendrimi ne nje
vend te caktuar dhe e vecuar nga cdo gje e gjalle rreth meje. Mneodja se
telefoni do binte, do degjoja zerin e tij por intuita me kishte genjyer kesaj
here, prisja buze krevatit si nje femij qe pret gjoksin e nenes te ushqehet por
asgje .. qetesia varr me tmerronte, me ritkhente ngjarjen e asaj dite. Mendja
me punonte si nje formular shkencor duke kerkuar pergjigje, Pse ma beri keshtu?
Cte kisha bere valle? Pyetje te pafundme qe me fusnin ne nje vorbull te pafund
konfuzioni,une isha vetem, e dermuar, e lenduar por mbi te gjitha e thyer ne
krenari. Mu thye ajo gje qe askush sarrinte ta prekte, ma burgosi, gozhdoi si
nje krisht, e vari e dogji si nje Zhan Dark.
E doja? Jo, nese e doja sdo ta lija te lire. E adhuroja? Jo te gjithe qenien
e tij mbase natyren e qeshur. Kisha nevoje per te? Po, ai erdhi atehere kur une
dnjeja boshllek, desha nje fare ngrohtesie. Por cte jete valle qe me lidh me
kete qenie kaq mizore, Ah po, raporti qe ndertuam qeshjet , lotet.
Serish jam
vetem, e plagosur, carmatosur nga cdo imunitet social, shpirteror , shendetsor.
me neveritet fjala buke, me neveritet akti te qesh, e urrej te ndjerit
gjume, kam dal nga cdo faze njerezoredhe kam krijuar nje guacke mbrojtese qe
eshte larg njerezve, jetes, eshte brenda dhe vetem brenda dhimbjes sime.
Kane
kaluar 4 dite, zeri i tij akoma ska trokitur ne veshet e mi, tani cdo shprese po
tretet, ai sdo marr kushedi nga eshte duke ecur, qeshur, folur, me ke? Ajo qe
vret me shume eshte serish. Pse ma shperbleu keshtu, pse theu ate gje te
shtrenjte te jetes sime. I dhurova shume kehsilla, ngrohtesi, vend ku te qante
hallet dhe vjen nje dite si per ironi te fatit e ben zemren gure, me hedh tutje
si nje leter pa vlere. Me kujtohet nata e fundit me te, thote te dua te dua pa
rreshtur duke kafshuar puthjen time ne marrezine e pijes dhe e besoj me shume se
cdo here tjeter por ploti i kesaj historie mbyllet, sperfundon si nje film
Holliwoodian, happily ever after, por nje telefonate e shnderron nje lidhje kaq
te bukur me shpejtesine e drites ne nje te shkuar. Ajo e shkuar akoma me ndjek
pas si nje fantazme qe sgjen qetesi, duke me torturar ne lengimin tim dhe smund
ta ngushelloj, nje perqafim ti afroj , se ajo jam une.
Jtea vazhdon dhe oret
kalojne, dhe e di se rete do shkojne nje dite dhe dielli do ndricoj serish, por
tek tuk ndonje pike shiu ne ajer do lag faqen time e do me sjell dhimbjen e nje
dite vjeshte. Diten kur mu thye krenaria e bashke me te besimi tek njeriu .
Te duash eshte te vuash, por ska gje me te bukur sesa vuajtja per dashurine e
paster e te sinqerte .
Shteti
Pikėt