Shteti
Pikėt
Titulli Preferuar
nga Ajo e pyeti tė motrėn: Sa gjethe kanė mbetur nė pemė? E motra, me lot nė sy iu pėrgjigj:Pėrse pyet e dashur? Vogėlushja e sėmurė i tha:Sepse e di qė jeta ime do tė pėrfundojė kur tė bjerė gjethja e fundit nga pema nė bahēe. Motra e madhe iu pėrgjigj duke buzėqeshur: Atėherė do ta shijojmė jetėn dhe do tė bėjmė ētė duam. Apo jo? Ditėt kalonin dhe vogėlushja e sėmurė e shijonte ēdo minutė tė jetės sė saj me motrėn e madhe, luanin, argėtoheshin, qeshnin dhe e shijonin fėmijėrinė. Sakaq, gjetet e pemės binin njėra pas tjetrės. Vetėm njė gjethe nuk iu dorėzua ndryshimeve klimaterike dhe acarit dimėror. Tek ajo gjethe ishin varur shpresat dhe ishin fokusuar sytė e vogėlushes sė sėmurė. Ajo ishte shpresa e vetme e saj. Ēdo ditė, nga dritarja e dhomės ajo ndiqte gjethen, pasi e dinte se rėnia e saj, do tė thoshte fundi i jetės sė saj pėr shkak tė sėmundjes. Kaloi vjeshta, erdhi dimri, na la shėndenė dhe dimri dhe gjethja nuk dorėzohej. Sigurisht, kjo e lumturoi shumė vogėlushen e sėmurė. Ajo kishte filluar tė marrė veten sėrish, ndihej mjaft mirė. Ajo filloi tė ecė dhe vrapojė si mė parė. Dukej sikur sėmundja e rėndė ishte zhdukur pėr tė mos u kthyer mė kurrė. Po gjethja? Si ishte e mundur qė nuk kishte rėnė nga ai dimėr i acartė? Njė ditė, u ngjit nė pemė qė ta prekė atė mrekulli, e cila nuk ishte dorėzuar. Kur arriti ta prekė, u befasua. Ajo nuk ishte gjethe normale, por njė gjethe plastike, e fokusuar fort pas degės sė pemės. Njė buzėqeshje i pėrshkoi fytyrėn e saj tė njomė. Sigurisht, ishte vepėr e motrės sė saj tė madhe. Shpresa ėshtė njė shpirt i dytė. Nėse nuk e humbasim atė, nuk humbasim asgjė tjetėr. Zoti u mbushte me shprese, ne kete dite shprese
