Dashuria është... ndjenjë apo sëmundje?

:007: :007: :007: :007:

Vetëm këto fije të holla kanë mbetur për ta shtrënguar nyjën, ndërsa fibra e vërtetë është dobësuar. I ka kaluar koha mënyrës së vjetër romantike të jetesës. Martesa, edhe pse shumë e kanë akuzuar si një mizerie, në të vërtetë nuk është e tillë. Ajo është si një veshje e rehatshme; madje edhe zënkat midis partnerëve e ndihmojnë atë. Ajo është e vetmja që përbën atë që e quajmë shtëpi e ëmbla shtëpi. Në poezi shpesh i këndohen këngë fazave të dashurisë. Ne u kemi besuar historive që shpjegojnë kompleksitetin e dashurisë dhe përrallave tëxhelozisë…Por tani, tregimet e çdo kulture e civilizimi për dashurinë mund edhe të ndryshojnë. Shkenca po shpjegon me ftohtësi, atë që ne e kemi ndjerë gjithmonë si njëmit e si magji e që e quajmë dashuri.

Për herë të parë në histori, kërkimet e reja shkencore kanë filluar të ndriçojnë vendin ku vendoset dashuria në trurin tonë dhe në mënyrë më të veçantë të përcaktojnë komponentët kimikë të trurit që janë përgjegjës për të.

Gratë e përdorin orgazmën si një mënyrë për të kuptuar në se burri është për të i mirë ose jo. Po qe se ai është i padurueshëm dhe brutal ajo nuk e arrin dot orgazmën me të dhe vetëm ky fakt mjafton që ajo në mënyrë instiktive të ndjejë se ai ka pak gjasa të jetë një burrë dhe baba i mirë. Shkencëtarët mendojnë se orgazma femërore ka evoluar aq shumë, sa që një grua me ndihmën e saj mund të dallojë në se një burrë është për të personi i duhur ose jo.

Kujtoni për një çast dashurinë e parë. Nuk ka rëndësi as mosha kur e keni provuar e as vendi ku keni qenë. Mosha dhe gjeografia nuk kanë rëndësi. Danatella Marazziti, Profesoreshë e Psikiatrisë në Universitetin e Pisas në Itali, studioi biokiminë e sëmundjes së dashurisë. Pasi kish rënë dy herë në dashuri për vete dhe ndjeu forcën e tmerrshme të dashurisë, Marazziti u interesua për të eksploruar ngjashmërinë midis dashurisë dhe çrregullimit psiqik obsesive-compulsive.

Natyrisht ky është një urdhër që asnjë nga ne nuk e plotëson dot. Ne do të biem në dashuri, ndonjëherë në mënyrë të përsëritur, duke e vënë veten çdo herë në gjendje mendore shumë të sëmurë. Megjithatë duket se ka shpresa për ata që janë kapur në këtë zgrip pasioni. Shpresa është Prozaku. Nuk ka asgjë tjetër veç asaj hapes me dy ngjyra për të ulur dëshirën seksuale dhe t’i bëjë të ndjehen të painteresuar dhe “pa oreks” edhe pse bufeja është e pasur. Helen Fisher beson se përdorimi i barnave si Prozaku prish aftësinë e personit për të rënë në dashuri dhe për të qenë i dashuruar. Duke mpirë dashurinë dhe libidon që e shoqëron atë, marrëdhënia humbet forcën dhe interesin.

Sot ekziston nje gjenerate qe flet shume per dashurine por ta themi troc qe kjo eshte nje gjenerate qe di shume pak rreth dashurise ne te gjitha koherat. Eshte interesante me pa se si eshte shtremberua, keqperdorur apo abuzuar me fjalen dashuri. Njerezit thjesht nuk e dine se ca eshte dashuria. Shumica mendojne qe dashuria eshte nje “emocion i papershkrueshem”. Nje oqean ndjenjash qe shkon e vjen. Ne fakt kjo eshte tamam cfare dashuria NUK eshte. Dashuria nuk eshte nje ndjenje apo emocion.

A e dini qe Bibla na urdheron te duam. Nje ndjenje apo nje emocion nuk mund te urdherohet. Shpesh here degjon njerez qe rashe ne dashuri ose dashuria ime eshte ftohur etj si keto por kjo nuk eshte dhe nuk ka qene ndonjehere dashuri. Dashuria eshte nje zgjedhje dhe jo nje emocion. Keshtu qe zgjedhja varet nga ajo cfare ben dhe jo nga ajo cfare ndjen.