BOTASHQIPTAREFORUM

Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

    ...Neteve qyteti...

    Princesha...
    Princesha...
    ♥ Stafi Moderues ♥
    ♥ Stafi Moderues ♥


    <b>Shteti</b> Shteti : Shqipėria
    <b>Gjinia</b> Gjinia : Female
    <b>Antarėsimi</b> Antarėsimi : 27/09/2012
    <b>Nr i postimeve</b> Nr i postimeve : 12617
    <b>Pikėt</b> Pikėt : 23727
    <b>Votat</b> Votat : 296
    <b>Titulli Preferuar</b> Titulli Preferuar : Zemra eshte diqka qe mbane njeriun gjall , zemra di te duaj me forcen e saj te mbrendshme, dhe zemra di te urrej po me te njejten forc kur lendohet.

    Buzqeshje ...Neteve qyteti...

    Mesazh nga Princesha... 6/9/2014, 19:40


    ...Neteve qyteti duket si nje panoram e gjalle dhe e vdekur…aq I heshtur sa dhe I zhurmshem….sa ndonjehere te duket se te duhet pak qetesi…por edhe heshtja vret dhe thyen c’do grimc te qepur te shpirtit tend….njerezit endacak vrapojne…te grumbulluar si flet te djegura te bera shkrrumb….si ato flete te pa bere ende hi…
    E lart nje vajze sodit keto pamje si te ishte nje spektore e pamjeve madheshtuese….por te vrazhda ne te njeten kohe….
    Qyteti duket bukur gjithsesi…nuk mungojne yjet,as hena nuk mungon…madje leshon nje buzeqeshje te brisht prej se largu…per ti thene asaj vajze se nuk je vetem…jam edhe une me ty….
    Ajo pastaj mbeshtet ne parmakun e ftohte…dhe mundohet ta pastroj…se ndoshta duke e pastruar shpesh…ai nuk do te jete me aq e ftohte….por ajo ende nuk e di,ndoshta nuk e kupton se ai eshte nje cop e forte hekuri…qe vetem per tu ngrohur nuk ka se si te ndodhe…kurrsesi…hekurin nuk e ngroh askush…pervec se diellit te forte….
    U mbeshtet serisht,dhe shihte fytyrat e largeta te njerzeve…dhe buzeqeshte me vehte ndonjehere….ky qytet hesht…sikunder dhe ajo…te pakten e kemi nje te perbashket te madhe…pastaj nje thirrje e larget u degjua…kenga e yjeve…e henes…e vajzes…qe kendonin ne shpirtin e saj…duke u dridhur fjalet qe pengoheshin dhe percilleshin me te forten dhe te athten shijen e veres….qe te injektohet ne gjake si helm I embel te cilin e pi dhe nuk I thua ndal….here te duket helm e here mjalte…here te dhuron buzeqeshje…gezim…here te mberthen ne guacken e trishtimit…ne guacken me te keqe te vetmis…
    Pastaj ti e thith deri ne piken e fundit…dhe kur e sheh se gota eshte e zbrazet bosh…e tund goten me inat…ti nuk mund te mbarosh…je ilaci im…kush te piu?...une jam koshiente…une jo…mos ndoshta yjet?...mos ndoshta njerzit?...mos ndoshta ky qiell qe perpin gjithe shijet?...une jo!...shpirti im…ai ndoshta te ka pire ty…vetem se une I kisha syte e mbyllur dhe nuk e pash…se si e ne cfare moment u zbraz gota ime…
    Pastaj ajo e mbush goten serisht….filloi te qeshte me ze….”hahahaha”…kete here do te te shoh kur te zbrazesh….kete here nuk me shpeton dot…do te te shoh me sy se si do te te perpij…ti ne buzet e mia behesh puthje e embel…ne shpirtin tim behesh ilac…ne kete got mbetesh nje njoll e kuqe…e ngjashme me nje pike gjak…….qe shpirtin terheq nga pak…shume pak…

    ...Neteve qyteti... 10337699_607655102675317_2629391760329452373_n

      Ora ėshtė 14/11/2024, 08:03