Të isha i famshëm, dëshirë e fëmijërisë

Intervistë me moderatorin e “Top Show”-t, Alban Dudushi

Flokët kaçurrel, pak të gjatë, ishin karakteristikë e djaloshit që realizonte "Orën zero". Ky është imazhi që të gjithë mbajnë mend nga Albani i viteve 2000. E pas kësaj, akrepat kapën menjëherë orën 23 të mbrëmjes, ku janë të fiksuar sot e kësaj dite. Kohët kanë kaluar... Moderatori i "Top Show"-t rrëfehet në një intervistë për Sh2-in.

-Si ka filluar 2010-a për Albanin?

Nuk është se ka pasur ndonjë ndryshim të jashtëzakonshëm. Ka vazhduar normalisht programi që kam pasur, me punën e përditshme, po ashtu edhe jeta ime.

-Keni gjashtë vjet që drejtoni një emision si “Top Show”..

Unë kam 6 vjet që bëj “Top Show”-n, po vetë ky emision nuk është i njëjti. Ne kemi qenë të kujdesshëm që gjithmonë të ndryshojmë, por jo në mënyrë radikale, pasi shpesh ka nevojë për një lloj freskimi brendapërbrenda.

-Keni bërë emisione edhe për fëmijë.. Si e shikon veten Albani fëmijë në raport me fëmijët sot?

Besoj dhe nuk mendoj se nuk është vetëm konstatim im, por këtë duhet të ketë parë edhe im atë me mua. Gjithmonë tendenca është se një brez që vjen ka një tjetër zhvillim me një brez të mëparshëm. Mendoj që fëmijëria ima ka qenë shumë e mirë. Madje, në disa gjëra fëmijët sot kanë shumë lehtësira. Ne atëherë kemi pasur një lloj aktiviteti më të shëndetshëm. Luanim, dilnim në lagje. Kishte më shumë aktivitet fizik, ndërsa fëmijët sot janë më shumë pasivë në këtë lloj kuptimi. Do të shkojnë te këndi i lojërave që të luajnë, nuk mund të shkojnë të luajnë në lagje se nuk ka më hapësira. Ose ne atëherë shikonim shumë më pak televizor sesa këta sot. Prapë është një moment pasiviteti që i vjen fëmijëve. E kishim kohën të shpërndarë ndërmjet lojërave të fëmijëve dhe aktivitetit fizik që janë po aq të rëndësishme. Unë mendoj që fëmijët sot kanë shumë avantazhe, por këtë e kanë disavantazh në krahasim me ne.

-Me sa dimë Albani është edhe babai i një vajze të vogël. Si i keni marrëdhëniet me vogëlushen?

Ne flasim shumë me njeri-tjetrin. Ajo është në atë moshën që i zbraz gjërat nga njëra anë, por edhe tregon të gjitha fantazitë e saj, gjithë çfarë i vjen në mendje. Unë nuk dua dhe nuk e kam trajtuar ndonjëherë vajzën si një gjë të vogël, e cila duhet tani që ta kuptojë autoritetin tim. Dua që ajo të më ketë mua si njeriun e dashur, më të cilin mund të flasim pa fund.

-Sa të vështirë e ka pasur Albani për të ecur në këtë rrugën e televizionit?

Mbase kam qenë unë me fat, por kam dëgjuar shumë njerëz që thonë se u është dashur shumë për të arritur diku... Unë kam pasur vetëm një ide kur kam qenë një gjimnaz: të bëhesha i famshëm. Nuk ishte puna te fama për hir të famës dhe njerëzit t'i kthenin sytë nga unë. Mua gjithmonë te njerëzit më ka shqetësuar shumë ideja që, ti mund të jetosh në këtë botë pa e marrë vesh askush që ke ekzistuar përveç njerëzve të tu të afërm. Është ideja që t'i jep një kontribut dhe të tjerët të njohin për shkak të një kontribut që ke dhënë në jetë. Mua më pëlqente kjo, megjithëse në atë kohë unë kisha pasionin e madh për t'u bërë aktor. E kam pasur këtë lloj delli artistik brenda vetes. Aktivizohesha që në 8-vjeçare, kam qenë në Shtëpi Pionieri që i vogël. Kisha të qartë që do të bëhesha aktor, mirë po jeta është e çuditshme se si të merr. Kisha pasion për të shkruar dhe fillova të merresha me gazetari. Këtu filluan të bëheshin gjërat e paqarta pastaj; do të vazhdoja të qëndroja në aktrim apo do të bëhesha gazetar. Ky lloj dualizmi i profesioneve të mia ka filluar deri nga 2001 kur hyra në Top Channel. Këtu e ndava mendjen, sepse isha i pakënaqur, nuk po shikoja gjëra që po më kënaqnin shumë. Kur fillova të spikasja më shumë si gazetar dhe mora një lloj statusi, atëherë u shtyva më tepër nga gazetaria se sa nga aktrimi.

-Para se t'i hynit gazetarisë, keni punuar, çfarë punë ka qenë ajo?

Kam bërë lloje të ndryshme punësh. Kam punuar kamarier, kam punuar në një pikë karburanti gjatë kohës që kam qenë student. Ishte një mënyrë e mirë për të pasur paratë e mia pa e rënduar familjen.