Sheqerie Buqaj, me “Fedrën” në Francë

Në pjesën e dytë të intervistës aktorja e suksesshme Sheqerie Buqaj flet për rolet e saj që do më shumë, preferencën për të interpretuar përkrah disa aktorëve të Shqipërisë, por edhe për projektet e saj më të fundit

Numëroni tashmë dhjetëra shfaqje në repertorin tuaj, ju kë doni më shumë?

Buqaj: Janë me të vërtet shumë, të gjitha i dua, por vlen të përmendet shfaqja më e fundit “Bodrumi” me të cilën u shpërbleva si aktorja më e mirë në manifestimin “Flaka e Janarit”. Gjithashtu edhe roli në shfaqjen “Fedra”, ndërsa për këtë shfaqje sapo kemi marrë edhe një ftesë për të konkurruar në Avenion, në Francë, në korrik. Ne do të konkurrojmë në kategorinë e shfaqjes artistike. Por edhe monodrama që kam bërë, Hajria dhe Zëri njerëzor, sepse ka qenë shumë vështirë të punohet. Secili rol për mua është me rëndësi. Nuk mundem t’i dalloj. Ajo çfarë mundem të dalloj është se kur kam ardhur si aktore e re në Teatrin Kombëtar ka qenë “Kllouni” që e kam luajtur me tri apo katër fjali, pa tekst. Ai ka qenë roli im që kam pasur mundësi të ekzibicioneve dhe gjërave të ndryshme që shpesh kam harrur se jam në shfaqje. Gjithashtu edhe Vizionari, edhe për atë rol kam marrë një çmim. Kam bërë një transformim total të vetes sime, saqë shumë njerëz nuk më kanë njohur derisa kam filluar të flas. Ka qenë shumë afër publikut, ka qenë një sfidë.

Në krah të kujt aktoreje dhe aktori nga Shqipëria do të donit të luanit në skenë?

Buqaj: Më pëlqen Tinka Kurti, e adhuroj si aktore si dhe njeri. Për fat me të kam pasur dy bashkëpunime dhe e njoh si person, pastaj edhe Yllka Mujo më pëlqen shumë të interpretojë përkrah tyre. Ndërsa nga aktorët meshkuj do të veçoja Timo Flloko edhe Ndriçim Xhepa.

Cili është opinioni juaj në lidhje me gjendjen e aktorit në Kosovë?

Buqaj: Po ta them në fjalorin e përditshëm do të thosha që gjenden të shkretët aktorë. Po besoj se e dini sesi është gjendja, statusi i artistit në Kosovë tanin për tani, e mund të them se është i tmerrshëm. Por megjithatë edhe në rajon nuk është më mirë, por jo kaq keq sa te ne. Këtu ju jepet hapësirë të rinjve që janë ende studentë për shkak të mungesës së një hapësire në Akademinë e Arteve që ata kanë mundësi për ta shfrytëzuar, që të bëjnë teatër atje. Nuk mundesh ta sjellësh aktorin në studime në Teatrin Kombëtar, sepse ai duhet të mësohet të ecë, të flas, të di se çfarë është Teatri Kombëtar. Dua të theksoj se krejt kjo që bëhet është skamje shpirtërore, skamje që ne duam ta hamë njëri –tjetrin, jo pse jemi të këqij si aktorë, por skamja ta prish edhe shpirtin, sepse çdo kush mendon se unë apo ai tjetri ia kemi marrë rolin. Duhet të krijohet hapësirë për të gjithë. Ata që punojnë të paguhen, të marrin rrogë dinjitoze. Kush punon duhet të marrë rrogë, ai që nuk punon të rrijë në shtëpi. Por duhet të fillosh të çmohesh nga lartë që të ndryshojë situata jo vetëm për ne aktorët, por për kulturën në përgjithësi.

Së fundi, cilat janë aktualisht projektet tuaja?

Buqaj: Për 8 marsin kemi një projekt, me tekst të Sahadet Beqirit, jemi duke punuar një grup aktoresh. Është një shfaqje e porositur, për dhunën ndaj grave, për një grup grash që janë në një qendër, të cilat për shkak të problemeve janë strehuar në atë qendër dhe do të prezantohet në teatrin “ODA”.