Mimoza Ahmetaj: Jeta ime jashtë Kuvendit!

Kur fillon fundjava për ju?

Znj.Ahmetaj: Fundjava për mua fillon diku të premten pasdite, por edhe ajo fillon me punë sepse jam duke vazhduar studimet për Master, kështu që edhe këto ditë janë të organizuara për ligjëratat, jashtë obligimeve të tjera. Por mundohem nga pjesa që mbetet atëherë të shtunën pasdite pasi kam përfunduar punën në klinikën time të shkojmë bashkë me familjen në një drekë të përbashkët apo pasdite. Jashtë nga Prishtina, nga rrugët, zhurma e përditshme, rutina jonë.

Dhe në përgjithësi ku preferoni të shkoni jashtë Prishtinës?

Znj.Ahmetaj: Nuk e kemi të përcaktuar se ku, po mundohemi t’i përfshijmë të gjitha pjesët e Kosovës, shkojmë atje ku mund ta gjejmë qetësinë, atje ku jemi ne si familje pa të tjerët.

Gjatë fundjavës a keni ndonjë ritual të veçantë?

Znj. Ahmeti: Po kam, dëshira dhe që është pjesë e pandarë e imja, janë ushtrimet në palestër. Mundohem të paktën 4 herë në javë të jem në palestër, të shtunën mundohem të shkoj shumë herët atje. Ndërsa ajo pjesa të parukjera, që ne fermat e ruajmë në fundjavë, unë nuk shkoj shpesh se natyra e flokëve të mi nuk kërkon ndonjë trajtim të veçante, por më pëlqen shumë trajtimet për fytyrën. Jo se jam e pasionuar, por ato orë ndjehem e relaksuar dhe dua t’i kushtoj disa orë vetes sime. Është një kënaqësi e veçantë t’i përkushtohem vetvetes.

Për të qenë një femër e bukur, një bashkëshorte prefekt dhe një nënë...

Znj.Ahmetaj: Edhe më e mirë. Unë jam nëna e tre fëmijëve, Lorikut, që është në fundin e studimeve postdiplomike në Greqi, Dardanit që është në fundin e studimeve universitare këtu në Prishtinë dhe që do të jenë dy gëzime të mëdha dhe arritje të familjes sonë. Gjithashtu edhe vajza Inesit që është 10 vjeçe, në shkollën fillore. Një familje 5 anëtarshe që secili ka obligimet e veta, me bashkëshortin që është profesor në Fakultetin e Stomatologjisë dhe pjesën tjetër e kalon duke punuar në klinikën tonë private. Dhe e diela është ajo që na bashkon të gjithëve në shumicën e rasteve. Apo edhe koha e festave.

A mblidheni edhe me miqtë apo familjen më të gjerë gjatë këtyre ditëve?

Znj.Ahmetaj: Kam kënaqësi të kem mysafirë, miku është nderi i familjes. Të kesh një mik më tepër është një pasuri më e madhe. Mundohem që sidomos të shtunën në mbrëmje, në darkë, është koha që u kushtoj rëndësi të ftuarve. E kam pasion gatimin dhe e kam kënaqësi të kem miq në shtëpi. Mundohem që qoftë farefisin ata që nuk i shoh ditë për ditë t’i ftoj apo miqtë e mi.

Dhe cili është specialiteti juaj më i mirë...

Znj. Ahmeti: Nuk mund t’i ndaj. Preferoj ushqimet tona shqiptare, që sillen në gjithë Ballkanin, gjitha brumërat. Nganjëherë kur futem në kuzhinë mundohem që të gjitha të bëj nga pak deri te ëmbëlsira, të përfundoj me të gjitha dhe në tryezë të gjenden gjithçka.

Fakti që merreni me politikë, a ju pëlqen të bëheni edhe protagoniste nëpër këto tryeza...

Znj.Ahmetaj: Patjetër se të imponohet, deshe apo jo. Problemet me të cilat ne ballafaqohemi, përditshmëria jonë është edhe politika, dhe nuk mund t’i shmangesh. Kur je nikoqire të imponohet të jesh protagonistja kryesore e një darke, një ngjarje apo një tubimi.

A konsumoni alkool, çka konsumoni më shumë në këto dara?

Znj.Ahmetaj: Gjatë ditëve të punës më pëlqen vera e bardhë, ndërsa në mbrëmje, atëherë kur është biseda më e shtruar, më pëlqen vera e kuqe. Pa të nuk mundem, është pjesë e cila është ndër asortimentet kryesore në darkë.

Ndërsa të dielën çfarë pëlqeni të bëni më shumë?

Znj.Ahmetaj: Po e diela është një ditë pak më e veçantë. Në mëngjes dal dhe e pi një kafe me bashkëshortin. Është koha kur jemi ne ekskluzivisht njëri me tjetrin. Ky është rituali që këtë mëngjes e kalojmë së bashku. Lexojmë gazetat dhe shkëmbejmë mendime për disa orë. Mandej vazhdojmë me pazarin për shtëpi, për të gjitha ato që ka nevojë një familje. Për drek preferoj që të kyçemi të gjithë rreth përgatitjes dhe pas drekës ulemi, shikojmë programet televizive, çlodhemi, e në mbrëmje fillojmë të mendojmë se çka nga e nesërmja. Unë filloj të merrem me organizimin e obligimeve që me presin gjatë javës, si deputete, stomatologe dhe si familjare.

Shtypi ditor as fundjavave nuk përjashtohet apo është pjesë e juaja e pandashme?

Znj.Ahmetaj: Po, është pjesë e imja e përditshme. Fundjavës janë ato revistat që nuk janë ditore, por shtypi i përditshëm është pjesë që nuk mund ta shmangim asnjëherë.

Ju pëlqejnë udhëtimet dhe udhëtoni shpesh?

Znj.Ahmetaj: Udhëtimet më pëlqejnë, takimet me njerëz. Nga natyre jam shumë sociale, çdo gjë e shoh shumë interesante. Varët nga programi i vizitave, janë të pashmangshme edhe udhëtimet zyrtare.

Sa i kushtoni rëndësi veshjes dhe ku blini më shpesh?

Znj.Ahmetaj: I kushtoj mjaft rëndësi. Së pari si grua, por edhe si personalitet politik. Thënë një fjalë, “atë çka e ke në kokë, e qet në trup” dhe mendoj se duhet t’i kushtojmë të gjithë ne rëndësi. Është imazhi, është ballafaqimi dhe përshtypja e parë që dikujt do t’ia lësh në shikim të parë. Pamja fizike dhe mënyra se si vishesh do të thotë shumë. Balzaku thotë se ‘Ndoshta një veshje e gabuar mund të jetë vetëvrasje personale e një momenti të caktuar”. Janë ngjyrat që i preferoj, ngjyrat e hareshme dhe harmonia në mes tyre. Kur ka harmoni në veshje, kur i përshtatesh momentit, një ngjarje të caktuar është shumë e rëndësishme. Nuk jam nga ata që vishem vetëm jashtë. Vishem edhe në Prishtinë, më pëlqen qe edhe në një udhëtim t’i kushtoj disa orë blerjeve, të paktën kjo është karakteristikë e grave. Janë disa detaje që më pëlqejnë t’i kem: karficat, çantat e mëdha, shallat, këpucët elegante dhe me një stil klasik. I pëlqej edhe bizhuteri më gurë të çmuar.

Ç'farë është dashuria, ndjenjat për ju...

Znj.Ahmetaj: E para mendoj se njeriu, i cili arrin të dashuroj është shumë i pasur. Të japësh dhe të marrësh dashuri është pasuri që e begaton një njëri. Mjerë ai njeri që nuk ka dashuruar, është shumë i varfër, shumë i mangët. Jo vetëm raportet si burrë-grua, apo mashkull-femër, por edhe raportet me të tjerët. Mund ta duash një shok apo shoqe, dhe jo vetëm në raport intim. Andaj konsideroj si një pasuri të madhe.

Keni një moment shumë të veçantë që doni ta ndani edhe me ne?

Znj.Ahmetaj: Jeta të sjellë shumë momente të mira që nuk mund t’i harrosh, por edhe momente më pak të dëshirueshme. Shpallja e Pavarësisë ka qenë ndër momentet me të cilat do të jetë jetoj gjithë jetën time, sepse është moment që breza të tërë e kanë ëndërruar Është koincidencë, por daja i gjyshes ka qenë ndër rilindësit, Avni Gjilani që ka qenë në mesin e deputetëve të parë pas shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë, përfaqësues nga Kosova. Dhe më takoi edhe mua, stërmbesës së tij që të nënshkruaj

Pavarësinë e Kosovës. Momenti i thirrjeve të familjarëve të mi nga Shqipëria, ndërlidhja e këtij momenti ka qenë ndër momentet që kurrë nuk do ta harrojë. Pastaj urimet nga familja ime, prindërit e mi, që tërë jetën na kanë folur për Kosovën, përkrahja që kam marrë nga bashkëshortit, janë momente më të lumtura. Ka shumë momente, diplomimi, largimi i forcave serbe nga Kosova, që e kam përjetuar gjatë gjithë kohës në Kosovë, dhe hyrja e NATO, janë momente po aq të lumtura. Pastaj lindja e fëmijëve. Gjithashtu edhe vizita e parë në Shqipëri që e kam bërë në vitin 1997, momenti kur e kam parë Tiranën për herë të parë, dhe kam takuar pjesën time të familjes me të cilët nuk jam parë, vetëm kam korresponduar me letra me ta. Ka qenë një ribashkim fizik me pjesën tjetër të familjes.

Së fundi cili është një tipar karakteristik i juaj?

Znj.Ahmetaj: E para në Kosovë mësohesh të jesh shumë luftarake. Për të arritur të bësh diçka duhet të bësh trefishin e punës si grua për t’u vënë re, jo për t’u krahasuar, sepse kjo është larg. Duhet të jesh luftarake, e drejtpërdrejtë, e sinqertë dhe e vendosur. Këto janë tre tiparet e mia dhe unë asnjëherë nuk konfrontohem me njerëz, por u qëndroj besnike parimeve të mia. Mendoj se duhet të kesh bazë kur kërkon diçka. Jo të shkosh me hamendje, por të kesh argumente, të kesh vetëbesim.