Flet Jetmiri, fituesi i “Big Brother”

Pas më shumë se tre muajsh, Jetmiri kurorëzohet fitues i edicionit të tretë të “Big Brother Albania”. Nuk ka menduar ende se çfarë do të bëjë me çmimin e madh, por di që jeta e tij në vazhdim do të ndërtohet në Shqipëri.

- Kanë kaluar vetëm pak orë nga nata finale e “Big Brother”. Si ndjehesh?

Pa gjumë, i lodhur dhe shumë konfuz. U bënë katër muaj në izolim dhe çdo gjë më duket ndryshe. Më duket vetja si fëmija i porsalindur që kërkon të njohë gjithçka përreth tij.

- E ke fituar vetëdijen e të qenit fitues i çmimit të madh?

Është ende shpejt. Më duhet të kthjelloj idetë, të kuptoj e të provoj realisht se ç’më ka ndodhur.

- Ti, jo vetëm e përjetove këtë aventurë, por edhe e finalizove atë. E kishe qëllim në vetvete?

Jam krenar jo vetëm për faktin që realizova një lojë, por edhe për faktin se u bëra pjesë e saj me idenë për ta fituar dhe e realizova. Kam punuar shumë për këtë. Nuk ka qenë e lehtë të luftosh me karaktere të ndryshme, me njerëz me prejardhje shumë ndryshe nga mua, me të cilët e kisha të vështirë të përshtatesha. Kjo lojë më ka harxhuar shumë kohë, shumë kile minus, por “Big Brother” mbetet një gjë unike.

Çdo veprim, debat, përballje, çdo gjë që ka ndodhur brenda shtëpisë ka qenë e menduar në funksion të lojës?

Unë nuk kam pasur strategji në kokë. Ndryshe nga banorët e tjerë që ishin të mirinformuar, unë nuk i kam ndjekur edicionet e mëparshme të “Big Brother” dhe nuk më ka interesuar kjo lloj bote. Erdha me idenë që të bëja këtë përvojë në moshën 25- vjeçare. Gjatë rrugës e kuptova që duhet të konfrontohesha me të gjithë sepse të gjithë pjesëmarrësit i kishin të qarta strategjitë në kokë. Nuk bëra gjë tjetër veçse kam sulmuar karakteret e tyre, i kam bërë të nxirrnin në pah atë pjesë që ata donin të fshihnin.

- Nëse ai që kemi parë ishte Jetmiri i lojës së “Big Brother”, si je ti në të vërtetë?

Jam një djalë me shumë botë, me vizion, i rritur me principe të shëndosha, me familje me shumë moral. Gëzoj një moral të mirë familjar dhe një status të një njeriu, besoj të ditur. Për hir të lojës, m’u desh të devijoja nga ai që jam. Shpeshherë dola në versionin e arrogantit, të ironikut, provokativit, por këto të gjitha janë pjesë e lojës.

- Të flasim pak për Rezin. Disa nga banorët e kanë quajtur lidhjen tuaj pjesë të lojës dhe shpesh Rezin si “viktimë”?

Është më se normale që në pozicionin që ndodheshin të gjithë do provonin me çdo mënyrë të diskreditonin figurën time. Do të godisnin Rezartën, mua dhe këto ishin armët që kishin për të luftuar.

- U prishën ekuilibrat e tu me hyrjen e Enxhit?

Jo. Ne kemi pasur një marrëdhënie shoqërore, pavarësisht se si mund të jetë interpretuar. Ajo kishte hyrë për të bërë një lojë, të cilën e luajti shumë mirë dhe besoj se do të mbetemi miq.

- Ç’do të bësh me çmimin prej njëqind milionë lekësh?

Është shumë shpejt për të dhënë përgjigje. Nuk e kam menduar. Ngjarjet kanë rrjedhur në një cikël: kur nisesh për të ndjekur një rrugë, nuk e di as si e as sa do të zgjasë. Në momentin që hyn në lojë, paratë duken thjesht një ëndërr. Kur i prek realisht, atëherë nisin të bëhen llogaritjet se çfarë mund të bësh me to.

- Ke shumë pak kohë që je kthyer në Shqipëri. E ke menduar se ku do të vazhdojë jeta jote?

Unë jetoj shqip, mendoj shqip, arsyetoj shqip. Pavarësisht se kam ikur i vogël dhe për një kohë të gjatë kam jetuar jashtë, mendja dhe zemra janë në Shqipëri. Pavarësisht të gjithave, dukem si një djalë që jam rritur në një geto shqiptare. Përveç mënyrës së komunikimit që njohën prej meje gjatë lojës, do të kem mundësi të tregoj që jam njeri edhe i arsyes, i moralit, i edukatës, i etikës, i shkolluar dhe i profilizuar. Shpresoj që t’i tregoj të gjitha këto.