Juliana Pasha: Familja përpara karrierës

Juliana Pasha, këngëtarja që ndezi peshë publikun europian, tani me një album të ri dhe dëshirën për të sjellë në jetë një bebe. Emocione të patreguara më parë për profesionin, por edhe pasionet që e plotësojnë atë si femër.

Shpërthyese në skenë, por e përmbajtur në jetë. Fama e shtuar nga prezantimi i saj në Eurosong nuk e ka tjetërsuar aspak personalitetin e këngëtares, e cila vijon të mbetet e njëjta femër, e thjeshtë e modeste, por dhe e vërtetë e krenare për arritjet e saj në karrierë dhe në jetë. Dhe nuk janë pak. Është ndër të paktët raste kur vetëm me zërin, talentin dhe punën e saj, ia ka dalë që të shndërrohet në një ndër këngëtaret më të mira të muzikës shqiptare.

Cili është mendimi më i përgjithshëm kur reflekton për Festivalin Evropian?

Kur fitova çmimin e parë në festivalin e dhjetorit isha e lumtur dhe nuk mendova gjatë për atë që më priste më pas. Gjatë kohës që së bashku me Arditin kemi punuar për këngën kuptova përgjegjësinë që më ishte vënë mbi supe. Dhe nuk ishte pak të prezantosh Shqipërinë, vendin tënd, në një nga eventet më prestigjoze dhe më të shikuarat në Europë dhe në botë. Unë pata fatin të jem në atë skenë gjigande përpara një publiku prej 18000 vetash dhe përjetova emocionin që përjetojnë këngëtarët më të mëdhenj në botë kur japin koncertet e tyre recitale. Mendoj se është një eksperiencë unike që vjen vetëm njëherë në jetë.

A nuk është kjo maja e një këngëtari, për ku synon tani?

Kërkimi i majës (së malit) nuk ka asnjëherë fund, gjithmonë kërkon për më shumë, por edhe ky festival është një majë (kodre). Unë nuk kam kërkuar të arrij majat, por sado të vogla qofshin, ato kanë ardhur tek unë si një dhuratë dhe për këtë unë jam falënderuese Zotit çdo ditë të jetës sime. Nuk mund të them se synoj lart, por mund të them me plot bindje se synoj të jem pranë zemrave të publikut që më ka ndjekur dhe vazhdon të më ndjekë në çdo hap që unë hedh në karrierën time.

Çfarë mendon se duhet ndryshuar në prezantimin tonë që të kemi më shumë sukses?

Shqipëria është prezantuar gjithmonë me dinjitet në Eurosong dhe sipas mundësive që ka vendi ynë i vogël. Duhet të jemi të gjithë koshientë se eksperienca shumëvjeçare e shteteve të tjerë përfaqësues na bën të ndihemi sikur ne nuk po arrijmë aty ku duhet. Mendimi i personal është se edhe pse Shqipëria ende nuk ka arritur në tre vendet e para, ka arritur rezultatin më të mirë në momentin që ka lënë pas shtete me një traditë disa vjeçare në Eurosong. Përsa i përket performancave skenike mendoj se ato kanë ardhur në rritje çdo vit dhe shpresoj që vitin që vjen kushdo që do ta përfaqësojë Shqipërinë të dalë sa më mirë.

Sa të ka vlejtur kjo eksperiencë si këngëtare?

Më ka vlejtur më shumë nga sa mund ta mendoja, pasi kam fituar një eksperiencë të re skenike, kam fituar një mënyrë të re komportimi me kamerat, kam fituar një frymë të re në muzikë, kam fituar një emocion të ri, që nuk e kisha provuar deri më tani, po kam fituar disa miq të rinj që më kanë treguar se kur puna bëhet e përbashkët gjithçka shkon shumë mirë! Kam fituar fansa të rinj që në një shoë shqiptar nuk do t’i kisha patur kurrë, kam fituar zemrat e bashkatdhetarëve që më kanë mbështetur deri në fund….siç e sheh kam fituar shumë!

Na trego shkurtimisht për ditët atje? Çfarë të bëri më shumë përshtypje nga vendi, kolegët e tjetër dhe festivali?

Arritja në Oslo ishte e veçantë, në aeroport na priste një delegacion shqiptar me flamurin tonë, shoqëruar nga disa fëmijë norvegjez. Ky ishte emocioni im i parë. Më pas dita e parë e provave, përballja me gazetarët e shumtë në konferencën e shtypit dhe dashamirësia e fansave që kërkonin autografe pafund më bënë të ndihesha si një mbretëreshë. Oslo ishte një qytet mjaft i bukur dhe tepër i pastër dhe i rregullt. Por ajo që më bëri më shumë përshtypje ishin një grup vajzash, të cilat një ditë të shtunë, ku çdo bar dhe pub i mundshëm ofronte muzikë live, ishin nisur për t’u argëtuar dhe argëtimi i tyre filloi që në rrugë, ku ato fare lirshëm filluan të këndonin duke shkuar drejt pub-it për ku ishin nisur. Liria e tyre dhe mënyra sesi ato e organizonin dëfrimin e tyre ishte për t’u admiruar. Përsa i përket këngëtarëve të tjerë, mund të them se u bëmë miq të mirë me shumë prej tyre. Fakti që i kalonim të gjitha ditët sëbashku më dha mundësinë që shumë prej tyre t’i njihja nga afër dhe vërtet që kemi kaluar mjaft mirë.

A ke një publik të veçantë të cilin ke parasysh kur këndon?

U bë një kohë e gjatë që unë këndoj tashmë çdo fundjavë përpara një publiku të vogël, por që po ta mbledhësh bëhet tepër i madh në numër. Eshtë pikërisht ky publik që më ka mbështetur fort, që më ka duartrokitur edhe atëherë kur unë nuk kam qenë në formë të mirë vokale, që më ka vlerësuar dhe ndjekur kudo ku unë kam qenë dhe pikërisht këta fansa, për më tepër dua t’i quaj këta miq, i kam gjithmonë në mendjen time.

Të bezdis fama?

Do të doja të jepja një përgjigje të shkurtër: Jo, aspak. Por pastaj më vjen të them nuk më besdis fare, ose nuk e kam problem. E gjitha kjo vjen nga fakti se njerëzit e famshëm në Shqipëri janë shumë pak, por ka nga ata që nuk janë të famshëm. Unë ndjehem shumë mirë kur dikush më kërkon një autograf, apo një foto, pasi kjo tregon respekt dhe vlerësim. Ndaj pse duhet të më bezdisë?

Si ishin këto pushime? Me kë i kalove?

Sa herë që më jepet mundësia të jem pranë detit unë e shfrytëzoj, pasi e dua shumë detin, ndaj së bashku me bashkëshortin tim Altinin dhe me qenushin tonë Kiko, nisemi drejt Vlorës, kurdo që kemi kohë të lirë. Vërtet ishin pak ditë, por Altini është një person që oganizohet mjaft mirë edhe pse për pak ditë, ndaj mund të them që u kënaqa. Pastaj kot nuk thonë “Pranë detit, pranë mbretit”, pasi jo vetëm që kënaqesh me plazhin, por edhe me gatime të mrekullueshme, sidomos spageti me midhje që i preferoj shumë.

Cilat gjëra të argëtojnë më shumë kur bën plazh?

E dua shumë detin dhe është i vetmi që më argëton dhe që nuk mundem t’i qëndroj larg. Mund të qendroj me orë të tëra në ujë pa u lodhur së notuari, apo thjesht të shoh qiellin teksa deti më mban si me duar në ajër. Pastaj ndonjë lojë me letra nuk do ishte keq, ose fundja edhe një lojë volejbolli në rërë do ta luaja me qejf. Por ai që nuk mungon asnjëherë në çantën time është patjetër një libër.

Çfarë muzike dëgjon si pushuese?

Sa herë që nisemi për pushime unë bëj dy cd, një me hitet më të bukura të vitit për në makinë dhe një me muzikë latine për në plazh. Më pëlqen shumë të dëgjoj muzikë latine, pasi më bën të mendoj për ishujt latinë ku luhet samba dhe rumba dhe ku mban në dorë një koktejl frutash fantastik.

E dimë se po merresh me një album të ri? Ç’do të këtë të veçantë ai?

Nuk mund të flas shumë gjatë për këtë, pasi do ta prishja të gjithë surprizën, por mendoj se do të sjell një Juli më të pjekur, por edhe ndryshe. Jam munduar të zgjedh këngët e duhura që jo vetëm të mbeten në mendjen e publikut, por të kenë edhe një mesazh për këdo që i dëgjon.

A je penduar ndonjëherë që je bërë këngëtare?

Jo asnjëherë. Që e vogël kam patur një ëndërr: të ngjitesha në skenën e Festivalit dhe të këndoja përpara një publiku të madh. Endrra ime është realizuar që 10-vjet më parë, por unë dua ta çoj më tej këtë ëndërr, ndaj po punoj fort për këtë gjë. Muzika i ka dhënë shumë jetës sime ndaj jo vetëm që nuk jam penduar, por jam e lumtur që Zoti më ka dhënë këtë dhunti që e konsideroj të mrekullueshme.

Çfarë mund të ishe bërë tjetër?

Të them të drejtën nuk e kam menduar asnjëherë, por mbaj mend që e vogël doja të bëhesha ose këngëtare, ose doktoreshë. Kjo për shkak se mamaja ime është mësuese muzike, ndërsa babai im mjek. Mesa duket i kam ngjarë mamasë në këtë pikë.