Dhjete ushtaraket me te medhenj ne histori

Ka pasur shumë burra që kanë arritur suksese të mëdha nëpërmjet veprimeve dhe njohurive të tyre ushtarake.

Por vetëm pak prej këtyre gjenive ushtarakë mund të konsiderohen si komandantët ushtarakë më të mëdhenj që kanë jetuar ndonjëherë. Kjo është një përzgjedhje e dhjetë më të mëdhenjve. I pari në listë vjen Siroja i Madh. Siroja i Madh ishte ka shtrirë pushtimet e tij në perandorinë Lidian dhe Neo-Babilonase.

Perandoria e tij shtrihej në tre kontinentet. Ndryshe nga shumë të tjerë, perandoria e tij zgjati shumë kohë pasi ai la fronin, pikërisht për shkak të infrastrukturës politike që ai kishte krijuar. Ai konsiderohet thuajse njësoj, mos më i madh se Aleksandri i Madh për arritjet e tij. Një tjetër strateg ka qenë Aleksandri i Madh. Aleksandri i Madh ka pushtuar pjesën më të madhe të botës së njohur, që në moshën 30-vjeçare. Ai arriti të shembte atë që dikur ishte një perandori gjigande, atë perse, mundi ushtrinë shumë më të madhe të Dariusit III në betejën e famshme të Isusit. Ai gjithashtu është i famshëm sepse influencoi në përhapjen e kulturës helenike gjatë gjithë perandorisë së tij. Aleksandri zotëronte përdorimin e formacione falangë në ushtritë e tij. Jul Cezari mori kontroll absolut të Republikës Romake dhe ushtrive të saj. Ai kreu për herë të parë pushtimin romak të Britanisë.

Ekspeditat ushtarake të Cezarit në çdo terren dhe në të gjitha kushtet klimaterike i detyrohet disiplinës strikte të legjionarëve të tij, admirimi dhe devocioni i të cilëve ndaj tij ishte shembull tipik i brilancës së tij taktike. Gjitashtu ai i manovronte trupat e tij me një shpejtësi legjendare, si dhe përdorimi i sistemit me shifra që përdorte për të komunikuar me gjeneralët e tij. Në dekadën e parë të shekullit të 19-të ai i drejtoi ushtritë e Francës kundër çdo fuqie të madhe evropiane dhe arriti të dominonte Evropën kontinentale, nëpërmjet një sërë fitoresh historike të gjata, në beteja të tilla si ajo e Austerlitzit dhe Fridlandit. Ai e ruajti sferën e influencës së Francës nëpërmjet formimit të një sistemi aleancash të zgjeruar, duke përfshirë këtu emërimin e miqve apo familjarëve për të udhëhequr vende të tjera evropiane. Hanibali e pushtoi perandorinë e fuqishme Romake nëpërmjet alpeve.

Ai mundi romakët në një sërë betejash në Trebë, Traseminë dhe Kanae. Asnjëherë nuk ka humbur personalisht në një betejë me romakët dhe e ka mbajtur ushtrinë e tij në Itali për më shumë se një dekadë pas Luftës së Dytë Kartagjenase. Ai konsiderohet një prej strategëve më të mëdhenj ushtarakë që kanë ekzistuar. Armiqtë e tij romakë, madje adoptuan disa prej taktikave të tij për përdorimin e tyre. Gengis Khan është themeluesi i perandorisë Mongole. Kjo perandori zinte një pjesë të madhe të Azisë Qendrore. Ai arriti që me anë të bashkimit të fiseve nomade dhe konfederatave në Azinë verilindore dhe në mënyrë strategjike bastisi një pjesë të madhe të Kinës dhe Azisë. Perandoria Mongole përfshinte pjesën më të madhe të Euro-Azisë dhe disa pjesë të Evropës lindore, Azisë qendrore dhe Lindjes së Mesme.

Adolf Hitler e udhëhoqi Gjermaninë dhe Fuqitë e Boshtit në pushtimin e pjesë më të madhe të Evropës Kontinentale dhe pjesë të Azisë dhe Afrikës. Ai mundi dhe pushtoi Francës, teksa arriti të mbante larg SHBA, britanikët dhe rusët gjatë Luftës II Botërore. Ushtritë e tij arritën të kishin fitore të mëdha nëpërmjet zotërimit të taktikës së tyre ushtarake “Blitzkrieg”. Hitleri si përfundim humbi luftën dhe kreu vetëvrasje. Ulliam Pushtuesi udhëhoqi pushtimin norman të Anglisë, i cili ishte hera e fundit që Anglia u pushtua me sukses nga një fuqi e huaj. Ushtria e tij mundi ushtrinë angleze në betejën e Hastings, duke i paraprirë marshimit të tij në Londër. Rezistenca angleze ishte kotë, pasi ai mori kontrollin e Anglisë dhe filloi kështu sundimin. Ai bëri reforma të mëdha në kulturën tradicionale anglo-saksone të Anglisë dhe solli në ekzistencë kulturën anglo-normane.

Siroja i Madh

Siroja i Madh ishte ka shtrirë pushtimet e tij në perandorinë Lidian dhe Neo-Babilonase. Perandoria e tij shtrihej në tre kontinentet. Ndryshe nga shumë të tjerë, perandoria e tij zgjati shumë kohë pasi ai la fronin, pikërisht për shkak të infrastrukturës politike që ai kishte krijuar. Ai konsiderohet thuajse njësoj, mos më i madh se Aleksandri i Madh për arritjet e tij.

Aleksandri i Madh

Aleksandri i Madh ka pushtuar pjesën më të madhe të botës së njohur, që në moshën 30-vjeçare. Ai arriti të shembte atë që dikur ishte një perandori gjigande, atë perse, mundi ushtrinë shumë më të madhe të Dariusit III në betejën e famshme të Isusit. Ai gjithashtu është i famshëm sepse influencoi në përhapjen e kulturës helenike gjatë gjithë perandorisë së tij. Aleksandri zotëronte përdorimin e formacione falangë në ushtritë e tij.

Jul Cezari

Jul Cezari mori kontroll absolut të Republikës Romake dhe ushtrive të saj. Ai kreu për herë të parë pushtimin romak të Britanisë. Ekspeditat ushtarake të Cezarit në çdo terren dhe në të gjitha kushtet klimaterike i detyrohet disiplinës strikte të legjionarëve të tij, admirimi dhe devocioni i të cilëve ndaj tij ishte shembull tipik i brilancës së tij taktike. Gjitashtu ai i manovronte trupat e tij me një shpejtësi legjendare, si dhe përdorimi i sistemit me shifra që përdorte për të komunikuar me gjeneralët e tij.

Napoleon Bonaparti

Në dekadën e parë të shekullit të 19-të ai i drejtoi ushtritë e Francës kundër çdo fuqie të madhe evropiane dhe arriti të dominonte Evropën kontinentale, nëpërmjet një sërë fitoresh historike të gjata, në beteja të tilla si ajo e Austerlitzit dhe Fridlandit. Ai e ruajti sferën e influencës së Francës nëpërmjet formimit të një sistemi aleancash të zgjeruar, duke përfshirë këtu emërimin e miqve apo familjarëve për të udhëhequr vende të tjera evropiane.

Hanibal Barka

Hanibali e pushtoi perandorinë e fuqishme Romake nëpërmjet alpeve. Ai mundi romakët në një sërë betejash në Trebë, Traseminë dhe Kanae. Asnjëherë nuk ka humbur personalisht në një betejë me romakët dhe e ka mbajtur ushtrinë e tij në Itali për më shumë se një dekadë pas Luftës së Dytë Kartagjenase. Ai konsiderohet një prej strategëve më të mëdhenj ushtarakë që kanë ekzistuar. Armiqtë e tij romakë, madje adoptuan disa prej taktikave të tij për përdorimin e tyre.

Gengis Khan

Gengis Khan është themeluesi i perandorisë Mongole. Kjo perandori zinte një pjesë të madhe të Azisë Qendrore. Ai arriti që me anë të bashkimit të fiseve nomade dhe konfederatave në Azinë verilindore dhe në mënyrë strategjike bastisi një pjesë të madhe të Kinës dhe Azisë. Perandoria Mongole përfshinte pjesën më të madhe të Euro-Azisë dhe disa pjesë të Evropës lindore, Azisë qendrore dhe Lindjes së Mesme.

Adolf Hitler

Adolf Hitler e udhëhoqi Gjermaninë dhe Fuqitë e Boshtit në pushtimin e pjesë më të madhe të Evropës Kontinentale dhe pjesë të Azisë dhe Afrikës. Ai mundi dhe pushtoi Francës, teksa arriti të mbante larg SHBA, britanikët dhe rusët gjatë Luftës II Botërore. Ushtritë e tij arritën të kishin fitore të mëdha nëpërmjet zotërimit të taktikës së tyre ushtarake “Blitzkrieg”. Hitleri si përfundim humbi luftën dhe kreu vetëvrasje.

Ulliam Pushtuesi

Ulliam Pushtuesi udhëhoqi pushtimin norman të Anglisë, i cili ishte hera e fundit që Anglia u pushtua me sukses nga një fuqi e huaj. Ushtria e tij mundi ushtrinë angleze në betejën e Hastings, duke i paraprirë marshimit të tij në Londër. Rezistenca angleze ishte kotë, pasi ai mori kontrollin e Anglisë dhe filloi kështu sundimin. Ai bëri reforma të mëdha në kulturën tradicionale anglo-saksone të Anglisë dhe solli në ekzistencë kulturën anglo-normane.

Atila

Gjatë udhëheqjes së tij, ai ishte një prej armiqve më të frikshëm të perandorive lindore dhe perëndimore. Ai pushtoi Ballkanin dy herë dhe marshoi nëpërmjet Galisë, deri në Orleans përpara se të mundej në betejën e Shalonit. Ai nuk sulmoi as Kostandinopojën dhe as Romën. Në pjesën më të madhe të Evropës perëndimore ai është mishërimi i mizorisë dhe grykësisë. Në kontrast, disa historianë e përshkruajnë atë si një mbret të madh dhe fisnik.

Georgy Zhukov

Georgy Zhukov udhëhoqi Ushtrinë e Kuqe në çlirimin e Bashkimit Sovjetik nga pushtimi i Fuqive të Boshtit. Ai gjithashtu udhëhoqi Ushtrinë e Kuqe në avancimit drejt Evropës lindore, për të pushtuar Berlinin gjatë Luftës II Botërore. Ai është një prej heronjve më të dekoruar në historinë e Rusisë dhe Bashkimit Sovjetik. Pas rënies së Gjermanisë, Zhukov u bë komandanti i parë i zonës së pushtimit sovjetik në Gjermani.

Strategjia ushtarake

Shumë strategë ushtarakë janë përpjekur të përmbledhin një strategji të suksesshme në një sërë principesh. Sun Tzu ka përcaktuar 13 principet në “Arti i Luftës”, ndërkohë që Napoleoni ka bërë listën e 115 parimeve. Konceptet themelore në Manualin e Terrenit të Ushtrisë së Shteteve të Bashkuara janë:

1. Objektivi (drejtimi i çdo operacioni ushtarak drejt një objektivi të qartë, të përcaktuar, bindës dhe të arritshëm).
2. Ofensiva (pushtimi, mbajtja dhe shfrytëzimi i iniciativës).
3. Grumbullimi (përqendrimi i fuqisë luftarake në vendin dhe kohën e duhur)
4. Ekonomia e forcës (shpërndarja e fuqisë minimale themelore luftarake në përpjekje dytësore).
5. Manovra (Vendosja e armikut në pozicion të pafavorshëm, nëpërmjet aplikimit fleksibël të fuqisë luftarake).
6. Uniteti i komandës (për çdo objektiv, sigurimi i përpjekjes së unifikuar nën një komandant përgjegjës).
7. Siguria (Kurrë të mos lejohet armiku të përftojë avantazh të papritur)
8. Befasia (Goditja e armikut në një kohë, vend apo mënyrë, për të cilën është i papërgatitur).
9. Thjeshtësia (Përgatitja e planeve të qarta dhe jo të komplikuara, urdhra koncize që japin mundësinë e kuptimit të plotë).