Me pyeten sot: - " Si eshte e mundur qe gjithmone rri duke qeshur? A nuk ka asgje ne jete qe te shqeteson? "
Pervesha krahet, vura buzeqeshjen ne fytyre, perseri buzeqeshjen dmth, dhe iu ktheva: -" Ke pasur ndonjehere shqetesime dhe gjera qe te kane merzitur ne jete? -Pa nje pa dy me tha: - Shume shpesh.
-Ia ke thene njeriu kete ?
-Po
-Dhe te kane zgjidhur pune ?
Uli koken dhe m'u pergjigj:- Jo.
- Atehere a e kuptove pse une jam e qeshur gjithmone ? Edhe une kam probleme e shqetesime, ndoshta jam e copetuar perbrenda, ndoshta ndonjehere edhe dua te vdes, por ama te gjitha keto i kam perbrenda, ashtu siē te thashe, perbrenda i dashur, ne zemer, ne shpirt, ne... ku ta di une, ne ate gje qe ndodhet poshte kesaj lekure te zeshket. Sa here qe dal nga shtepia, te gjitha merzite i le atje, marr me vete vetem buzeqeshjen, sepse askush nuk ka nevoje per "turinjte" e mia te varura. Askush nuk e ka per detyre te duroje hallet e mia. Prandaj buzeqesh se te ben mire ty ! Me beso, askujt nuk i interesojne hallet e tua perveē teje. i trullosur, por e qarte, u largua dhe me e ēuditshmja, me nje buzeqeshje ne fytyre....