Më e bukura? Korça. Më i shëmtuar, Shkëmbi i Kavajës

Alket Islami hyn në lokal pothuajse me vrap. Është i veshur me të zeza dhe mëngë të gjata, me një "kapuç" në kokë dhe teksa e përshëndesim me dorë për t'i treguar ku ndodhemi, kuptojmë se s'jemi të vetmit që e presim. Në një tjetër tavolinë janë katër persona, dhe në një tavolinë të tretë, një i pestë. "S'jeni ulur të gjithë bashkë?" është pyetja që bën, e më pas, teksa i përshëndet të gjithë, drejtohet nga ne. "Alket, të gjitha takimet i ke lënë në të njëjtën orë?" Ai qesh. "Kështu i lë, pasi këtu takohemi gjithnjë". Po veshja me të zeza? "Më pëlqen. Pastaj janë dhe veshje sportive, janë të freskëta dhe të bëra tamam për punën që bëj". Shaminë e kokës e heq ndonjëherë? - e ngacmojmë. Alketi buzëqesh e përgjigjet: Vetëm kur fle. Edhe kur lahem në det, - shton më pas. Teksa flet, i pëlqen të "shtrihet" paksa mbi karrige. Qëndron këmbë përmbi këmbë, i lirshëm. Në gisht një unazë me ngjyrë blu. "Dhuratë!", përgjigjet.
Në bisedën e mëtejshme, kryefjalë mbetet "fluturimi". Tregon fillimet e veta, në vitin 1992, kur asnjë nuk fluturonte. Gjithçka e ka mësuar në Itali, më pas është hedhur nga Llogoraja. "Frika? Të gjithë kemi frikë nga lartësitë, por fluturimi s'ka të bëjë me të. Nuk është se t'i hidhesh dhe bie. Ti ke trajektoren tënde. Në momentin që shkëputesh të duket se kalon nga një çast mono, në një stereo".


Alket, e sheh Shqipërinë nga lart. Si të presin kur ulesh?
Oh, ajo është pjesa më e bukur. Njihesh me shumë njerëz dhe ke reagime të ndryshme. Shumë janë mikpritës.


Cili qytet është më i bukur nga ajri dhe cili nga toka?
Qyteti më i bukur që mendoj se nuk ka shumë nevojë për koment është Korça. Unë nuk jam nga ky qytet, jam nga Gjirokastra, po Korça ka një urbanistikë të ruajtur më së miri. Nuk është e prishur, nuk janë bërë pallate. Ndërsa për mikpritje është zona e Shkodrës. Madje, nga ky qytet kam kujtimin më të bukur. Luhej ndeshja Dinamo - Vllaznia dhe unë fluturoja mbi stadium me logon "Dinamo Kampion". Imagjino të fluturosh në një qytet që e dashuron futbollin dhe që skuadra e tij sapo ka humbur. Kthej kokën me frikë për të parë poshtë me mendimin se po më shanin. Në të vërtetë ata po duartrokisnin të gjithë. Është kujtimi më i bukur që kam.


Ka pasur raste incidentesh përgjatë zhvillimit të aktiviteteve ku fluturon?
Patjetër. Madje, një nga më qesharakët ka qenë në çeljen e sezonit turistik në Vlorë, kur zhvillohet edhe "Albania Open" me pjesëmarrje të parashutistëve nga shumë vende të Europës. Një nga parashutistët në vend që të ulej në vendin e rrethuar ku bëhej ulja, humbet kontrollin dhe shkon drejt një lokali aty pranë dhe me këmbë godet një person në kokë. Të gjithë vrapuam për aty dhe thërrisnim: Doktori, doktori! "Unë jam doktori", përgjigjet personi që ishte goditur nga parashutisti. "Epo, - i thamë, - doktor, sado të fshihesh, prapë të gjetëm". Ishte pikërisht doktori që duhet të kujdesej për rastet e incidenteve.


Ndodhin shpesh incidente të tilla?
Fatmirësisht, në Shqipëri nuk kemi pasur raste me vdekje. Por në vende të tjera ku organizohen aktivitete edhe më të mëdha, normalisht që ndodhin. Siç ndodhin aksidente në tokë, ndodhin edhe në ajër.


Ke bërë ndonjëherë ndonjë aksident?
Po, në vitin 1994, kur zhvillohej Miss Albania, atëherë kam bërë aksidentin më të madh. Kam katër fraktura në kolonë.


Në fluturim ke më tepër frikë për veten apo për të tjerët?
Në fakt, e mban mendjen aty në rastet e tilla. P.sh., në Vlorë shikoja një serb që në vend të ulej brenda rrethit, shkoi drejt portit. E shikoja dhe thosha me vete: Kthehu, kthehu, por ai përfundoi në det.


Për çfarë mendon teksa fluturon... krijon poezi, dëgjon muzikë?
Në fluturim nuk lejohet të dëgjosh muzikë. E kam bërë ndonjëherë, por ritmi i muzikës mund të të shpërqendrojë e të të çojë në veprime të tjera. Ndërkohë, ajo "poezi" që më ka lindur në mënyrë të heshtur, më bëri që të merrja aparatin fotografik me vete dhe të filloja fotografimet. Sepse ishte diçka që duhej ndarë. Shikoja gjithmonë perëndimin e diellit në Llogora dhe thosha duhet fotografuar, ajo bluja e detit ishte e mrekullueshme.


Ke fotografuar shumë gjëra të bukura, po nga ato të "pabukurat" ka në filmin e aparatit tënd?
Ka, sigurisht. Ujërat e zeza që përfundojnë në një moçal. Kjo është për të ardhur keq.
Marrëdhënia që ke me natyrën të ka bërë që ta dashurosh apo ta urresh?
Fakti që kam gjithë këto vite dhe që jam vazhdimisht në natyrë dhe që lëviz gjithë kohën, do të thotë që unë e dua atë. Ka ardhur një moment që nuk mund të jetoj pa natyrën. Jam vazhdimisht në kontakt me njerëz në rrethe. Bëj telefonata me kryetarët e komunave për të mësuar kur fillon korrja e grurit, kur vjen autokombajna se dua ta fotografoj nga sipër. Korrja e grurit është gjigante. Më kujtohet fëmijëria ime kur shkoja e mblidhja kallëza.


Si rrjedhojë, ke të njohur apo miq në çdo vend të Shqipërisë, apo jo?
Kjo është normale dhe është pjesa më e bukur. Njohje të reja, lëvizje, kjo të motivon pastaj.


Ke fotografuar Jugun dhe Veriun. Cili është imazhi më i bukur i shkrepur nga aparati yt?
Vendi ynë ka një simetri të përkryer. Kemi malet e verilindjes dhe malet e bregdetit në jugperëndim. Gjithashtu kemi Liqenin e Shkodrës që është paralel me liqenin e Ohrit. Pra, kemi dy diagonale që janë pothuajse e njëjta, liqen-liqen, mal-mal.
Shqipëria ka pjesën e Alpeve që është e bukura dhe është perlë. Kemi të vetmet male që janë të përbëra nga lugina dhe këto lugina janë të kalueshme nga njeriu. Ndërsa pjesa e maleve të jugut nuk ka nevojë për komente.


Flet për një Shqipëri të bukur. Ke frikë nga ndonjë gjë?
Kam shumë frikë se ndërtimet pa leje po e shkatërrojnë. Çfarë ndodh?
Vjen "vëllai" nga Amerika dhe shkon e ndërton dy vila mu në mes të fushës, pa asnjë lidhje. Pastaj nisin ndërtime të tjera varg. Kjo më tmerron dhe më bën të iki nga kjo botë jo i lumtur.


Cili nga vendet mendon se është më keq?
"Shkëmbi i Kavajës". Të isha në vitet '90-të dhe të isha kryetar komune nuk do të kisha lejuar asnjë ndërtim, nuk do të kisha marrë asnjë qindarkë. Ka pasur aq shumë pisha, sa ne futeshim mes tyre dhe ndërroheshim, ndërsa tani nuk ka mbetur asgjë.


Ç'mund të thuash për Divjakën?
Divjaka është e jashtëzakonshme. Aty duhet zhvilluar një turizëm elitar. Divjaka është e paparë. Ajo duhet të bëhet zonë e mbrojtur dhe të bëhet për turizëm ekologjik me shpend migrator. Ka vende të botës, në të cilat paguajnë nga 7000 euro vetëm për të fotografuar pelikanë.


Për të fluturuar është e rëndësishme të kesh një organizëm të shëndetshëm?
Mjafton të kesh një raport mjekësor dhe çdo kush mund të fluturojë.


Sa femra kanë kërkuar të mësojnë fluturimin?
Deri tani katër. Por femrat janë më inteligjente në këtë drejtim.


Ke fotografuar mitingjet. Cili ka pasur më shumë njerëz?
Mitingjet kanë njerëz. Por në Shqipëri ka rezultuar një gjë që është kryesore: gjithmonë mitingu i parë ka pasur më shumë njerëz, pastaj bie numri.


Po punon për ndonjë album tjetër?
Po realizoj të tretin, kam dëshirë ta nxjerr nga fundi i vitit, por nuk e di sa mund të realizohet.


Ka ndonjë vend që nuk e ke parë?
Po, padyshim, Shqipëria është e madhe.


Qenia vazhdimisht në ajër, mos të ka lënë beqar?
Unë kam dy djem dhe jam i ndarë nga gruaja dhe jetoj më vete. Normalisht nuk mund të jetohet me një njeri që është vazhdimisht në ajër dhe bën një të tillë punë. Kushti i parë është që duhet të ndahesh (qesh).
Gazeta Shekulli