Njehere e nje kohe,nje tregtar,dergoi te birin e tij qe te mesonte sekretin e lumturise tek me i mencuri dhe i urti i te gjithe njerezve.
Djali udhetoi i rraskapitur per dyzet dite ne shkreterire,derisa arriti ne nje keshtjelle te mrekullueshme ne majen e nje mali.Atje jetonte ''I Urti'' qe kerkonte djali.
Ne vend qe te gjente nje njeri te shenjte...heroi yne hyri ne nje salle ku mbreteronte nje nje levizje e pareshtur,nje zhurme e madhe,nje gjendje e cmendur:
tregtare qe hynin e dilnin,gjithandej grupe te vegjel qe flisnin me ze te larte,nje orkesterz qe luante melodi te embla. Diku aty ishte edhe nje tavoline e mbushur plot e perplote me te gjitha llojet e gjelleve me te shijshme dhe me te famshme te asaj krahine.
''I Urti'' fliste me te gjithe,ndaj djalit i duhej te priste dy ore qe t'i vinte radha per tu pritur nga ai.
''I Urti'' e degjoi me vemendje arsyen e vizites se djalit,por i tha djalit qe ne ate moment nuk kishte kohe te mjaftueshme qe t'i shpjegonte atij sekretin e lumturise.Edhe i sugjeroi qe te bente nje shetitje neper pallat e te kthehej pas dy oresh.
Nderkohe dua te te kerkoj nje nder,i tha plaku,duke i dhene ne dore nje luge te vogel caji,ne te cilin hodhi dy pika vaj.
''Kur te ecesh,mbaje kete luge ne dore edhe ki kujdes mos te rrezosh ne toke pikat e vajit''.
Djali filloi te ngjiste e zbriste shkallet e gjata te pallatit,duke mos i shkeputur syte per asnje moment nga pikat e vajit ne lugen qe mbante ne dore.Ne krye te dy oreve ,djali rikthehet tek ''I Urti''.
Atehere me thuaj i thote ''I Urti'', a i pe qilimat e mrekullueshem persian qe kam ne dhomen e ngrenies? Po kopshtet e mrekullueshme qe rrethojne keshtjellen,a e di iu deshen plot 10 vjet,mjeshtrit te kopshtareve per t'i krijuar?Po pergamenat e bukura qe ndodhen ne biblioteken time, a i vure re?
Djaloshi i turperuar,i rrefeu qe nuk kishte pare asnje gje.Shqetesimi i tij i vetem ishte qe te mos rrezonte ne toke pikat e vajit qe ''I Urti'' i kishte besuar,per t'i mbajtur me shume kujdes.
Epo mire,nuk ka gje,i kthehet ''I Urti'',ktheu pas dhe shiko nje nga nje mrekullite e botes sime.Nuk mund te kesh kurre besim tek nje njeri,nese nuk i njeh mire shtepine e tij.
I qetesuar,djaloshi me lugen ne dore,rifilloi te shetiste pallatin,por kesaj here,duke verejtur me kujdesin me te madh te gjitha veprat e artit te varuara ne tavan dhe mure.
Veshtroi kopshtet,malet rrethues,brishtesine e luleve,thjeshtesine dhe shijen me te cilen cdo veper arti ishte vendosur ne vendin e duhur,ne harmoni te plote me gjithcka qe e rrethonte.
Ne kthim,kur ritakoi ''Te urtin'',rrefeu dhe pershkroi me zellin me te madh gjithcka qe kishte pare ne pallat,ne cdo detaj.
Po pikat e vajit,qe te lashe nen kujdesje,ku i ke?- pyeti '' I Urti''.
Duke pare lugen,djali vuri re qe i kishte rrezuar pikat e vajit.
''Ja pra,i tha ''I Urti'' Sekreti i Lumturise eshte te arrish te shikosh te gjitha mrekullite e botes ne cdo detaj,pa harruar per asnje moment dy pikat e vajit qe mban me vete ne luge.'
Djali udhetoi i rraskapitur per dyzet dite ne shkreterire,derisa arriti ne nje keshtjelle te mrekullueshme ne majen e nje mali.Atje jetonte ''I Urti'' qe kerkonte djali.
Ne vend qe te gjente nje njeri te shenjte...heroi yne hyri ne nje salle ku mbreteronte nje nje levizje e pareshtur,nje zhurme e madhe,nje gjendje e cmendur:
tregtare qe hynin e dilnin,gjithandej grupe te vegjel qe flisnin me ze te larte,nje orkesterz qe luante melodi te embla. Diku aty ishte edhe nje tavoline e mbushur plot e perplote me te gjitha llojet e gjelleve me te shijshme dhe me te famshme te asaj krahine.
''I Urti'' fliste me te gjithe,ndaj djalit i duhej te priste dy ore qe t'i vinte radha per tu pritur nga ai.
''I Urti'' e degjoi me vemendje arsyen e vizites se djalit,por i tha djalit qe ne ate moment nuk kishte kohe te mjaftueshme qe t'i shpjegonte atij sekretin e lumturise.Edhe i sugjeroi qe te bente nje shetitje neper pallat e te kthehej pas dy oresh.
Nderkohe dua te te kerkoj nje nder,i tha plaku,duke i dhene ne dore nje luge te vogel caji,ne te cilin hodhi dy pika vaj.
''Kur te ecesh,mbaje kete luge ne dore edhe ki kujdes mos te rrezosh ne toke pikat e vajit''.
Djali filloi te ngjiste e zbriste shkallet e gjata te pallatit,duke mos i shkeputur syte per asnje moment nga pikat e vajit ne lugen qe mbante ne dore.Ne krye te dy oreve ,djali rikthehet tek ''I Urti''.
Atehere me thuaj i thote ''I Urti'', a i pe qilimat e mrekullueshem persian qe kam ne dhomen e ngrenies? Po kopshtet e mrekullueshme qe rrethojne keshtjellen,a e di iu deshen plot 10 vjet,mjeshtrit te kopshtareve per t'i krijuar?Po pergamenat e bukura qe ndodhen ne biblioteken time, a i vure re?
Djaloshi i turperuar,i rrefeu qe nuk kishte pare asnje gje.Shqetesimi i tij i vetem ishte qe te mos rrezonte ne toke pikat e vajit qe ''I Urti'' i kishte besuar,per t'i mbajtur me shume kujdes.
Epo mire,nuk ka gje,i kthehet ''I Urti'',ktheu pas dhe shiko nje nga nje mrekullite e botes sime.Nuk mund te kesh kurre besim tek nje njeri,nese nuk i njeh mire shtepine e tij.
I qetesuar,djaloshi me lugen ne dore,rifilloi te shetiste pallatin,por kesaj here,duke verejtur me kujdesin me te madh te gjitha veprat e artit te varuara ne tavan dhe mure.
Veshtroi kopshtet,malet rrethues,brishtesine e luleve,thjeshtesine dhe shijen me te cilen cdo veper arti ishte vendosur ne vendin e duhur,ne harmoni te plote me gjithcka qe e rrethonte.
Ne kthim,kur ritakoi ''Te urtin'',rrefeu dhe pershkroi me zellin me te madh gjithcka qe kishte pare ne pallat,ne cdo detaj.
Po pikat e vajit,qe te lashe nen kujdesje,ku i ke?- pyeti '' I Urti''.
Duke pare lugen,djali vuri re qe i kishte rrezuar pikat e vajit.
''Ja pra,i tha ''I Urti'' Sekreti i Lumturise eshte te arrish te shikosh te gjitha mrekullite e botes ne cdo detaj,pa harruar per asnje moment dy pikat e vajit qe mban me vete ne luge.'