Pas skenës është humori!

I lindur në vitin 1980, i diplomuar në fakulltetin e artit, në degën artit dramatik, drejtimi aktrim, në klasën e profesor Enver Petrovcit dhe pastaj dy vite të tjera në klasën e Faruk Begollit, ai me nënën dhe gruan e tij jeton dhe punon në Prishtinë. Fjala është për aktorin e talentuar Naser Rafuna i cili një kohë më parë bëri emër me rolin e tij të „Ganiut“ në serialin “Tre Gjermanët e trashë” dhe veçanërisht i njohur dhe i dalluar për rolin e “Muharremit” në serialin “Kafeneja jonë”.



Ai lë përshtypje kudo që aktron. Por, Naseri nuk mjaftohet me kaq! Ai përveç serialit, punon në Akademinë e Arteve dhe jep mësim në lëndën e aktrimit. Është në marrëdhënie pune në një kompani marketingu dhe promovimi. Edhe pse Naseri shumë rrallë jep intervista, ai me kënaqësi foli për gazetën, në mënyrë të shlirshme, pa komplekse dhe shumë serioze, me një kulturë dhe përgjegjësi të lartë për aktrimin, filmin dhe teatrin...


Naser Rafuna është…

Jam nga Prishtina dhe poashtu familja ime është nga Prishtina. Një pjesë e familjes sime të ngushtë jeton në Angli, Zvicër dhe Gjermani. Unë jetoj në Prishtinë me nënën dhe gruan.


Çka ju motivoi të merreni me aktrim dhe në ç’moshë keni luajtur rolin e parë skenik?

Motiv për këtë profesion nuk kam pasur por më kanë dhënë guxim shokët dhe profesorët e shkollës së mesme. Ta regjistrosh këtë profesion në atë kohë ka qenë konkurrencë e madhe. 50 veta konkurronim për një vend në fakultetin e arteve. Shfaqja e parë të cilën e kam luajtur ka qenë, në përfundim të vitit të parë, “Fluturimi mbi folenë e qyqes” me regji të Ilir Bokshit, dhe njëkohësisht ka qenë edhe intervista ime e parë, intervistë me tre rreshta e shkruar në një gazete të përditshme, dhe të nesërmen mendoja se kush me shihte në rrugë, më njihte. Mendime adoleshentesh, isha 18 vjeç. Këso bukurie ka ky profesion.


Në këtë periudhë kohore të karrierës suaj si aktor, në sa role keni marrë pjesë dhe cilin rol do ta veçonit?

Paj, unë kam luajtur në shumë shfaqje në teatrin kombëtar, në teatrin “Dodona”, teatrin “Oda”, në filma të metrazhit të shkurtër, të gjatë, seriale vendore, kam pasur role të ndryshme, por shfaqja e parë nuk harrohet. Pas 9 vitesh ende e di tërë tekstin e shfaqjes, edhe pse nuk kam pasur ndonjë rol të madh.


Cili është shkollimi juaj që ju solli deri këtu?

Unë fillimisht e regjistrova fakultetin e historisë mu në kohën kur nëpër shtëpi private mbahej mësimi. Dhe përballë këtij fakultetit ishte fakulteti i arteve. Dokumentet i patëm dërguar me shokë nëpër fakultete ku donim të hynim në provimet pranuese, dhe pasi i dërgova në fakultetin e historisë dhe u pranova i pari në listë, nuk e harroj asnjëherë... konkurrova edhe në fakultetin e arteve dhe aty u pranova dhe vazhdova e diplomova në këtë fakultet, në degën
e artit dramatik, drejtimi aktrim, në klasën e profesor Enver Petrovcit dhe pastaj dy vite të tjera në klasën e Faruk Begollit të ndjerë.

Pasion e kam leximin!




Aktrimi është profesion apo pasion për ju?

Profesion. Pasion e kam leximin. Çdo javë i përfundoj dy deri në tri libra se lexuari.


Si u bë që ju u angazhuat në serialin „Kafeneja jonë“?

Unë luaja në serialin “Tre Gjermanët e trashë” në rolin e Ganiut. Meqenëse nuk kam mundur të bie në ujdi për marrëveshje të mëtutjeshme me producentin e atij seriali, e ndërpreva
kontratën, bëmë marrëveshje me producentin ekzekutiv të serialit “Kafeneja jonë”, dhe ja vazhdojmë punën me përkushtim.


Në cilat mënyra mund të thoni që keni ngjashmëri me “Muharremin”?

Asgjë. Po ta kisha një person të tillë në shtëpi, sulm në zemër kisha marrë për dy ditë. Ne jemi aktor dhe kemi për detyrë të luajmë çfarëdo roli që na ofrohet sepse, shumë rrallë na bie rasti
të luajmë atë çfarë dëshirojmë. Këtë pyetje ma kanë bërë kur kam luajtur në serialin “Tre Gjermanët e trashë”, këtë pyetje edhe për “Profesor ..5” të Faruk Begollit, dhe asnjë rol që e kam luajtur, jo që nuk kanë ngjashmëri me mua, por as rolet nder veti s’kanë të tilla karakteristika.

A ndodh të keni probleme me regjisorin, aktorët apo me dikë tjetër të ekipit gjatë provave apo xhirimeve, me fjalë të tjera si është ajo atmosfera?

Pas skenës është humori hahaha....


Cili ishte momenti më i vështirë për ju, gjatë xhirimit të serialit?

Nuk kemi momente të vështira. Në fillim kam pasur pakëz vështirësi, për shkak të zhanrit tjetër, mënyrës së punës, por me ndihmën e kolegeve u tejkaluan shumë shumë shpejt.


Teatri i gjallë e filmi i vdekur!


John Malkovich shprehet se teatri është i gjallë, filmi diçka e vdekur... ju i keni shkelur të dyja. Sa jeni dakord me këtë që ai ka thënë?

Ne në Kosovë realizojmë më shumë shfaqje se filma. Ata bëhen rrallë. Në Holivud vuajnë të luajnë në teatër, s’kanë kohë sepse duhet t´i fitojnë milionat! Këtu qëndron ndryshe. Ne
s’kemi kohë të harxhojmë për film milionat sepse nuk i kemi prandaj duhet të luajmë në teatër hahaha...






Ku e gjeni vetën më shumë, në film apo në teatër?

Kamera është mrekulli, teatri gjithashtu. Ideja origjinale dhe kreative i veçon. Njëjtë...edhe pse filmi të kënaq më shumë.


Nga aktorët kërkohet që t´i përshtaten rolit?

Mendoj në karakteristika, në thelb të karakterit të tyre. Ne kemi emocione aq sa kanë të tjerët, por sinqeriteti të bën të dukesh aktor që të pëlqehesh nga masa. Mua më së shumti më donë
fëmijët. Ata janë të sinqertë. Unë e kam shumë lehtë sepse unë s’di të aktroj, luaj dhe kaq. Këtu përfundon.


Aktorja që të lë pamend? Po aktori, regjisori?

Asnjë aktore s’më lë pa mend. Mendoj që kam aq mend sa që s`më mahnitin, gjithmonë e kam fjalën për aktrimin e tyre, dhe mund t´i veçoj disa aktorë të filmave të vjetër si: Vivien Li, Gjina Lolobrixhida, Greta Garbo, Natalie Wood etj etj. Danny Lewis, De Niro e shumë të tjerë si aktorë ashtu edhe shumë regjisorë mund t´i veçoj, mirëpo mos harro se kemi edhe tek ne aktor të profileve të ndryshme, shumë shumë të mirë. Aktore ka më pak. E dua më shumë fjalën ndershmëri


Ç'farë ëndrra ka Naseri për të arritur? Ç'farë pret që të ndodhë me aktorin brenda tij?

S’e kuptoj fjalën arritje. E dua me shumë fjalën ndershmëri. Ndërsa plane se çfarë do të ndodhë brenda meje i ka bërë Zoti që më ka krijuar prandaj unë vetëm them dëgjoj dhe respektoj. Unë e dua një gjë vetëm, të punoj dhe të kënaqem vet me grupin që punoj, sepse
grupin që punoj e zgjedh.


Ju planifikoni, punoni: Cili është projekti filmik i radhës që do të aktroni? A keni ndonjë ofertë aktualisht?

Oferta? Shumë oferta, asgjë konkrete. Prej 20 ofertash mezi realizohet një. Kjo nga shkaku se këtë profesion e shkatërron monotonia e punës së njëjtë, ideve të njëjta, bindjeve pa bazë, mendjemadhësia, lakmia dhe xhelozia. Sa e bukur është modestia o Zot. Këtë e dua.


Ju ndodh të refuzoni role?

Thashë edhe më përpara refuzoj aq shumë, jo që nuk më pëlqen roli por e zgjedh edhe grupin se kush punon, nuk kam dëshirë të punoj me të tillë që janë të lindur për të bërë dublim.


Cili është mesazhi juaj për lexuesit e gazetës, veçanërisht për të rinjtë në diasporë?

Unë se pari dua të ju them se të mos harrojnë se kush jemi dhe arsyen e krijimit tonë, nuk është i kotë. Suksese revistës suaj. Unë nuk jap shpesh intervistë, mirëpo meqë është
gazetë falas kjo më ka shtyrë ta bëj me kënaqësi. Urime dhe përgëzime.