Rrustem Geci

First topic message reminder :

PRITJA E GJENIUT

Ku është fshehur gjeniu
Ai që di të flas me
popullin
Ai që di të qaj me popullin
Ai që di të këndoj si ai

Ku
është fshehur gjeniu
Pyesin n ë n a t , baballarët
Gratë e veja, fëmijët
jetim
Ata që vdiqën në këmbë

Ku është fshehur gjeniu
Ai më i bukuri
i lirisë
Ai më i bukuri i vuajtjes
Ai më i bukuri qëndresës

Ku
është fshehur gjeniu
Heroi i të gjitha luftërave
Pse nuk duket, pse
s´flet
Koha është që të bëhemi

Ku është fshehur gjeniu
Ai i
gjakshmi ë n d r r ë s
Ai i b u k u r i i betejave
Ai që duhet të flasi
sot

Ku është fshehur gjeniu
Pyet vullneti i popullit
Se populli
gjeniun e pret
Që g j e n i u vetë të flet

OEZIA, FJALA E PARË ME NGJYRA

Libri i Rrustem Gecit , “Kanuni poetik
“ është
një libër me vlera të larta artistike. Gjerësia , thellësia,

dimenzioni, semantika, temperamenti, vargu i fortë e
i guximshëm janë
karakteristika të poezisë së poetit.
Bota artisike e Rrustem Gecit është e
gjerë.
Metafizika e artit të tij kudo puthë , shtrëngon dhe
përqafon
Rruga nëpër më të mirët, nëpër më të
dalluarit, ishte rrugë e gjatë. Asnjë
gjerësi s´më zë thotë Geci. Shija poezisë shkruan ai, çdo ditë po rritet , dhe
kjo është gjë e bukur. Në arenën
e së përditshmes , shkruan Geci, është
fusha ime e betejës, identiteti im, tregimet e mia.Trualli i poezisë sime thotë
Rrustja, është Kosova, e përmbledhura e të përbashkëtes , sublimja.
Motivet
e pasura, leksikiku i dendur, emocioni i guximshëm, bën që poeti të ngjitet tek
e pagjendshmja, tek e paanshmja.E sotmja tek unë thotë poeti është e ardh, e
ardhme, e përditësuar. Vepra „ Kanuni poetik “ është një libër i prushit të
madh.
Me këtë vepër Geci arrin majen; / kujt t´ia tregojë plagën / kur të
gjithë jemi plagosur/ me të ndaluara çfarë të bëjmë / me të jetuar po vritemi!

Rrustem Geci u lind në Roganë të Dardanës më 1950 .
Mësimet e para i
kreu në vendlindje e tij, ndërsa shkollën e mesme e kreu në Gjilan dhe
Dardanë
Rrustem Geci u kulturua në Universitetin e Prishtinës. Rrustem Geci
plotë 17 vjet punoi gazetar në Televizionin e Prishtinës.Pas mbylljes
Televizionit ,shtëpisë ku ai punonte, më 1995 mërgohet në Dortmund të
Gjermanisë, ku edhe tashti jeton. Rrustem Geci kryesisht merret me poezi dhe
ese. Shumë poezi të Gecit janë përkthyer në gjuhë të huaja në gjermanisht e
anglisht Me këtë libër Rrustem Geci na e afron krijimtarinë e tij 30vjeçare
.
Rrustem G e c i deri më tash ka shkruar e botuar 10 libra ; “Demonstrat e
luleve“, “Antologia personale “, “ Këngë Qipshte“, “ Milenium “, „Një rrënjë
ulliri jemi “ „ Këngë Ilirishte “ , “ Motive me shqipëri“, “Rogana“, “Tregime të
kohës“ „Malli ndjek udhën e vet“ „Kanuni poetik“ dhe „Njerëzit e rërës“. Poezia
ishte dhe është fjala e parë me ngjyra ,pa poezi, pa këtë mbretëreshë të
arteve,unë do isha një hiq i kësaj bote. Geci bashkëpunon me të gjitha gazetat e
revistat në Europë dhe Amerikë. Libri „ Kanuni poetik“ që po i jepet në duar
lexuesit tonë ka 1100 faqe dhe është
prush i një jetë të madhe.

E V R O P Ë

( p o e m ë )

Më sheh si jam bërë
I tëri jam i
gjakosur
I tëri jam i plagosur
Në këtë çast të rëndë
dua ta gjej një
fije bari
të shoh nga po fryn era
se vrasësit do të kthehen
që t´ i
fshehin kufomat
Më sheh si jam bërë
i t ë r i jam i gjakosur
I t ë r
i jam i plagosur
po e gjeta një fije bari,do
ta dijë nga po fryn era
Në
këtë vend të betejave
kujtoj 1913, kujtoj 1945
kujtoj 1981, kujtoj
1990
kujtoj,.. e çka s´ kujtoj...


2

Evropë, jam q i e l l i
im
pellazgjike dhe iliriote
me l a v d i të pranuar
e me këngë të
dëgjuara
Më sheh s´i jam bërë
gjaku më vie deri në gju
shtypjes nuk i
përballoj
Evropë, ne jemi të njëjtë
njihma të drejtën time
të drejtën
për vetëvendosje
se edhe unë jam evropë
Evropë , e j a këtej pari
t´i
tregoj gropat me varre
kullat e mia të plagosura
të vërtetën e
përmbysur
Serbia s´është e madhe
po është gjenocidiste
dhe e njohur për
barbari


3

Evropë, e bukura Evropë
diellbardha apo
diellzeza
më s h e h s´ i jam bërë
këmbët memzi më mbajnë
e uria rëndë
më kërcënon
një fije bari më duhet
që ta dijë nga fryn era
vrasësit
sërish do këthehen
në të gjitha l u f t ë r a t
komshinjtë më
zvogëluan
m´ i morën librat, dëfteret
librat e shenjtë të tokës
m' i
plaçkitën, i asgjësuan
për t´i bërë pronë të tyre
Evropë, e bukura
evropë
unë kam një pyetje për ty
pse s´më njeh, pse s´më do
apo bëhesh
se s´ kupton

4

Evropë, ndalja dorën serbit
ose po ia n d a l i
vetë
se tokat e mia më mjaftojnë
për të mbjella e për të korra
l u f t
ë s nuk i trembem
por , unë d r u a j prej teje
nga paktet tuaja të
fshehta
dhe nga konferencat tuaja
Unë qytetari yt modern
bashkëkohanik
me helenët
i moçëm sa ka dashtë zoti
i krishterë sa të
krishterët
popull qytetërues n´Evropë
dy p e r a n d o r i më ranë
me
shkopin e të madhit
dy perandori më gjakosën
me zjarr e me h e k u r
e
unë ,ja ku jam, gjallë jam!..

P r i s h t i n ë, 1999

SKËNDERBEU

( p o e m ë )

Në bashkësinë e kombeve
në
bashkësinë e shteteve
nuk ka një njeri të njëjtë
që mund ta thotë
zëshëm
emrin e dhéut dhe atdhéut,
emrin e kombit të tij
sa trimi ynë
Skënderbeu
Në epokën e Kastriotit
Shqipëria ishte një tërësi;
e zgjuar
me çastet e kohës
dhe e aftë të bëjë histori
Nën qeverisjen e
Gjergjit
u skuqën të gjithë gurët
që atdheun e shqiponjave
askush të
mos e lakmojë
Në atë epokë të ndritur
Skënderbeu, shqipja lirisë
i
bashkoi gjithë shqiptarët
në luftë kundër
armikut.

2
----------------------------------

Në takimet e tija
në Durrës
në Gjirokastër , e Shkodër
në Shkup e në Kosovë
Gjergji e
thërriste popullin
që t´ i përgjigjeshin luftës
Në Vlorë, ai u foli
vlonjatve
“S´di çfarë ju bën të dashur
s´di çfarë ju bën të
lumtur
por, nën tehun e shpatave
me shpatë duhet t´luftojmë!”
pra, para
se t´ia beh lufta
përpara se të vie armiku
këtu ishte S k ë n d e r b e u

ai që i priu A r b r i t vetë
në ç a s t i n më të duhur
në çastin më
të vështirë
Gjergji i dha shkëlqim tokës
( t h e u gjitha rrethimet
)
dhe i dha shkëlqim vendit
me gjakun e më trimave
na bëri që të
mbetemi gjallë!



3
----------------------------------

Në
njëzet e katër luftëra
në njëzet e katër beteja
në njëzet e katër
fitore
Gjergji ishte trimi ynë
ai që i dha përgjigje kohës
Princa të
mirë të Arbrit
mos u ligështoni, mbahuni
Jini në b e t e j a t
tuaja
kjo p a s u r i e vetëdijes
më detyron të ju
këshilloj;
Shqipërinë ta duani shumë
dhe gjakun mos e kurseni
që liria
të jetë, Shqipëri
Princa të zgjuar të Arbrit
lufta është ekuacion , me

të papritura e të panjohura
nëse ju dilni të mundur
nga ju lypset të
luftoni
kjo luftë kundër Turqisë
është luftë për Shqipërinë
luftë për
të ardhmen
tonë


4
-------------------------------------

Princa të
dashur të arbrit
gjaku i luftës nuk humbet
edhe sikur të na vrasin, edhe

sikur të na mundin rëndë
farë e huaj këtej s´do të mbijë
Shqipëria
është gjak i moçëm
g j a k i s h k r u a r me gjak
gjak i s h k r u a r me
l i r i
Në këtë vend me plot begati
me klimë të butë e me det
Të
gjitha parajsat janë këtu
për të lindur e të palindur
një pasuri e
pamohueshme
për të gjithë qytetarët tanë
Që shtetin ta bëjmë të
fortë
të qëndrueshëm e m o d e r n
Shqipërisë i duhen fitoret
dhe asnjë
humbje në beteja

5
-----------------------------------

Këtë
vend me tokë e me det
që ne e quajmë , Shqipëri
ka aromën e fortë të
luleve
aromën e fortë të pemëve
aromën e dimrit dhe verës
aromën e
fëmijës së qeshur
Shqiptar , bashkohuni dhe
mbajeni njëri tjetrin,
duajeni
se i humburi çdoherë paguan
gjobën e rëndë të pushtimit
Në këtë
çast k o m b ë t a r
Në këtë çast h i s t o r i k
Shqipëria është atdheu
ynë
Adresa e jonë në këtë botë !..

DORTMUND, 2008

PUTHJA E DHEUT

( p o e m ë )

Re të luftës,.. dallgë dhe
stuhi
S´na u hoqën kurrë mbi qepallë
Më të fortë ishim se vetë
Sparta
Natën mbi Trojën nuk di ta falë

Dielli mbi Shqipëri nuk
shuhet
Kjo është një e vërtetë e qartë
Roma Çezarit, Nata e
osmanliut
Na bëri të vuajmë, të heqim gjatë

Në një gjyq që as korbat
se shkruan
Të d ë n u a r ishim,...me kalvar!
Në atë (kontratë ) tmerri e
gjaku
Shpërngulja bënte atentatin e parë

Tridhjetë shekuj janë
rrënjët tona
30 shekuj kemi gurin në kufij
dhuna ishte shumë e
rëndë
dhe ushtri tonën ne nuk
kishim

2
----------------------------------

Në këtë b o t ë
trishtimesh
sa herë e kujtoj atë kohë
një e tronditur më pushton
krajla
dhe mbretër të huaj
që s´ i patëm kurrë asgjë
na shkulën e na
përshkulën
në shkretëtirat e Anadollit
Nga ajo këputjeje e rëndë
unë
vetvritem çdo d i t ë
nga m a l l i i përmalluar
nga të qënit i
shpërngulur
Në atë puthje të dheut
lashë përroin e fshatit,
lisin
kopshtin me plot perime e
pemë.Vreshtën e Dardhave
se armiku na
ra natën , dhe
na i dogji të gjitha shtëpitë
e ne që m b e t ë m
gjallë;
i lamë ca g u r ë tek
pragu!


3
------------------------------------

Shpërnguljen
nga mëmëdheu
e kam përjetuar shumë rëndë
më thotë një ish i
shpërngulur
ushtria dhe xhandarët serbë
na nxorën në mes të rrugës
udha
për Selanik me qerre
ishte një dramë më shumë
që vriste gjithandej
Kosovën
Në ato vite të shpërnguljes
një i quajtur Astrit
Karadaku
pjesëmarrës i (tre) luftërave
na thotë për këtë p o e m ë

betejat i takojnë historisë
nëse betejat nuk sjellin fitore
Në çastin
kur po shkuleshim
unë putha dheun tim të ëmbël
dhe nga kopshti mora
baltë
që ta kem s´i kujtim të tokës
dhe kujtim të dhéut e atdheut
që të
mos më bjerë hiadha
apo ndonjë gjëmë e
rëndë




4
---------------------------------

Në të
gjitha ato vuajtje
Stambolli ishte një vrasje
kujtimet i kam të
freskëta
në Z y r a t për të huajtë
tek po prisja në korridor
të merrja
kombësinë turke
në radhët me ne, ishte një
vajzë bjonde , vjeç 13- të

nga Keçekolla e Prishtinës
serbët asaj ia kishin vrarë
16 a n ë t a r
ë të familjes,
ndërsa ajo kishte shpëtuar
duke u fshehur në
plevicë.
Ajo vajzë me atë dramë
kishte 50 të rarë të familjes
me gjak
thuaja deri në gju
doli nga zyra duke bërtitur
këtë emër unë s´e
kuptojë!


5
---------------------------------

më ktheni në
vendin tim
në fshatin me fytyrë bari
tek shtëpia e prindërve
tek v a r
r i i nënës sime
ish zëri i 13- të vjeçares
një gjëmë e gjithëve
neve

O më të mirët e shpirtit
Gjergj , Aleks , Trëndëlinë
dhe juve
që s´ po u njoh
gjuamëni me gurë, shajmëni
se unë biri juaj dhe
vëllai
do duhej të isha atje, atje
dhe s ë bashku në luftë
t´i mbroja
dhe unë trojet

Sa herë p ë r m a l l o h e m
i bie telefonit e
bisedoj;
Kosovë, tungjatjeta, si je
katundi s´i është; si dolët
në
mëngjes, a pati bastisje
sa dasma u bënë, tregomë
sa n u s e lindën
fëmijë
o vëlla i gjakut tim, trego
se malli për ju më
nbyti!

6
----------------------------------

Në varrezat e
Stambollit
prehen me mijëra shqiptarë
thonë se vdiqën në këmbë
me sy
kah a t d h e u
në kujtim të vendlindjes!.

Kossovë , Shqipëri ,
Atdhe
tragjedinë e shpërnguljes
e kam përjetuar në Selanik
në një anije
të vjetër greke
që transportonte shqiptarët
për n´humbje dhe
n'harrim

Prandaj, si sot më kujtohet
thotë Isai, një i
shpërngulur
dhe shpalon një akt drame
për një Hanife Ibrahimin
nënë
nga Gjilani,pasi hodhi
djalin, edhe vet ra në det!...

( Grykën e
Bosforit
P y e t e n i se flet
Gjysma është l o t
Gjysma është det!...
)


7
-------------------------------------

Në jetën e të
shpërngulurit
nuk mjaftuaka një vuajtje, një
dhimbje,një humbje,një
vdekje
i shpërnguluri vdes çdo ditë
për t´ siguruar një gropë
varri

B i j t e shpërngulur të Arbrit
me mund e bëmë këtë jetë
i
këputur , i degdisur, i huaj
mërgimi çdo ditë më vret!

Një jetë se kam
parë Kosovën
në Tiranë s´kam qenë asnjëherë
kam lexuar mjaft për atdheun

për fushat , malet dhe d e t i n

Kjo j e t ë na iku me mall
moshë
më nuk më ka mbetur
veshët më ushtojnë shumë
e shoh se jam shumë i
mërzitur!



8
---------------------------------------

E
ç´murtaja të rënda na ranë
po vuajmë ne, po vuajnë edhe fëmija
Në Shqipëri
unë e kam mendjen
zemra më ikën vetëm në Tiranë

Tokë e florinjtë është
Çamëria
tronditëse është ëndrra e çamit
Në det kur trapi d r e m i t e
t
Dhe çami me çamen puthën

Mosha s´ më lë të kapi largësi
fëmijët
po na i përtëritin emrat
për ju që e k u p t o n i vajin
degën e thyer
edhe era e than!...

Atdhé, o i shtrenjti a t d h é
nxirre këngën që
vlon në ty
Na lësho një za o i mirë
që të mos vdesim në mynxyrë!





9
--------------------------------------

Kosovë ,
e mba mend o trime
kur korbat nga rragamët t´u lëshuan
gjuhën e këngën të
t´i shleyjnë
nëpër kohë të dogjën, të fyen,
të pranguan; por ti o
Kosovë
prapë diellin nxore nga zemra
një t r u p të j e t ë
Shqipëria!

O vëlla i atdheut tim, o zemër
jam lindur ku rritet p r u s
h i
jam lindur ku p i q e t flaka
në katundin me fytyrë të barit
unë
kam tri këngë të gjakëta
aty ku më njihnin dhe i njihja

Në çastet tek
shpërnguljeshim
Ne lamë pjesë të jetës sonë
Fragmente nga më
intimet
Copa të fshehura dashurie
Dhe kujtime të tjera të jetës
në
palcë të tokës i fshehëm
Të mos i gjej dorë e
huaj



10
----------------------------------

Kosovë mos u
vono, ngritu
ti prishim kufijtë e ndarjes
ndarjen që po na ndan
se koha
që po e jetojmë
do që të j e m i të l i r ë!

Tiranë, më lejo të
përqafoj
të marr një grusht dhé nga
ti , nga toka ime e ashpër
një
grusht dhé për kujtim
se gjuhën e ëmbël shqipe
ndarja e gjatë ma v o d h
i...

Kjo këngë e ky mundim, do
sjellin një mëngjes të bardhë
një m
ë n g j e s plot diell
edhe sikur koha të zbres në
zero,Shqipëria do të
jetë një!..

S t a m b o l l , 1994

A I T H A

Më vjen turp ta them
më vjen ndot ta kujtoj
arresti
i asaj mbrëmjeje
më ka plagosur rëndë!...

Asgjë s ´ më kall
tmerr
Më shumë se ai arrest
ku për “mësimin e lirisë”
më rrahën e më
dhunuan!

Më vjen turp ta them
më vjen ndot ta kujtojë
por atë
arrest të fshehtë
as t a s h t i s'e kuptoj!

Qyteteve të m ë d h
a
ka plot grupe mafiozësh
po arresti i asaj të hëne
ishte dora e
shtetit vet!

Në atë terr të atij shteti
unë pashë vetëm
vrasës
polic nga të çmendurit
që gajaseshin ,
tiiiiiiiiiiii!...



2
-----------------------------

Më
vjen turp ta them
më vjen ndot ta kujtoj
por ai arrest i armikut
më
lëndoi sa s´ bëhet!

N´atë burg të Gjilanit
mes mureve të
errësirës
vetëm ato mure e dinë
çka u bënin mësueseve!

N´ atë
kalvar të burgut
që ishte poshtë atij ferri
vuajta të pavuajtshmen
dhe
atë plagë të ndyrë!

Më vjen turp ta them
më vjen ndot ta kujtoj
por
ajo llavë e policëve
më ka lënduar rëndë

Pas gjithë atij
dhunimi
pas gjithë asaj torture;
unë vdekjen dëshiroja
si gjënë më të
bukur!


2
-----------------------------

Më vjen turp ta
them
më vjen ndot ta kujtoj
por ai arrest i armikut
më lëndoi sa s´
bëhet!

N´atë burg të Gjilanit
mes mureve të errësirës
vetëm ato
mure e dinë
çka u bënin mësueseve!

N´ atë kalvar të burgut
që ishte
poshtë atij ferri
vuajta të pavuajtshmen
dhe atë plagë të ndyrë!

Më
vjen turp ta them
më vjen ndot ta kujtoj
por ajo llavë e policëve
më ka
lënduar rëndë

Pas gjithë atij dhunimi
pas gjithë asaj torture;
unë
vdekjen dëshiroja
si gjënë më të
bukur!




4
------------------------------

Etleva ,
shpirt i mamit
luaj, këndo, kërce, qeshu
se ti e meriton këtë jetë
ti e
meriton këtë gëzim
plaga ime është imja
imja dhe e askujt tjetër
i
thosha unë vetvetes

Me të gjitha ato plagë
Ajo kohë s' ishte e
imja
bisedoja unë meveten
si ta shkuli, si ta harroj
atë dhunim të asaj
nate
Etleva; me ty e kam lehtë
por , me Astritin…s´ di...
me atë e kam
vështirë,
dhe s´ di si t' ia spjegoj
në këtë pikë - dhembjeje
emri i p
l a g ë s godet
emri i plagës turpëron
se po t' ia them troç
ajo plagë
do ta vriste!



5
------------------------------

Në dhomë
jam vetëm
jam në betejë me veten
në betejë me plagën time
në këtë
teatër personal
plaga s´ më lë të hesht
e gërvishtura më gërryen
nga
zemra deri te mendja
se ajo plagë e d j a l l i t
po e shëmtueka shpirtin

me kujtimin e së keqes.
Etleva , shpirti i mamit
f l e j me ëndrrat
tuaja
se ti je e pastërt si qielli
dhe e meriton këtë jetë
se ajo që më
ka ndodhur
mua , është drama ime
dhe e a s k u j t tjetër
Me foton e
saj në dorë
Aitha bënte betejen e saj
përse unë të vetvritem
përse ta
lë vajzen jetime
për plagën që s' e
desha!



6
----------------------------

Nga jeta e një
gruaje
këputa këto fragmete
që ai arrest i serbit
të mos mbetët i
heshtur
E dënuar me b u r g
mbi atë grua të fisme
u shemb një
çmenduri
për ta vrarë atë qenie
ai shtet atë fytyrë kishte
Ju që e
njihni gruan,
shpirtin e saj të butë
ju që i puthni, që i doni
mos ua
prekni trazimet
mos kërkoni fundin e
barkut, fundin e gjërave
gruaja
është mëma, që
ka lindur H o m e r i n!...

Prishtinë,
1993-2000

Rrustem Geci,katër poemë nga libri “ Një pikë gjak për
tokën”

Libri i Rrustem Gecit, “Kanuni poetik“ është një libër i prushit të madh,
një libër plot hapësirë dhe thëllimë.Poezia e Rrustem Gecit pulson ndryshe nga
poezia e poetëve të tjerë.Ky poet i shkëlqimeve të mëdha sjell një poezi me plot
shpirt e shëndet. Jemi valë të një lumi / të një deti, të një oqeani / jemi
njeriu i njerëzimit / koha që po jetojmë / Rruga e krijimit thotë Rrusta është
proces i mundimshëm..Shkëlqimet e poezisë së Gecit janë të madhërishme dhe
domethënëse. Ai përherë është në shtëpinë e materjes, në dhomat e saj të
padukshme. Rrethi tematik i Kanunit Gecian, është i gjerë dhe universal. Fuqia e
poezisë së tij reflekton në të gjitha vargjet; qoftë në motivet me Shqipëri,
qoftë në motivet me Arbëresh e Çamëri, Geci kudo është një Marthanomak i
poezisë. Poeti Llemadeo në leximin e tij të parë shkruan; Libri “Kanuni poetik”
i Rrustem Gecit, me 1 mijë e 600 faqe, dhe me 2006 poezi, është një libër kolos
në letërsinë tonë. Për këtë libër do të flasi koha dhe njerëzit, ata që do të
dinë ta çmojnë e vlersojnë. Për mjeshtrin e madh të fjalës , sheshi i poezisë së
tij, është letra e bardhë, fusha ku ai bën betejat. / kujt t´ ia tregojë plagën
time , kujt!.. / kur të gjithë jemi të plagosur / me të ndaluarat çfarë të bëj /
pse duhet të ankohem, pse../ Rrustem Geci u lind në Roganë të Dardanës më 1950.
Mësimet e para i kreu në vendlindjen e tij, ndërsa , shkollën e mesme e kreu në
Gjilan dhe Dardanë. Rrustja u kulturua në Universitetin e Prishtinës. Ai plot 17
vjet punoi në Radio Televizionin e Prishtinës .Pas mbylljes së RTP-së, Geci
mërgon në Dortmund të Gjermanisë, ku edhe tashti jeton. Geci kryesisht merret me
poezi , ese , dhe skenare. Veprimtaria e tij është shumë e gjerë. Libri “Kanuni
poetik”i Rrustem Gecit është një libër me poezi dhe ide të përmbledhura, ku
pësosmëria e vargjeve është në unison me kohën që po jetojmë. U kujtojmë se
poezia e Rrustem Geci është poezi me angazhim të fortë artistik. E kuqja në
poezinë e Gecit, bashkë me të blertën, krijojnë emocionin. Nga dhimbja e
gjakshme, shkruan Geci më nxorri poezia, arti që unë e desha dhe e dua. Poezia
për poetin, jo rrallë kërcënon kënaqësitë personale. Dy baballarët e poezisë,
Homeri dhe Borhesi, jo rastësisht, poezisë ia falën sytë. Rrustem G e c i deri
më tash ka s h k r u a r dhe botuar 12 l i b r a ; “Demonstratat e luleve“
,“Antologjia personale “ , „Dridhjet e barit“, “K ë n g ë Q i p s h t e“, „Një
rrënjë ulliri jemi“ „Këngë Ilirishte“,“Poezi me Shqipëri“,“Fletët e
qepës”,“Rogana“,“Antologjia e poemave“ „ Malli ndjek udhën e vet “ dhe „Kanuni p
o e t i k“. Këtë shkrim për poetin ,Rrustem Geci po e mbyllim me një poezi të
tij : Gjak u bënë vargjet / derisa erdhën tek ju / për ta dhënë mesazhin / e një
mesdite të bukur / Këto dhe mijëra vargje të tjera janë bota e tij , arti me të
cilin bashkëjeton autori. Poezia është e magjishmja , e bukura; Sa herë t´i je
unë / dhe sa herë unë jam ti / ne bëjmë betejën / trup me trup të dy!...sepse../
për më të bukurën / për më të dashurën / nata sonte do të jetë më e gjatë / e
dhimbja më e ëmbël...

Poezi nga libri i Rrustem Gecit „Sa vjeç je Shqipëri“ libër i vlerësuar
shumë nga kritika letrare.





Rrustem Geci – Dortmund
2007





R I L I N D J E

Rend Shqipëri rend
Rend
Shpirt I kombit
Rend Shqipëri rend
Rend e mos pusho

Rend Shqipëri
rend
Është ditë e flamurit
Rend Shqipëri rend
Me zemrën e
burrit

Rend Shqipëri rend
Mijëvjeçarëve të ri
Rend Shqipëri
rend
Shqipërisë Kuq e Zi

Rend Shqipëri rend
Tokës tënde
rend
Rend Shqipëri rend
Me flamurin tënd

U R I M I

A duhej të vdiste Troja
Për një grabitje gruaje
E
sotmja s´ka përgjigje
Nga Troja del ende tym

A duhej të vdiste
Troja
Për dy të dashuruar
Apo,..nga një dashuri
e nxehtë e një
mëkati,

...ajo kohë më s´ flet.
E sotmja s´ka përgjigje
Me vdekjen
e Trojës
U shuan dhe pellazgët

VITI 2 MIJË E 7

Kjo krenari për të vdekur
Nëpër fushat e
betejave
Nga djemtë tanë të rinj
Eshte kod i atdhedashurisë

Kjo
krenari për të vdekur
Nëpër fushat e betejave
Me idenë e
ndryshimeve
Është armike për armikun

O i çmendur i vetëtimave
Zbrit
poshtë të shihemi
Kosova veten nuk e vret
Po shkreh në ballin
tënd
MOLLA E KUQE
Në Konferencën e Berlinit
evropat Toplicën e
ndanë
evropat Toplicën e vranë
evropat Toplicën e thanë
se, ajo pjesë e
Shqipërisë
as emrin më s' e flet!...

K L E S T A

Çastet dhe instinktin
unë s´mund t´i ndali
prej
aty nis frymëzimi
pavetëdija dhe guximi
* * *
Çdo kohë e
mbrapshtë
prapa lë prapësitë, të
gërryerat e t h e l l a
një kujtesë
të gjymtuar
* * *
Njeriu është njerëzimi
që përkund mendimin
të
qeshurën hyjnore
të dhimbjes dhe qenies

T O M O R R I

Ky diell I vluar n´ largësi
Vjen drejt nga
gjithësia
Vjen me rreze stinësh, të
Ndritë ku është Shqipëria

Ky
diell i vluar n´ largësi
Ulet i kthjellët n´Shqipëri
Takon y j e t
këtejpari
Dhe ngjitet vetë n´qershi

Ky diell i vluar n´l argësi
Që
derdhet mbi Shqipëri
Nuk është i zgjedhuri ynë
Po i dashuruari i
tokës

D Y R R A H U

Sa vjeç je Shqipëri
lexojeni barin,
gurin
ajrin, pemët, vreshtat
ujin e bardhë të lumit

Sa vjeç je
Shqipëri
putheni të bukurën
putheni të bukurin
jasemini e
lulevalëve

Sa vjeç je Shqipëri
5 mijë vjet s´janë pak
Po s´ janë
dhe shumë
pyeteni valët e detit

A U L O N A


Krejt Brenda kraharorit
Kam fuqinë e
këngëve
Frymën e plot betejave
Dhe pasionin për artin

Krejt brenda
kraharorit
Kam librin më të ri
Një poezi më ndryshe
Nga poezia a k t u
a l e

Krejt brenda kraharori
Në brendinë e zemrës
Fjala kullon
dhimbjen
Dhimbja kullon fjalën

K O R A B I
Ata që shtijnë në tanët
Janë krisma të
armikut
Fantazma të mbetura
Të vrasëve të eposeve

E L B A S A N I
Unë e mbrojë vetveten
sa herë ajo do të mbytet

ose të bie e të rrëzohet
nëpër rrotat e fatit të saj

Unë e mbrojë
vetveten
Me tingujt më me ngjyra
Me ndërrime ndjenjash
Të instinkteve
të mëdha

Unë e mbrojë vetveten
Me Janinë e Preshevë
Me shqipëritë e
mia
me Kosovë e Tetovë

S H Q I P Ë R I
Ji vend i qëmotshëm
Popull që do vetveten
Ji një
gjak me Kosovën
Ji një gjak me Iliridën

Ky dhe a t d h e i yni
I
bërë prej k o h ë s h
Me pemë dhe me det
Është një pasuri e
jona

Kujtesë s´kam për asgjë
Po jetën e lexoj brenda
Plot ishin
Itakat tona
Që ne vetë i humbëm

T I R A N A
Në një kohë pa kohë
kur çdo gjë ishte zero
Tirana e
qante Tiranën
Dhe shtetin në s h t e t

Në atdhé atë
mbrëmje
hotelet kudo ishin bosh
prej shtëpive prunë kafe
hoteli
s´kishte as bukë!

Tirana vërtet q a n t e
me një diell pa
dritare
n´ atë varfëri ekstreme
secili shante si dinte!..

D U R R Ë S I
Mos qaj lulen që mbeti vet
Por qaje djalin që iku në
det
Durrësi e Dyrrahu një etni
Denbabaden q y t e t i ri

Në tokën e
pasur të Dyrrahut
Deti i shqipeve vetë ligjëron
Një tërmet që i ra
Durrësit
Nisë një dramë me sa vijon;

Më tragjikët i mbyti
dheu
Kripa e Durrësit kripë flori
Nga të gjallët e atij tërmeti
Mbeti r
ë r a e një lot në sy

Deti i Durrësit det me plazh
Ylli i Durrësit
yll me gjirmë
e r a rërën e dredh e tund
dallga detin e do me
fund

Dashnori Durrësit puth thellë
Me të puthura fëmijën nxjerr
I
gjithë qyteti puth me zjarr
puthja Durrësin e mban gjall

__________________

KRUJË E LIRISË
Ç´është ky ajër me aq verë
nis prej fushave e maleve
merr
Ç´është kjo pemë argjendt e ar
gjitha këngëve m´i bie
mbarë!

Mijëra v j e t janë stinët tona
Mijëra v j e t Shqipëri mbi
dhé
Krujë e gjakut të Skënderbeut
Flamur-madhja e gjithë
atdheut!

Krujën e bukur,Krujë e ashpër
Piqet s h e g a,... kuq nën
fletë
Që nga k o h a e Kastriotit
K r u j a ka...h i m n i n e
vet!...

Qysh kur t o k a ishte fëmijë
Gjuha shqipe ish gjuhë e
parë
Ndal o bir,..që të jap ca mana
Një pikë lot kujtim nga
nëna!

Plotë,... argjende ka Shqipëria
Ullinjtë e Krujës janë me
ar
Rrofsh o Krujë e Skënderbeut
Flamur-madhja e a t d h e u t !

KOMBI I QEJFEVE
Të gjithë miqtë e festave
të dasmave e përvjetorëve

shprehin emocionin e tyre
identitetin e kombit krijues
shpirtin e
ashpër të këngës
dehjen e kombit shpërthys
Studius të ditur të
Evropës
Jo rastësisht na quajtën
Komb i madh i f e s t a v e
komb
krijues i k ë n g ë s
komb i fortë i humorit
komb i seksit dhe
poezisë